Γρηγόρης Καρταπάνης: Ευτράπελες ιστορίες της θητείας -Η …λάθος στολή

γρηγόρης-καρταπάνης-ευτράπελες-ιστο-730678

Η επικείμενη επίσκεψη για επιθεώρηση του πλοιάρχου διευθυντή της Διεύθυνσης Ναυτικών Όπλων από τον Ναύσταθμο Σαλαμίνας απέναντι στην Αμφιάλη είχε προκαλέσει έντονη κινητικότητα σε ολόκληρο το Τμήμα Υφάλων Όπλων, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο, ώστε να ολοκληρωθούν οι απαραίτητες προετοιμασίες. Καθαριότητα γενική, ευπρεπισμός εσωτερικών κι εξωτερικών χώρων σε συνεργεία, διοικητήριο, ενδιαιτήσεις, προαύλια, δρόμους κι όπου αλλού χρειάζονταν για να μην υπάρξουν ανεπιθύμητες εξελίξεις. Απέμεναν μόνο δύο ημέρες και οι αγγαρείες βρίσκονταν στο αποκορύφωμά τους, οδεύοντας στο τελικό στάδιο.

Αυτού του είδους οι κινήσεις όπως η γενική επιθεώρηση προσφέρουν μόνο όταν γίνονται επί της ουσίας, δηλαδή αν πράγματι λειτουργεί αποδοτικά η υπηρεσία και αυτό να γνωστοποιείται στα ανώτερα κλιμάκια. Αντίθετα, πρόκειται για κούφιες, στρατιωτικού τύπου, εκδηλώσεις όταν αναλίσκονται σε παράτες κι επισημότητες για καθαρά τυπικούς κι εμφανισιακούς λόγους. Προβλέπονται όμως από τους γενικούς κανονισμούς κι εκτελούνται ανάλογα με το πρόγραμμα και τις σχετικές διαταγές. Πάντως δεν υπήρχε στη συγκεκριμένη περίπτωση λόγος ανησυχίας, γιατί ο πλοίαρχος διευθυντής ήταν αξιωματικός ηπίων τόνων, απεχθανόταν τη στείρα τυπολατρία και το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η απρόσκοπτη λειτουργία κι ετοιμότητα του Τμήματος Υφάλων Όπλων, υπηρεσία τεχνική εφοδιασμού του στόλου. Κι εκεί στόχευε η επιθεώρηση.

Την παραμονή της επιθεώρησης ο τμηματάρχης – αντιπλοίαρχος των Υφάλων Όπλων ενημέρωσε τον καμαρότο αξιωματικό ότι από το καθαριστήριο του Ναύσταθμου θα του έφερναν την επίσημη στολή του κι έπρεπε να την παραλάβει και να τη βολέψει στο γραφείο του, μιας και ο ίδιος θ’ απουσίαζε. Του επισήμανε την προσοχή για τον απλούστατο λόγο ότι ο εν λόγω καμαρότος δεν διακρινόταν ούτε για την ευστροφία του, ούτε για τη ζωντάνια του. Οσονούπω έμπαινε «σειρά απολύσεως» και δικαιωματικά, ως «μπαρμπαναύτης» περιόριζε τις ασχολίες του επιφορτίζοντας όλες τις υποχρεώσεις στον νεότερο συνάδελφό του στο καρέ αξιωματικών που όμως έτυχε εκείνες τις μέρες να λείπει σε αναρρωτική άδεια, οπότε δεν υπήρχε δυνατότητα λούφας, αν και του έφεραν βοηθό που όμως δεν ήξερε καλά τα κατατόπια. Την επαύριο, αφού φρόντισε να φορτώσει όλες σχεδόν τις εργασίες στον υπηρεσιακό καμαρότο, ο ίδιος ξεπέταξε ό,τι ήταν πιο απαραίτητο και ασχολήθηκε με το … να περιμένει την έλευση της στολής.

Πράγματι γύρω στις 11 έφθασε μ’ ένα μικρό αυτοκίνητο ένας γκριζομάλλης κύριος κρατώντας μια στολή σε ζελατίνα για να μη σκονίζεται. Ο καμαρότος ατάραχος στη χαλαρότητά του περίμενε πρώτα να πλησιάσει στην πόρτα, οπότε και σηκώθηκε νωχελικά. – Φέρτην εδώ ρε μάστορα, είπε ανοίγοντας την πίσω πόρτα του καρέ. – Είσαι ο υπεύθυνος καμαρότος; τον ρώτησε ο κομιστής της στολής. – Πιο υπεύθυνος, δε γίνεται μάστορα, φέρτη να τη βολέψω, είπε παίρνοντας τη στολή.

