Το παγκόσμιο φαινόμενο των άδειων σχολικών αιθουσών έξι εβδομάδες προτού ολοκληρωθεί η σχολική χρονιά, επαναλαμβάνεται και φέτος σε πολλά λύκεια του Βόλου, όπου οι μαθητές της τρίτης τάξης επιλέγουν να κάνουν χρήση του δικαιώματος των αδικαιολόγητων απουσιών έτσι ώστε να παρακολουθήσουν τα φροντιστηριακά μαθήματα και να προετοιμαστούν καλύτερα για τις επερχόμενες πανελλαδικές εξετάσεις. Πουθενά στον κόσμο δεν συμβαίνει κάτι ανάλογο, να εγκαταλείπουν δηλαδή τα παιδιά το δημόσιο σχολείο και να προτιμούν τα φροντιστηριακά μαθήματα για να πετύχουν την είσοδο τους σε πανεπιστημιακές σχολές. Η υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης σε όλο της το μεγαλείο, με τους μαθητές να πρωτοστατούν σε αυτή τη διαδικασία που απαξιώνει και καταργεί στην πράξη, ένα σύστημα με αρκετές παθογένειες αλλά που υφίσταται και επιβαρύνει τους φορολογούμενες με αρκετά δισεκατομμύρια κάθε χρόνο. Το κακό ξεκινά από τα όσα προβλέπονται περί αδικαιολόγητων απουσιών, που μαζί με τις δικαιολογημένες φτάνουν της 164 σε μια ολόκληρη σχολική χρονιά. Δηλαδή αν ο μαθητής κάνει χρήση του συνόλου των απουσιών μπορεί να λείψει από το σχολείο του για περισσότερες από τριάντα ημέρες! Το φαινόμενο στην πραγματική του διάσταση φάνηκε αυτές τις ημέρες που λειτούργησαν ορισμένα λύκεια για την αναπλήρωση των χαμένων διδακτικών ωρών λόγω καταλήψεων. Μπορεί η συμμετοχή των καθηγητών στις κινητοποιήσεις που αποφάσισαν τα συνδικαλιστικά τους όργανα ενάντια στην απόφαση του υπουργείου Παιδείας να ήταν σχεδόν ανύπαρκτη, αλλά η αποχή των μαθητών από τις τάξεις σε ποσοστό έως και 80%, σε ορισμένα σχολεία του Βόλου, ανέδειξε το μέγεθος ενός προβλήματος το οποίο αφορά στον πυρήνα του δημόσιου συστήματος εκπαίδευσης.
Για τις επόμενες εβδομάδες και μέχρι να ολοκληρωθεί η φετινή σχολική χρονιά οι καθηγητές θα συνεχίσουν να πηγαίνουν στα σχολεία τους αλλά οι αίθουσες διδασκαλίας θα είναι έρημες από μαθητές. Την ίδια ώρα οι φροντιστηριακές αίθουσες θα είναι κατάμεστες και οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί θα παραμένουν ελλειμματικοί από τη στιγμή που μια οικογένεια πρέπει να ξοδέψει αρκετές χιλιάδες ευρώ για την εξωσχολική ενίσχυση των παιδιών της. Ξεπερνά το ένα δισεκατομμύριο ευρώ κάθε χρόνο το κόστος της παραπαιδείας στη χώρα μας. Σε μια χώρα με απαξιωμένο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης, με χαμηλά αμειβόμενους καθηγητές και μαθητές που έχουν ρίξει το βάρος από τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου στα φροντιστήρια. Στο σχολείο πηγαίνουν γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να πάρουν απολυτήριο και στη συνέχεια να δοκιμάσουν τις δυνατότητες τους για είσοδο σε κάποια πανεπιστημιακή σχολή.
Σε αύτη την οριακή κατάσταση έρχεται από την επόμενη χρονιά να εφαρμοστεί το νέο σύστημα εξετάσεων που θα μετατρέψει το λύκειο σε ένα απέραντο εξεταστικό κέντρο και θα στρέψει στην παραπαιδεία ακόμη περισσοτέρους μαθητές, οι οποίοι θα αναγκαστούν να ζητήσουν ενίσχυση σε ακόμη περισσότερα μαθήματα. Δηλαδή αν μέχρι σήμερα απουσίαζαν οι μαθητές από τα σχολεία τους για να προετοιμαστούν για τις εξετάσεις μετά το Πάσχα, από του χρόνου θα αρχίσουν οι απουσίες ακόμη πιο νωρίς καθώς θα πρέπει να προετοιμαστούν για τη δύσκολη δοκιμασία που θα τους περιμένει. Απέναντι σε αυτό τον τραγέλαφο ποιά θα είναι η στάση των εκπαιδευτικών; Μήπως θα συνεχίσουν την προκήρυξη κινητοποιήσεων συντεχνιακού χαρακτήρα, στις οποίες δεν θα συμμετέχουν άλλοι πέραν των συνδικαλιστών;
