Στην τελική ευθεία για τις αυτοδιοικητικές εκλογές και τις ευρωεκλογές, οι πολίτες δέχονται έναν άνευ προηγουμένου βομβαρδισμό από τα κόμματα και τους υποψηφίους αναφορικά σε μια σειρά διλημμάτων τα οποία σε αρκετές περιπτώσεις έχουν έναν απροκάλυπτα εκβιαστικό χαρακτήρα. Στην προσπάθειά τους οι πολιτικοί ταγοί της χώρας να αντιμετωπίσουν τις πολιτικές τους ανασφάλειες και να διατηρήσουν το ρόλο τους στη νομή της εξουσίας, βάζουν στους ψηφοφόρους διλλήματα που ελάχιστα τους ενδιαφέρουν. Πολύ απλά, πόσους απασχολεί η βιωσιμότητα του ενός ή του άλλου κόμματος, που στη συνείδηση των ψηφοφόρων βαρύνεται με τη λήψη αποφάσεων οι οποίες έκαναν τη ζωή τους αφόρητη και την καθημερινότητά τους εφιαλτική; Για να το θέσουμε διαφορετικά. Το πραγματικό διακύβευμα των επερχόμενων τριπλών εκλογών είναι η ανάδειξη εκείνων των προσώπων που θα σταθούν στο πλάι των πολιτών ή εκείνων που έχουν στο επίκεντρο της προσοχής τους την πολιτική τους επιβίωση, ακόμη και αν ο χρόνος τους έχει λήξει προ πολλού; Είτε επειδή έτσι ξέρουν να παίζουν το παιχνίδι τους είτε γιατί έχουν συνδιαμορφώσει μαζί με συγκεκριμένα ΜΜΕ μια ατζέντα θεμάτων που παρουσιάζεται να διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο στην τρέχουσα κρίσιμη προεκλογική περίοδο, μονοπωλούν το ενδιαφέρον με τα εκβιαστικά τους διλήμματα και δεν επιτρέπουν στον απλό ψηφοφόρο να αποφασίσει για το μέλλον του με νηφαλιότητα και ψυχραιμία. Στην περίπτωση των δημοτικών εκλογών, όπου θα αναδειχθούν πρόσωπα και παρατάξεις έτσι ώστε να διοικήσουν τους δήμους για την επόμενη πενταετία της υποτιθέμενης οικονομικής ανάκαμψης, ο διάλογος παραμένει εγκλωβισμένος, λιγότερο από 10 ημέρες πριν την ώρα της κάλπης, σε κοκορομαχίες μεταξύ των επικεφαλείς και σε έναν ανεκδιήγητο πόλεμο ανακοινώσεων, ήσσονος σημασίας, για τους πολίτες. Στις δε ευρωεκλογές, που θα κριθεί η τύχη της Ευρωπαϊκής Ενωσης καθώς και η βούληση των ισχυρών να αλλάξουν πορεία και να λάβουν αποφάσεις με προοδευτικό χαρακτήρα, έχοντας στο επίκεντρο την κοινωνική πολιτική, η συζήτηση στη χώρα μας περιορίζεται στο επίπεδο του ξεκαθαρίσματος πολιτικών λογαριασμών μεταξύ των δύο ισχυρών κομμάτων ενώ τα υπόλοιπα προσπαθούν να κερδίσουν το δικό τους μερίδιο δημοσιότητας, είτε θέτοντας διλήμματα, είτε οριοθετώντας το πολιτικό τους μέλλον ανάλογα με το αποτέλεσμα της κάλπης. Ο λεγόμενος εκλογικός πήχης έχει γίνει για τους περισσότερους κομματικούς σχηματισμούς το κυρίαρχο ζητούμενο των επερχόμενων εκλογών. Από τη μια μεριά η άκρατη κινδυνολογία, από την άλλη τα χτυπήματα κάτω από τη μέση κατά των αντιπάλων, έχουν οδηγήσει τους πολίτες σε απόλυτη σύγχυση. Οι περισσότεροι είτε είναι αναποφάσιστοι, είτε έχουν επιλέξει να ψηφίσουν στις 25 Μαΐου με «τιμωρητική» διάθεση. Οι υπέρμαχοι της πόλωσης και των ακραίων πολιτικών συμπεριφορών, βλέποντας αυτό το σκηνικό νοιώθουν δικαιωμένοι για την τακτική τους και συνεχίζουν να τροφοδοτούν την ένταση θέλοντας να εξυπηρετήσουν τις δικές τους σκοπιμότητες. Αυτές οι σκοπιμότητες δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών που στενάζουν από τη οικονομική εξαθλίωση και τις εκρηκτικές κοινωνικές αντιθέσεις. Ολοι αυτοί οι πολίτες δεν εκφράζονται από κανέναν σχεδόν κομματικό φορέα και ετοιμάζονται να προσέλθουν στις κάλπες σαν πρόβατα επί σφαγή.
Γιώργος Λαμπράκης: Πολιτικές ανασφάλειες και αναποφάσιστοι ψηφοφόροι
