Οι αναφορές του Μητροπολίτη Δημητριάδος Ιγνατίου στις χθεσινές εορταστικές εκδηλώσεις για τον πολιούχο του Βόλου Άγιο Νικόλαο, σχετικά με τις πρωτοβουλίες ανθρωπιάς και αλληλεγγύης τις οποίες έχει αναπτύξει η τοπική κοινωνία τα τρία τελευταία χρόνια, έρχονται να μας υπενθυμίσουν το πλούσιο έργο που έχει συντελεστεί στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής, σε μια πόλη με τεράστια κοινωνικά αδιέξοδα.
Με μπροστάρηδες την εκκλησία και το δήμο Βόλου έχει δημιουργηθεί ένα δίχτυ ασφαλείας για τους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας οι οποίοι πολλαπλασιάζονται καθημερινά, ενώ εξακολουθούν να παραμένουν άγνωστες πάρα πολλές ακόμη τραγικές ιστορίες οικογενειών, όπου η φτώχεια και η απελπισία κοντεύει να τις αφανίσει. Η δουλειά που έγινε στο Βόλο έτσι ώστε να μην υπάρχει κανείς που δεν θα έχει ένα πιάτο φαγητό την ήμερα, αλλά και για τη στήριξη οικογενειών με τρόφιμα και είδη ρουχισμού, κάλυψε αρκετές περιπτώσεις πολιτών οι οποίοι δεν είχαν στον ήλιο μοίρα.
Τον τελευταίο χρόνο έχουν αυξηθεί οι ανάγκες, καθώς έχουν κορυφωθεί οι οδυνηρές συνέπειες των μνημονιακών πολιτικών, με άμεσα θύματα ανθρώπους της διπλανής πόρτας που μέχρι πρότινος ζούσαν με αξιοπρέπεια. Τώρα πλέον ακόμη και η κάλυψη των καθημερινών αναγκών σε ότι αφορά στη διατροφή τους, το ρουχισμό τους και την πληρωμή των λογαριασμών του νερού και του ρεύματος καθίσταται σχεδόν αδύνατη. Σε καθημερινή βάση βλέπουν το φως της δημοσιότητας, τις τελευταίες ημέρες, ειδήσεις για οικογένειες που κινδύνεψαν να καούν ή που βρήκαν τραγικό θάνατο κατά τη διάρκεια της νύχτας, στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν με κεριά, ξυλόσομπες και μαγκάλια. Τα ανάλογα περιστατικά του περυσινού χειμώνα ήταν πάρα πολλά, ενώ φέτος αναμένονται ακόμη περισσότερα, με δεδομένες τις τραγικές οικονομικές συνθήκες σε πολλές οικογένειες. Σε αυτόν τον τομέα η εκκλησία και η τοπική αυτοδιοίκηση ελάχιστα μπορούν να προσφέρουν, από τη στιγμή που δεν είναι σε θέση να ενισχύσουν οικονομικά όλες αυτές τις τραγικές περιπτώσεις συνανθρώπων μας οι οποίοι δεν ξέρουν αν θα επιβιώσουν το φετινό χειμώνα. Με άλλα λόγια, όση αλληλεγγύη, αγάπη και ενότητα και αν διαθέτει η τοπική κοινωνία, δεν μπορεί να περιθάλψει όλους όσους βρίσκονται στο έσχατο σημείο. Και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, οι άνθρωποι αυτοί είναι πάρα πολλοί. Τόσο πολλοί που ούτε οι αρμόδιες στατιστικές υπηρεσίες μπορούν να εκτιμήσουν.
Οι οικογένειες που ζουν χωρίς ρεύμα ξεπερνούν τις 300 χιλιάδες στη χώρα μας και ανάλογο είναι το αντίστοιχο ποσοστό και στη Μαγνησία. Η πληρωμή του λογαριασμού του ρεύματος έχει μετατραπεί σε πραγματική θηλιά κάθε δίμηνο ακόμη και για όσους έχουν ακόμη δουλειά ή για τους λίγους που εξακολουθούν και πληρώνονται στο τέλος του μήνα. Ο άνεργος εδώ και μήνες, ο ανάπηρος που του έκοψαν το προνοιακό επίδομα και συνταξιούχος που πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στην αγορά φαρμάκων και την πληρωμή των λογαριασμών του, βρίσκονται στο έλεος της μοίρας. Μιας μοίρας άδηλης την οποία κρατούν στα χέρια τους πολιτικά πρόσωπα που έχουν συμφωνήσει στην υλοποίηση μέτρων και ρυθμίσεων ενάντια στο λαό και τα συμφέροντά του.
