ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ
Κατά τη διερεύνηση της ποδοσφαιρικής δραστηριότητας στο Βόλο στην περίοδο του Μεσοπολέμου, συναντούμε στην αθλητική ειδησεογραφία των τοπικών εφημερίδων αρκετά σχετικά δημοσιεύματα που παρουσιάζουν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ξεχωρίζουν κι ελκύουν τον αναγνώστη, καθώς διαθέτουν μια πρωτοτυπία ή κάτι το αξιοπερίεργο.
Σταχυολογούμε ορισμένα από αυτά και τα παρουσιάζουμε πιο κάτω.
Α’ Γηπεδικοί αυτοσχεδιασμοί και ιδιάζουσες συνθήκες
Τα γήπεδα που διέθεταν τις προβλεπόμενες από τους κανονισμούς του αθλήματος προδιαγραφές -έστω και στοιχειώδεις- για την απρόσκοπτη διεξαγωγή αγώνων, ήταν ελάχιστα. Ως τα πλέον οργανωμένα θεωρούνταν της Νίκης, που χρησιμοποιείται ως τις μέρες μας και του Κενταύρου (και κατόπιν του Ολυμπιακού) στον Άναυρο.
Ακόμη υπήρχαν: του Κεραυνού στην περιοχή Οξυγόνο στο χώρο του σημερινού σχολείου στη συμβολή των οδών Παγασών και Αναλήψεως, του Πηλέα, της πλατείας Στρατώνων, του Καπακλί κ.α.
Οπωσδήποτε όμως όπου υπήρχε πλατεία ή άλλο επίπεδο, ανοιχτό μέρος κατάλληλο για να παιχτεί ποδόσφαιρο, οργανώνονταν αυτοσχέδιοι αγωνιστικοί χώροι. Να σημειώσουμε εδώ ότι για το γηπεδικό ζήτημα την περίοδο του Μεσοπολέμου επιβάλλεται επίσης ιδιαίτερη αναφορά.
Ο πρώτος συγκροτημένος χώρος, στον οποίο διεξάχθηκαν ποδοσφαιρικές συναντήσεις, αρχικά από ναύτες των αγγλικών πλοίων που κατέπλεαν στο λιμάνι και μετέδωσαν το νέο ομαδικό σπορ στους Βολιώτες ήταν η πλατεία (πάρκο) Γεωργίου Α΄, που εκτείνεται και σήμερα από την Εξωραϊστική ως τον Αγ. Κωνσταντίνο.
Εκεί φιλοξενήθηκαν σχεδόν αποκλειστικά οι σημαντικότερες συναντήσεις των τοπικών συλλόγων ως τα μέσα της δεκαετίας του ’30, όταν άρχισε η δενδροφύτευση του χώρου. Το γήπεδο κάλυπτε το βόρειο τμήμα της πλατείας, καθώς σε παλιές φωτογραφίες απεικονίζεται η μία εστία ακριβώς κάτω από το νεοκλασικό μέγαρο της Εξωραϊστικής.
Για τη διεξαγωγή των αγώνων τοποθετούνταν περίφραξη, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα ελεγχόμενης προσέλευσης θεατών και διασφάλισης του χώρου. Όταν μάλιστα γίνονταν συναντήσεις βολιώτικων ομάδων με αντίστοιχες του στόλου -κατά τον κατάπλου του στο λιμάνι λόγω γυμνασίων- επικρατούσε εορταστική ατμόσφαιρα και επισημότητα. Οι τοπικές αρχές και οι αξιωματικοί του ναυτικού παρακολουθούσαν το παιχνίδι ενώ «επαιάνιζε» η μουσική (ορχήστρα) του θ/κ Αβέρωφ.
Και ας ολοκληρώσουμε με δύο αξιοπερίεργες ειδήσεις που αφορούσαν στη διεξαγωγή των αγώνων.
-Μισθωνόταν βάρκα για την περισυλλογή της μπάλας, όταν αυτή έπεφτε στη θάλασσα. Δηλαδή κατά τη σύγχρονη ορολογία, δεν υπήρχαν μπολ-μπόις αλλά μπολ-μπόουτ!
