Η εκπροσώπηση του βολιώτικου ποδοσφαίρου στην Α΄ Εθνική κατηγορία διακόπτεται με την ολοκλήρωση της αγωνιστικής περιόδου 1965-66 και τον υποβιβασμό της Νίκης, έπειτα από πέντε συνεχείς χρονιές στα μεγάλα σαλόνια. Αλλά η απουσία ετούτη ήταν σύντομη, αφού τη μεθεπόμενη σεζόν (1966-67) ο Ολυμπιακός Βόλου επέτυχε την άνοδό του, έπειτα από έναν επίπονο ποδοσφαιρικό μαραθώνιο, ώς τον Ιούλιο του 1967, στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής, που πρωταγωνιστούσε τα τελευταία χρόνια. Ήδη ο ερυθρόλευκος σύλλογος είχε καταθέσει πειστικό δείγμα γραφής, στη δεύτερη τη τάξει διοργάνωση, από τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας της, καταγράφοντας διαρκή, ανοδική πορεία.
Προτού ακόμη συγκροτηθούν οι εθνικές κατηγορίες, την περίοδο 1954-55, συμμετείχε στην τελική φάση του πανελλήνιου πρωταθλήματος, που αγωνίζονταν οι πρωταθλητές δύο επαρχιακών Ενώσεων. Στη νεοσύστατη Β’ Εθνική συμμετέχει από τη δεύτερη χρονιά της (1960-61) και τερματίζει στην έβδομη θέση. Την επόμενη περίοδο με τη διαφοροποίηση του συστήματος διεξαγωγής του πρωταθλήματος, βγαίνει πρώτος στον όμιλό του και στη δεύτερη φάση με τους πρωταθλητές ομίλων Βόρειας Ελλάδας, κατετάγη 4ος .
Από το 1962-63 καθιερώνεται μόνιμη β’ Εθνική, ενώ προηγούμενα συγκροτούνταν κάθε χρονιά από τους πρωταθλητές των τοπικών ποδοσφαιρικών Ενώσεων, και ο Ολυμπιακός καταλαμβάνει τις εξής θέσεις συμμετέχοντας σε όμιλο της Κεντρικής Ελλάδας:
1962-63, 5ος,
1963-64, 2ος,
1964-65,4ος,
1965-66, 5ος και
1966-67, 1ος.
Μάλιστα την περίοδο 1963-64 απώλεσε την πρωτιά στον όμιλό του και τη δυνατότητα διεκδίκησης της ανόδου στην α’ εθνική σε μπαράζ με τους πρωταθλητές των άλλων ομίλων, καθώς ηττήθηκε στη Λαμία, σε άλλο μπαράζ, με την ισόβαθμη ομάδα των Τρικάλων.
Πάντοτε δύσκολη η Β’ Εθνική
Την περίοδο 1966-67 το πρωτάθλημα της β’ εθνικής διεξαγόταν πάλι σε τρεις ομίλους με μικρή αύξηση του αριθμού των ομάδων σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Οι συνεχείς αλλαγές, κάθε χρόνο, στο σύστημα διεξαγωγής, τουλάχιστον ώς το 1970, με διαφορετικούς αριθμούς ομίλων και ομάδων, δημιουργούσε μια μάλλον δυσερμήνευτη, πολύπλοκη πρακτική που ίσως στόχευε στην πιο δίκαιη ή αντιπροσωπευτική εκπροσώπηση, αλλά μπέρδευε τα πράγματα. Από το 1969-70 καθιερώνονται τρεις όμιλοι, ώς το 1974-75, από το 1976-77 ώς το 1982-83 δύο όμιλοι κι έκτοτε έως πρόσφατα ένας. Εκείνο όμως που διαπιστώνεται σε ολόκληρη τη δεκαετία του ’60 (αλλά και αργότερα) είναι το γεγονός πως το πρωτάθλημα β’ εθνικής αποτελούσε πάντοτε έναν ιδιαίτερα δύσκολο θεσμό, με δυνατό ανταγωνισμό, καυτές έδρες, που για να πρωταγωνιστήσει κάποιος σύλλογος, πέρα από την ποδοσφαιρική του ανωτερότητα έπρεπε να καταβάλλει περίσσευμα πάθους και ψυχής. Και συνήθως, ανάλογα με τις αλλαγές του συστήματος, δεν επαρκούσε ο πρωταθλητισμός στον όμιλο για την άνοδο, αφού επακολουθούσαν αγώνες μπαράζ μεταξύ των πρωταθλητών μια και στους τέσσερις ή τους τρεις, ανέβαιναν οι δύο. Το είδαμε και στην άνοδο της Νίκης τον Ιούνιο του 1961.
