Στο ύψος των περιστάσεων στάθηκε για άλλη μα φορά η ελληνική δικαιοσύνη και γλύτωσε από τους παραλογισμούς του δημοσίου 100άδες πολίτες, οι οποίοι από τη μια στιγμή στην άλλη χαρακτηρίστηκαν καταπατητές.
Η περίπτωση του συγκροτήματος πολυκατοικιών στο Μαλάκι του δήμου Βόλου, όπου μια απόφαση χωρίς λογική έμπλεξε σε δικαστικές περιπέτειες τους ιδιοκτήτες των διαμερισμάτων, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του ασύλληπτου παραλογισμού ο οποίος επικρατεί στο ελληνικό δημόσιο και εν προκειμένω στην Κτηματική Υπηρεσία. Η πρόσφατη απόφαση του Πρωτοδικείου Βόλου, που απαλλάσσει από το εξοντωτικό χρηματικό πρόστιμο το οποίο είχε επιβληθεί σε έναν από τους εναγόμενους, αποκαθιστά το περί δικαίου αίσθημα και αναμένεται να αποτελέσει πιλότο για την έκδοση ανάλογων αποφάσεων και για τους υπόλοιπους ιδιόκτητες που έχουν ξεκινήσει την τελευταία τριετία έναν δύσκολο και κυρίως κοστοβόρο δικαστικό αγώνα. Και όλα αυτά για να αποδείξουν το αυτονόητο, ότι δηλαδή ουδέποτε υπήρχε αιγιαλός στο σημείο όπου έχει κτιστεί το συγκρότημα των πολυκατοικιών. Ότι ποτέ η θάλασσα δεν έφτανε μέχρι το βουνό, που βρίσκεται πίσω από τις πολυκατοικίες και πως ο παραλιακός δρόμος και η γύρω βλάστηση υφίσταντο πριν τις αρχές του 20ου αιώνα, τουλάχιστον. Ότι δεν σκέφτηκε η Κτηματική υπηρεσία, η οποία υιοθέτησε αβασάνιστα την απόφαση της επιτροπής με τη συμμετοχή και του Λιμεναρχείου για την επαναχάραξη του αιγιαλού, το σκέφτηκε μια δικαστική λειτουργός που αποφάσισε υπέρ του πολίτη και πρωτίστως υπέρ της κοινής λογικής. Η περιπέτεια στην οποία έχουν εμπλακεί όλοι σχεδόν οι ιδιόκτητες διαμερισμάτων στην περιοχή, ακόμη και όσοι τα έχουν αγοράσει την τελευταία 10ετία από τους αρχικούς ιδιοκτήτες, είναι απίστευτη και έθεσε σε δοκιμασία εκτός από τις οικονομικές τους αντοχές, τα νεύρα τους και την υπομονή τους. Γιατί δεν είναι λίγο να χαρακτηρίζεσαι καταπατητής αιγιαλού, όταν έχεις στα χέρια σου συμβόλαια και τίτλους ιδιοκτησίας για το ακίνητο που αγόρασες με κόπο και αιματηρές οικονομίες.
Στην Κτηματική δεν έλαβαν υπόψη κανένα από τα παραπάνω δεδομένα και άρχισαν να στέλνουν πρωτόκολλα επιβολής εξοντωτικών πρόστιμων σε κάθε έναν από τους ιδιοκτήτες των διαμερισμάτων. Οι τελευταίοι όταν έλαβαν τη «λυπητερή», δεν είχαν άλλη επιλογή, παρά να στραφούν νομικά κατά της απόφασης και να διεκδικήσουν το δίκιο τους στις δικαστικές αίθουσες. Η δικαιοσύνη έκανε το καθήκον της και αποφάσισε, λαμβάνοντας υπόψη τις δίκαιες αιτιάσεις των ιδιοκτητών για το αυτονόητο, όπως αποδείχτηκε τελικά. Αυτό που προκαλεί αίσθηση είναι το γεγονός ότι ενώ εκδόθηκε η απόφαση που δικαιώνει τους ιδιοκτήτες, η Κτηματική ακόμη δεν έχει συγκροτήσει την επιτροπή, η οποία θα προχωρήσει στην επαναχάραξη του αιγιαλού, βάσει των νέων δεδομένων. Μάλιστα, ο νόμος της παρέχει τη δυνατότητα άσκησης έφεσης κατά της πρωτόδικης δικαστικής απόφασης.
Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη και από ότι φαίνεται ούτε η τελευταία φορά που η Κτηματική υπηρεσία λειτουργεί ενάντια στον απλό πολίτη. Συχνά οι αποφάσεις της ταλαιπωρούν και γίνονται αιτία ακόμη και για το μπλοκάρισμα επενδύσεων. Η δαιδαλώδης νομοθεσία και η πολυποίκιλη ερμηνεία της παρέχουν τη δυνατότητα στους γραφειοκράτες να μας εμπλέκουν σε χρονοβόρες περιπέτειες, όπου η προσφυγή στη δικαιοσύνη αποτελεί μονόδρομο. Όμως, πόσοι έχουν τις οικονομικές αντοχές και κυρίως τις ψυχικές δυνάμεις ώστε να διεκδικήσουν το δίκιο τους;