-Στις 6/1/1928 στην εφ. Σημαία σημειώνεται κάτι πρωτόγνωρο για την επικείμενη συνάντηση πρωταθλήματος ΟΕΒ – Κεραυνού: «Δια πρώτην φοράν θα διεξαχθή αγών με δίκτυον του τερματοφύλακος…». Προηγουμένως, στους τοπικούς αγώνες τα αυτοσχέδια γκολπόστ παρέμεναν γυμνά με αναπόφευκτες παρεξηγήσεις στην επίτευξη τερμάτων. Και για την ιστορία το αποτέλεσμα ήταν ΟΕΒ – Κεραυνός 3-0.
Β’ Πρώτος αγώνας στη Σκιάθο
Ποδόσφαιρο παιζόταν και στη Σκιάθο αρκετά νωρίς. Υπεύθυνοι οι Άγγλοι ναύτες του βρετανικού στόλου, που συχνά ναυλοχούσε στο νησί του Παπαδιαμάντη κατά την εκτέλεση ασκήσεων στη θαλάσσια περιοχή των Β. Σποράδων. Κατά την έξοδό τους επιδίδονταν στο αγαπημένο τους σπορ, το οποίο γρήγορα μετέδωσαν και στους ντόπιους.
Ενδιαφέρουσα λοιπόν η πρώτη ποδοσφαιρική συνάντηση μεταξύ ομάδων της «πολίχνης» του νησιού όπως την πληροφορούμαστε σε ανταπόκριση από τη Σκιάθο στην εφ. Σημαία στις 4/7/1926.
«ΕΚ ΣΚΙΑΘΟΥ. Σκιάθος 3 Ιουλίου (του ανταποκριτού μας)
Την παρελθούσαν Κυριακήν ετελέσθησαν δια πρώτην φοράν εν Σκιάθω ποδοσφαιρικοί αγώνες μεταξύ των ομάδων Νικοτσάρος και Μαθητική Ένωσις. Νικήτρια ανεδείχθη η ομάς Νικοτσάρας δια τερμάτων 2 έναντι μηδενός.
Την νικήτριαν ομάδα αποτελούμενην εκ των νικητών Γιαννίτση, Παπαδήμου, Καρβούνη, Δαμάσκου, Μιτζέλου, Διλχερογιάννη, Τσαμασφήρου Ι., Τσαμασφήρου Β., Κόλλια, Τελλαλιάν, και Παπαδοπούλη, έχει διοργανώσει η Τοπική Ένωσις (;).Παρέστησαν όλαι αι αρχαί και πλήθος κόσμου, η πρόθυμος συμμετοχή του οποίου δίδει θάρρος εις τους νεότερους αθλητάς και είναι μία εγγύηση δια την πρόοδον του αθλητισμού εις την πόλιν μας».
Καθολική η αποδοχή του νέου αθλήματος από τους κατοίκους της Σκιάθου και ευοίωνες οι εν γένει αθλητικές προοπτικές κατά το συντάκτη του δημοσιεύματος.
Αξίζει να σταθούμε στη ονοματοθεσία της μίας εκ των δύο ομάδων από τον γενναίο προεπαναστατικό κλεφταρματωλό και κουρσάρο, που όπως είναι γνωστό είχε ως ορμητήριο του επιδρομικού του στόλου τη Σκιάθο και όταν φονεύτηκε σε κάποια επιχείρηση μεταφέρθηκε και ετάφη (κατά μια εκδοχή) εκεί, όπου υπάρχει και σχετικό τοπωνύμιο.
Η «Τοπική Ένωσις» που αναφέρεται ως δημιουργός της ομάδας Νικοτσάρας ίσως όταν κάποιος τοπικός αθλητικός φορέας διοργάνωσης αγώνων εκείνα τα χρόνια.