Επίσης, σε ό,τι αφορά στο βολιώτικο ποδόσφαιρο από την αρχή της δεκ. του ’60 συζητιέται διαρκώς το ενδεχόμενο συνένωσης βολιώτικων σωματείων, ώστε να δημιουργηθεί μια ισχυρή ομάδα η οποία θα πρωταγωνιστούσε σε πανελλήνιο επίπεδο. Ανάλογες συνενώσεις έγιναν σε πολλές επαρχιακές πόλεις (Λάρισα, Τρίκαλα, Κατερίνη, Καβάλα κ.ά.) με αποτέλεσμα τη δημιουργία ισχυρών συλλόγων που να διαθέτουν τη δυνατότητα ευπρόσωπης παρουσίας στα εθνικά πρωταθλήματα. Η συγχώνευση του Ολυμπιακού με τον Εθνικό στόχευε σε τούτη την κατεύθυνση, αλλά πάντοτε παρουσιάζονταν προτάσεις συνένωσης των ισχυρότερων σωματείων (Νίκης, Ολυμπιακού, Μαγνησιακού) για κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ο υποβιβασμός της Νίκης επανέφερε το θέμα στο προσκήνιο, αλλά οι πρωτοβουλίες, οι συζητήσεις και οι κατ’ αρχάς ευοίωνες προοπτικές δεν συνοδεύτηκαν ποτέ από ανάλογες αποφάσεις. Η άνοδος του Ολυμπιακού οπωσδήποτε αποτελούσε σημαντική επιτυχία του βολιώτικου ποδοσφαίρου, αλλά πάντοτε το αίτημα της συγχώνευσης πρόβαλλε επιτακτικό για τη συγκρότηση συλλόγου ικανού να επιβιώσει άνετα στη μεγάλη κατηγορία.
Πρωταθλητής ομίλου
Την περίοδο 1966-67 Ολυμπιακός και Νίκη συμμετείχαν στον β’ όμιλο της β’ εθνικής, υποτίθεται της Κεντρικής Ελλάδας, που περιλαμβάνονταν και ομάδες της Αθήνας, της Πελοποννήσου και των νησιών σε μια περίεργη γεωγραφική ποδοσφαιρική κατανομή. Επρόκειτο για έναν επίπονο μαραθώνιο 34 αγωνιστικών, με αρκετά μακρινά ταξίδια που εκτός του κόπου αυξάνονταν και τα έξοδα. Η πορεία του Ολυμπιακού υπήρξε οπωσδήποτε άξια συγχαρητηρίων, με την επίτευξη σπουδαίων επιτυχιών. Κάποιες διακυμάνσεις απόδοσης και αποτελεσμάτων ξεπεράστηκαν ανώδυνα, όπως επίσης και τα εξωαγωνιστικά (οικονομικά) προβλήματα που προέκυψαν μεσούσης της περιόδου. Ενισχυμένος ο βολιώτικος σύλλογος με νέους ποδοσφαιριστές από σωματεία της περιοχής κυρίως, αλλά και ουσιαστικές ενισχύσεις από τη Νίκη (Καραηλιού, Καλλιοτζής) διέθετε αξιόμαχο σύνολο το οποίο πρωταγωνίστησε και υπερίσχυσε των ικανών συνδιεκδικητών του τίτλου, Φωστήρα και Διαγόρα Ρόδου.
