Με τη συνήθη τακτική των αιφνιδιασμών και της λήψης αποφάσεων που ελάχιστοι γνωρίζουν και ακόμη λιγότεροι επικροτούν, το υπουργείο Ανάπτυξης ετοιμάζεται να εφαρμόσει το σχεδιασμό του για την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς. Επτά ήμερες την εβδομάδα, 52 Κυριακές το χρόνο, οι εμπορικές επιχειρήσεις πάσης φύσεως θα είναι ανοικτές, σε περιοχές που χαρακτηρίζονται τουριστικές. Χωρίς να διασαφηνίζεται το πλαίσιο των κριτηρίων βάσει των οποίων μια περιοχή χαρακτηρίζεται τουριστική, το υπουργείο ετοιμάζεται να εφαρμόσει ένα νομοθετικό πλαίσιο που θα αλλάξει την εικόνα της αγοράς και θα επιφέρει, σύμφωνα με τους μικρομεσαίους, το τελειωτικό χτύπημα στον κλάδο τους.
Από τις μέχρι στιγμής πληροφορίες του τοπικού εμπορικού συλλόγου προκύπτει ότι ο Βόλος δεν περιλαμβάνεται στις περιοχές όπου εξετάζεται η εφαρμογή του μέτρου αλλά με αυτή την κυβέρνηση και τα συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα κανείς, ποτέ δεν μπορεί να είναι βέβαιος. Εξάλλου οι αιφνιδιασμοί σε ζητήματα μείζονος σημασίας που επηρεάζουν ολόκληρους επαγγελματικούς κλάδους, αποτελούν τα τελευταία χρόνια την αγαπημένη τακτική των κυβερνώντων που ενώ έχουν προαποφασίσει τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων, βάσει των όσων τους επιβάλουν οι δανειστές, ισχυρίζονται στη συνέχεια ότι πρόκειται για διαρθρωτικές αλλαγές οι οποίες πρέπει να ισχύσουν ώστε να έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη.
Χωρίς να έχει δοκιμαστεί ακόμη το μέτρο με τις επτά Κυριακές το χρόνο, που σε τοπικό επίπεδο μάλλον έχει αποτύχει, επιχειρείται η εφαρμογή ενός σχεδιασμού που θα διογκώσει περαιτέρω τα κέρδη των πολυκαταστημάτων και των αλυσίδων των πολυεθνικών εταιριών και ταυτόχρονα θα επιφέρει τη χαριστική βολή στους δοκιμαζόμενους μικρομεσαίους επαγγελματίες της αγοράς. Χωρίς να έχουν υιοθετηθεί ούτε κατ’ ελάχιστον οι προτάσεις τους για δίκαιη φορολογία, αποκατάσταση της ρευστότητας στην αγορά, ρύθμιση των οφειλών τους προς τις τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία, έρχεται ένα νέο μέτρο που θα τους σπρώξει ακόμη πιο βαθιά στον πάτο του βαρελιού της οικονομικής καχεξίας. Ενώ αργούν ακόμη να φανούν τα σημάδια ανάκαμψης της πραγματικής οικονομίας, ενώ τα επίπεδα της κατανάλωσης παραμένουν στα τάρταρα, ενώ η ανεργία και η φτώχια θερίζουν την κοινωνία, η πολιτεία συμπεριφέρεται σαν να ζει στη δική της εικονική πραγματικότητα και ετοιμάζεται να υλοποιήσει έναν σχεδιασμό ο οποίος μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα αποκλειστικά και μόνο σε περιοχές όπου έχουν αναπτυχθεί οι απαραίτητες τουριστικές υποδομές. Στο Βόλο γιατί να λειτουργεί η αγορά, 52 Κυριακές το χρόνο; Μπορεί η περιοχή να χαρακτηρίζεται τουριστική αλλά στην ουσία η μοναδική της σύγχρονη τουριστική υποδομή είναι το αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου και αυτό λειτουργεί μόνο το μισό χρόνο. Στο λιμάνι τα κρουαζιερόπλοια δένουν στον τριτοκοσμικό προβλήτα των κοντέινερς, το επιβατικό τέρμιναλ παραμένει ένα αναξιοποίητο κουφάρι, η μαρίνα τουριστικών σκαφών υπάρχει μόνο στη φαντασία των υπεραισιόδοξων, ο περιφερειακός δρόμος καρκινοβατεί. Υπό ποιες προϋποθέσεις μπορεί λοιπόν να χαρακτηριστεί τουριστική η περιοχή; Για ποιο λόγο να την επισκεφτεί ο τουρίστας και να συνδυάσει την παρουσία του με μια βόλτα στην εν λειτουργία Κυριακάτικη εμπορική αγορά; Ας υλοποιηθούν πρώτα οι παραπάνω εκκρεμότητες και ας συζητήσουμε στη συνέχεια για την εφαρμογή των υπερφίαλων σχεδιασμών ενός κυβερνητικού επιτελείου, ξεκομμένου από την πραγματικότητα.