Γ’ Ο Ολυμπιακός της Νίκης
Σε προηγούμενα δημοσιεύματά μας επισημάναμε ότι οι πλέον ισχυροί ποδοσφαιρικοί σύλλογοι -και όχι μόνο- συντηρούσαν θυγατρικά σωματεία που αναφέρονται ως παραρτήματα ή δορυφόροι και δημιουργούνταν μια ευρύτερη ποδοσφαιρική οικογένεια. Ο Κένταυρος και η Νίκη είχαν τα περισσότερα παραρτήματα που συχνά συμμετείχαν, εκτός από διάφορες φιλικές συναντήσεις και σε «εσωτερικά» πρωταθλήματα.
Η Νίκη στα 1929 διέθετε τα εξής 5 θυγατρικά σωματεία: Άτλας, Απόλλων, Εθνικός, Σφενδόνη και Ηρακλής. Σε αυτά ήρθε να προστεθεί κι ένα έκτο με την ονομασία… Ολυμπιακός!
Διαβάζουμε σχετικά στην εφ. Ταχυδρόμος (29/5/1929): «Ο Ολυμπιακός του Γ.Σ. Νίκης. Χάρις εις τας ενεργείας του κ. Ν. Στρατηγού συνεστήθη και έκτον παράρτημα του Γ.Σ. Νίκη, με την επωνυμίαν Ολυμπιακός. Του ευχόμεθα κάθε προκοπήν».
Το νεοϊδρυθέν σωματείο – δορυφόρος φαίνεται πως ανέπτυξε αξιοπρόσεχτη δραστηριότητα και δεν περιορίστηκε σε συναντήσεις με άλλες ομάδες μόνο μέσα στο Βόλο. Λίγες εβδομάδες μετά την ίδρυσή του μεταβαίνει με οπαδούς στη Λάρισα, όπου θα αντιμετώπιζε τον ισχυρό τοπικό Όμιλο Εκδρομέων (ΟΕΛ), σύλλογο αναγνωρισμένο που συμμετείχε επιτυχώς στα πρώτα πρωταθλήματα.
Να το σχετικό δημοσίευμα: «Ο Ολυμπιακός Γ.Σ. Νίκη εις Λάρισαν. Αναχωρεί σήμερον εις Λάρισαν συνοδευόμενη υπό του Π. Μαγουλά μέλους του Δ.Σ. της Νίκης και Ιωάννου Καραποστολάκη, γραμματέως του Ολυμπιακού, η καλλίστη ομάς Ολυμπιακός, παράρτημα του Γ.Σ.Νίκη, όπως συναντηθή σήμερον την 6 μ.μ. μετά την πρωταθλήτριας ομάδος Λαρίσης «Όμιλος Εκδρομέων Λαρίσης».
Ο αγών θα διεξαχθή εις το γήπεδον Αλκαζάρ, παρουσία και των επισήμων αρχών Λαρίσης, προμηνύεται δε αρκετά πεισματώδης λόγω των ισχυρών συνθέσεων αμφοτέρων των ομάδων. Την ομάδα μας συνοδεύουν και πολλά μέλη του Ολυμπιακού. Ευχόμεθα εις τον Ολυμπιακόν όπως τιμήση επαξίως το ποδόσφαιρον της πόλεώς μας» (Ταχυδρόμος 14/7/1929). Ατυχώς κατά τις επόμενες μέρες δεν πληροφορούμαστε το αποτέλεσμα του αγώνα.
Ο Νικιώτης Ολυμπιακός διοργάνωσε και χοροεσπερίδα, όπως άλλωστε συνηθιζόταν τότε απ’ όλα σχεδόν τα ποδοσφαιρικά σωματεία, δείγμα κι αυτό της όρεξης των παραγόντων του: «Πρώτος ετήσιος χορός ποδοσφαιρικού συλλόγου Ολυμπιακός (Γ.Σ.Νίκης ).
Δίδεται το Σάββατον 15 Φεβρουαρίου εις την αίθουσαν του καθηγητού χορών κ. Σοφ. Κουτσομυτάκη και υπό την διεύθυνσίν του, από ώρας 10 μ.μ. μέχρι πρωίας. Κέφι γλέντι, ευθυμία και πανζουρλισμός προμηνύεται. Ενισχύσατε τον αθλητισμό»(Σημαία 13/2/1930).