Ας δούμε συνοπτικά τα αποτελέσματα της νικηφόρας πορείας:
Με Ατρόμητο Αθ. 1-0 και 1-0,
Καλογρέζα 2-4 , 1-0, Α.Ε.
Μυτιλήνης 3-1,1-1,
Νίκη 0-0,2-0,
Λεβαδειακό 2-1,2-1,
Εθνικό Αστέρα 0-0,2-0,
Ολυμπιακό Χαλκ. 2-1,0-1,
Αναγέννηση Κ. 4-1,9-0,
Ροδιακό 1-0,3-0,
Δωριέα Ρ. 2-0,1-0,
Κόρινθο 1-0,2-1,
Φωστήρα 0-3,2-0,
Διαγόρα Ρ. 0-0, 2-0,
Χαλάνδρι 0-0,2-0,
Ορχομενό 1-1,0-0,
Λαμία 1-1,1-1,
Εύριπο Χ. 0-1,2-2.
Συνολικά επέτυχε 20 νίκες (6 εκτός έδρας) 10 ισοπαλίες και μόνο 4 ήττες (όλες εκτός). Συγκομιδή πρωταθλητισμού, αν και μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί κάποιες ατυχείς ισοπαλίες κυρίως εντός έδρας. Από την αρχή του πρωταθλήματος ο Ολυμπιακός έδειξε τις διαθέσεις του και βρισκόταν στο τιμ των πρωτοπόρων. Η σειρά κάποιων συνεχόμενων, ατυχών αποτελεσμάτων προς το τέλος του α’ γύρου- δύο ήττες και τέσσερις ισοπαλίες- ξεπεράστηκαν ανώδυνα και στα διαδοχικά ντέρμπι στον Βόλο, με Φωστήρα (13/4) και Διαγόρα (16/4) επικράτησε καθαρά περνώντας πρώτος στη βαθμολογία, ενώ λίγο πρωτύτερα βοήθησε και η Νίκη που κατέβαλε στον Βόλο το Φωστήρα (3-1). Όλα αυτά στο κατάλληλο τάιμινγκ, τέσσερις αγωνιστικές πριν το τέλος και ο Ολυμπιακός Βόλου είναι πρωταθλητής με 84 βαθμούς έναντι 82 του δεύτερου Διαγόρα Ρόδου.
Οριακές συναντήσεις
Ο τίτλος του πρωταθλητή στον όμιλό του δεν εξασφάλιζε στο βολιώτικο σωματείο και την άνοδό του στην α’ εθνική, αφού έπρεπε να δώσει διπλούς αγώνες μπαράζ με τους άλλους δύο πρωταθλητές, Πανελευσινιακό και Καβάλα, που ο ένας θα έμενε απ’ έξω. Σε τούτα τα έξι παιχνίδια παίζονταν οι κόποι όλης της χρονιάς κι ένα στραβοπάτημα αρκούσε ώστε να χαθεί ό,τι με τόσο κόπο είχε επιτευχθεί. Αποτελούσαν μονόδρομο για την τελική επικράτηση γι’ αυτό και αναμένονταν ιδιαίτερα δυνατά, σε φανατισμένο κλίμα, όπου απαιτούνταν αγωνιστική και ψυχική υπέρβαση. Οι προτάσεις που κατατέθηκαν για αλλαγή της προκήρυξης και τον προβιβασμό στην α’ κατηγορία και των τριών πρωταθλητών, ώστε να αποφευχθούν οι ψυχοφθόρες καλοκαιριάτικες συναντήσεις και η επώδυνη επιμήκυνση της αγωνιστικής περιόδου, δεν υιοθετήθηκαν τελικά, από τις αρμόδιες αρχές. Κι επιπλέον οι διαδοχικές αναβολές, καθώς εκκρεμούσαν ενστάσεις σωματείων –που κατατέθηκαν καθυστερημένα και σήμερα θα απορρίπτονταν ως εκπρόθεσμες – παρέτειναν την αγωνία. Η έναρξη των μπαράζ από τις 7 Ιουνίου έγινε στις 18 του μήνα.
