Οι δημοτικοί άρχοντες και οι αιρετοί της περιφέρειας έρχονται και παραέρχονται αλλά τα εκρηκτικά προβλήματα μιας περιοχής που θα ‘λεγε κανείς ότι είναι καταδικασμένη στην απαξίωση, εξακολουθούν να υφίστανται και να εντείνονται. Στις Νέες Παγασές, μια ανάσα από το πολεοδομικό συγκρότημα του Βόλου, οι κάτοικοι έχουν μάθει να ζουν αντιμέτωποι με πρωτόγνωρες καταστάσεις, αναφορικά σε ζητήματα που σε άλλες περιοχές έχουν αντιμετωπιστεί έστω και υποτυπωδώς. Δυστυχώς για αυτούς, έχουν να κάνουν με πολιτικά πρόσωπα που αρέσκονται στο να αλληλογραφούν με τους γραφειοκράτες και όχι να δίνουν λύσεις σε προβληματικές καταστάσεις, οι οποίες όχι μόνο κάνουν δύσκολη την καθημερινότητα αλλά απειλούν ακόμη και ανθρώπινες ζωές. Οπως η περίπτωση με τα βάθρα του Ρωμαϊκού υδραγωγείου στο δρόμο Βόλου – Αλυκών, στο ύψος του αρχαίου θεάτρου Δημητριάδος, όπου έχουν χάσει τη ζωή τους τα τελευταία χρόνια αναρίθμητοι συνάνθρωποί μας και παρ΄ όλα αυτά τα περίφημα «δόντια» στέκουν αγέρωχα και παραμένουν στο απυρόβλητο. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα οι αιρετοί απαντούν στις αγωνιώδεις εκκλήσεις των εκπροσώπων του τοπικού εξωραϊστικού συλλόγου με έγγραφα που απευθύνονται στην αρχαιολογική υπηρεσία και καταλήγουν στο πλούσιο «αρχείο» της υπηρεσίας. Δηλαδή, ένα πρόβλημα που απειλεί ανθρώπινες ζωές, καθώς η ύπαρξη των πέτρινων κατασκευών στα άκρα του δρόμου στενεύει το πλάτος του και καθιστά ιδιαιτέρως επικίνδυνη την ταυτόχρονη διέλευση οχημάτων από τα δύο ρεύματα, αντιμετωπίζεται με καθαρά γραφειοκρατική νοοτροπία. Αποκλειστικά και μόνο για να βγουν από την υποχρέωση τα πολιτικά πρόσωπα ή για να μετακυλήσουν τις όποιες ευθύνες στην αρμόδια υπηρεσία, εφαρμόζουν την τακτική της αποστολή εγγράφων που ουδέποτε αντιμετωπίζονται με θετική διάθεση από υπηρεσίες με αγκυλωμένη και αναχρονιστική νοοτροπία.
Λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο κάτω, στον ίδιο πάντα δρόμο – καρμανιόλα, υπάρχει η γέφυρα του Αλιγαρορέματος που κατασκευάστηκε πριν από έξι σχεδόν δεκαετίες και συνεχίζει να αποτελεί πραγματική παγίδα για τους ανυποψίαστους οδηγούς, που βρίσκονται αντιμέτωποι αρχικά με μια στενή γέφυρα και στη συνέχεια με μια απότομη αριστερή στροφή. Και για αυτό το θέμα έχουν αποσταλεί αναρίθμητα έγγραφα προς τα υπουργεία κα τις τοπικές περιφερειακές και δημοτικές υπηρεσίες. Ομως φωνή βοώντος εν τη ερήμω από τους αρμόδιους – αναρμόδιους, που έχουν σαν βασικό τους μέλημα την αποποίηση των όποιων ευθυνών και τη μετακύλησή τους στον αμέσως επόμενο. Ενας ατέλειωτος φαύλος κύκλος δηλαδή που ταλανίζει τους πολίτες και μετατρέπει τη αντιμετώπιση θεμάτων που χρονίζουν, σε ανέκδοτα. Βεβαίως όλα αυτά τα προβλήματα στο δρόμο Βόλου – Αλυκών μπορεί και να είχαν επιλυθεί αν προχωρούσε το θέμα της κατασκευής του περιφερειακού δρόμου (με βάση τον αρχικό σχεδιασμό), από το ύψος της Φαρίντας μέχρι τον κόμβο Λαρίσης. Ας είμαστε όμως ρεαλιστές και ας αποδεχθούμε τη μοίρα μας. Σε αυτή την πόλη δεν πρόκειται ποτέ η αρχαιολογική υπηρεσία να επιτρέψει τη μετακίνηση των «δοντιών», οι δημοτικές κα περιφερειακές αρχές δεν πρόκειται ποτέ να δρομολογήσουν την υλοποίηση παρεμβάσεων στη γέφυρα του Αλιγαρορέματος και το πιο σημαντικό, δεν πρόκειται ποτέ να κατασκευαστεί ο περιφερειακός με βάση τον αρχικό σχεδιασμό. Ας πάψουμε λοιπόν να αγωνιούμε για ζητήματα που θα παραμείνουν ως υπερφίαλες διεκδικήσεις στο μυαλό κάποιων πολιτικών με πλούσια φαντασία και ανύπαρκτες ικανότητες.