Λίγους μήνες αργότερα πληροφορούμαστε από τις τοπικές εφημερίδες την αυτονόμηση του σωματείου Ολυμπιακός, το οποίο με απόφαση του Δ.Σ. δεν ανήκει πλέον στη Νίκη (Λαϊκή Φωνή 7/5/1930).
Η επιλογή αυτή υπήρξε μάλλον άστοχη, γιατί το εν λόγω σωματείο – δορυφόρος μάλλον διαλύεται ή έστω περιπίπτει σε αδράνεια, καθώς δεν μνημονεύεται στο εξής από τις αθλητικές στήλες του Τύπου. Εκτός κι αν συνεχίζει να δραστηριοποιείται με διαφορετική ονομασία και συγκαταλέγεται στα δεκάδες ανεπίσημα σωματεία της εποχής.
Δ΄Ποδοσφαιρική συνάντηση με μια ομάδα
Την περίοδο 1937-38, με την επανέναρξη των τοπικών πρωταθλημάτων έπειτα από υπερδιετή αδράνεια, όλες οι ομάδες του Βόλου αγωνίστηκαν σε μια κατηγορία, ώστε να διαχωριστούν για την επόμενη χρονιά, ανάλογα με την βαθμολογία τους, σε α΄ και β΄ κατηγορία.
Ομοίως ο πρωταθλητής Βόλου για να ανακηρυχτεί και πρωταθλητής Θεσσαλίας έπρεπε να αντιμετωπίσει τον νικητή του αγώνα ανάμεσα στον πρωταθλητή Καρδίτσας – Τρικάλων και του αντίστοιχου της Λάρισας. Νικητής αναδείχθηκε ο Π.Ο. Τρικάλων, ισχυρό σωματείο τότε, αλλά η διαφορά δυναμικότητας από τη Νίκη υπήρξε πασιφανής και αποτέλεσμα Νίκη – ΠΟΤ 11-0 !
Η ρεβάνς που οπωσδήποτε είχε απλά διαδικαστικό χαρακτήρα αποφασίστηκε από την ΕΠΣΘ να γίνει πάλι στο Βόλο, όταν οι υπεύθυνοι του ΠΟΤ ανακοίνωσαν ότι εκτελούνται έργα στο γήπεδό τους.
Οι Τρικαλινοί όμως δεν το δέχτηκαν και αντιπρότειναν να διεξαχθεί ο επαναληπτικός αγώνας στη Λάρισα, κάτι που απορρίφθηκε από τη διοργανώτρια αρχή, η οποία έδρευε στο Βόλο και στο Δ.Σ. εκπροσωπούνταν κυρίως από βολιώτικες ομάδες.
Η απόφαση ετούτη αποτέλεσε μια καλή δικαιολογία να μην κατέλθει ο ΠΟΤ, που οπωσδήποτε αδικούνταν κι επιπλέον κινδύνευε με πιθανό νέο διασυρμό.
Τότε συνέβη το εξής τραγελαφικό: Στο γήπεδο κατέβηκε μόνο η Νίκη, έγινε κανονικά η σέντρα με μία ομάδα, επιτεύχθηκε γκολ στην αντίπαλη κενή εστία και το ματς έληξε υπέρ της βολιώτικης ομάδας που ανακηρύχθηκε πρωταθλήτρια Θεσσαλίας.
Προφανώς κάτι τέτοιο να ήταν σύμφωνο με τους τότε κανονισμούς, αλλά προκάλεσε αρνητικές εντυπώσεις και στις τοπικές εφημερίδες γίνεται λόγος για θεατρινισμούς που διασύρουν το άθλημα και τη διοργάνωση! (31/5/1938).
Ενδεικτικά αυτά τα λίγα αξιοσημείωτα από την ποδοσφαιρική δραστηριότητα στο Βόλο του Μεσοπολέμου.