Τα αποτελέσματα:
Καβάλα- Ολυμπιακός 0-0,
Ολυμπιακός –Ελευσίνα 1-0 (Συνετόπουλος),
Ολυμπιακός-Καβάλα 1-1 (Συνετόπουλος),
Ελευσίνα-Ολυμπιακός 2-1 (Μακρής).
Και με τις συναντήσεις Ελευσίνας- Καβάλας, η ολοκλήρωση των αγώνων βρίσκει τις τρείς ομάδες ισόβαθμες με 8 βαθμούς, γεγονός που οδηγεί σε τρίτο γύρο στο ουδέτερο γήπεδο της Λαμίας:
Ολυμπιακός-Καβάλα 0-0,
Ελευσίνα – Καβάλα 3-1 και
ο «τελικός» Ολυμπιακός- Ελευσίνα 2-1 (Μαλάκος, Τσαμπαλός) με τους ερυθρόλευκους να ανέρχονται (μαζί με τον αντίπαλό τους) στην α’ εθνική κατηγορία για πρώτη φορά στην τριαντάχρονη ιστορία τους.
Τα δημοσιεύματα του τοπικού Τύπου είναι ανάλογα του μεγέθους της επιτυχίας με λεπτομερείς περιγραφές του αγώνα και των πανηγυρισμών.
Να τι γράφει ο Ταχυδρόμος στις 18/7/1967:
«Θρίαμβος του τοπικού ποδοσφαίρου. Ο Ολυμπιακός Βόλου εις την Α’ Εθνικήν. Έξαλλοι πανηγυρισμοί μετά την λήξιν του αγώνος – Οι Ελευσίνιοι απέφυγαν συντριβήν εις το β’ ημίχρονον.-Σκόρερς του μεγάλου θριάμβου οι Μαλάκος (54) και Τσαμπαλός(64). Ο Πανελευσινιακός εμείωσε την διαφοράν (2-1) εις το 75 δια του Καρμπόνη. Παράγοντες της πόλεως εξαιρούν την επιτυχίαν».
Το ρεπορτάζ καλύπτει περίπου δύο σελίδες της εφημερίδας.
Ας παραθέσουμε τη σύνθεση του Ολυμπιακού: Ματζαφλέρης-Ρηγούλιας-Συνετόπουλος- Παππάς – Μακρής- Τσουκνίδας- Καραηλιού-Τσαμπαλός –Μαλάκος- Πασχαλίδης- Δημόπουλος.
Ακόμη στην πορεία προς τον θρίαμβο συμμετείχαν και οι Γκαραγκούνης, Γιαλατζής,Μουντούλιας, Γιάτσος,Καλλιοτζής,Καραβάς, Αβδελάρος, Γεωργατζής και Καμπούρογλου. Προπονητής ο Κ. Βελιάδης.
Στον Βόλο έγινε, όπως ήταν αναμενόμενο, πανηγυρική υποδοχή των θριαμβευτών από τον κόσμο, τις τοπικές αρχές και την ΕΠΣΘ. Τα συγχαρητήρια τηλεγραφήματα του δημάρχου, του στρατιωτικού διοικητή (καθ’ ότι δικτατορία πλέον) και άλλων ποδοσφαιρικών σωματείων, καταχωρούνται στον Τύπο (Ταχυδρόμος 18/7/1967).
Ο Ολυμπιακός Βόλου ήταν πλέον πρωταθλητής β’ εθνικής –αφού υπερτέρησε βαθμολογικά και στα μπαράζ- και για πρώτη φορά στην ιστορία του, έπειτα από μια εξοντωτική αγωνιστική περίοδο που ολοκληρώθηκε στις 16 Ιουλίου του 1967, ανερχόταν στην Α΄ Εθνική.
Στο επόμενο σημείωμά μας θα δούμε και κάποια άλλα γεγονότα, που σημειώθηκαν κατά την πορεία προς τον θρίαμβο.