– Στο γραφείο του τμηματάρχη σου να τη βάλεις, του υπέδειξε ο άλλος. – Εμ δεν ξέρω πού θα τη βάλω, αλλά ε! Ωραία στολή με τα χρυσά γαλόνια της, χαρά στον μάγκα που τη φορά, μάστορα. Έτσι μου’ ρχεται τώρα να τη φορέσω και να βγω σε όλη την Αμφιάλη να μοιράζω μέρες. Να έτσι για πλάκα να μοιράζω 200 μέρες φυλακή, όπου βλέπω παράπτωμα… Ο γκριζομάλλης κύριος τον κοίταζε διστακτικά υπομειδιώντας. Ο καμαρότος συνέχιζε ακάθεκτος. – Ναι ρε μάστορα αυτά τα χρυσά σε κάνουν πρώτο μάγκα, είσαι ο γενικός γ…. κι όλοι σου βαράνε προσοχή. Αλί σε μας τα ναυτάκια που όλο τρέχουμε σαν τα κορόιδα. – Καλά, καλά, είπε ο άλλος, πήγαινε τώρα να βολέψεις τη στολή.

–Τι βιάζεσαι μάστορα, φοβάσαι μην πάθει τίποτε; Μη σε νοιάζει θα το προσέχω το ταγιεράκι του αφεντικού δεν είμαστε χθεσινοί. Έκανε να φύγει στο εσωτερικό του καρέ ο καμαρότος, όταν πρόσεξε καλύτερα τη στολή και είδε ότι δεν είχε τα τρεισήμισι σιρίτια του αντιπλοίαρχου, αλλά τέσσερα, ήταν δηλαδή στολή πλοιάρχου. – Επ, μάστορα γύρισε στον … υπάλληλο που έφευγε, έφερες λάθος στολή, αυτή είναι για πλοίαρχο, μήπως το αφεντικό πήρε προαγωγή, δε μας είπε τίποτε; – Δε νομίζω, απάντησε κοφτά ο άλλος. – Τι δε νομίζεις ρε μάστορα, δεν προσέχετε εκεί στο μαγαζάκι σας και φέρνετε ό,τι νάναι. – Μα άκουσε να σου πω…

– Τι να μου πεις, άμα στέλνουμε ότι νάναι, φέρε μου και μένα μια στολή ναυάρχου να το φχαριστηθώ. – Εν πάση περιπτώσει, έκανε σε αυστηρό τόνο ο άλλος, μπορείς να μη φλυαρείς και να κάνεις ό,τι σου λένε. Τότε έδειξε να καταλαβαίνει ο καμαρότος ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, προσπαθώντας να δει τι συμβαίνει. – Μα ο κ. τμηματάρχης μας είναι αντιπλοίαρχος, ξανάπε. – Αλλά το μεγαλύτερο αφεντικό – τόνισε τη λέξη – στον Ναύσταθμο είναι, καμαρότε, πλοίαρχος! – Και η στολή είναι … δική του, άρχισε να θορυβείται ο καμαρότος. – Βέβαια αφού αύριο θα έρθει για να μοιράζει «μέρες» (δηλ. κρατήσεις) δεν πρέπει να τη φορέσει; Τώρα πλέον κατανοούσε ο καμαρότος ότι μάλλον ο «υπάλληλος» του καθαριστηρίου δεν ήταν υπάλληλος. Και σαν κοίταζε πιο προσεκτικά η μορφή του κάποιον του θύμιζε. Όταν δε ταίριαζε το πρόσωπο με τη στολή, χλόμιασε και δεν ήξερε πώς να τα μπαλώσει τα πράγματα. Είχε καταλάβει πια ποιος ήταν ο κομιστής της στολής. Τρόμαζε στη σκέψη, μολαταύτα κατάφερε να αρθρώσει. –Μήπως είστε ο … ποιος είστε; – Πάντως όχι ο υπάλληλος του καθαριστηρίου, μισογέλασε. – Με … συ.. συγχωρείτε δεν σας κατάλαβα … συγγνώμη… – Εμ, είδες που είμαι ο μάγκας που θα μοιράζει αβέρτα φυλακές. Και ξέρεις κάτι, λέω ν΄ αρχίσω από σήμερα, είπε ο πλοίαρχος κοιτώντας κατάματα τον καμαρότο που έτρεμε. Του΄ χε φύγει η μαγκιά. – Συγγνώμη … είστε … ο … κ. διευθυντής, δεν σας γνώρισα με τα πολιτικά. – Όμως θα έπρεπε να είσαι πιο προσεκτικός «μάστορα» γιατί είδες τι μπορεί να συμβεί, συνέχισε μαλακωμένος και ο καμαρότος σα να ξεθάρρεψε. – Ούτε περίμενα κ. πλοίαρχε να φέρετε αυτοπροσώπως τη στολή σας. Δεν ήξερε τι να πει που τόση ώρα του μιλούσε άνετα, ίσως και υποτιμητικά, νομίζοντάς τον ως κάποιο πολιτικό υπάλληλο, αποκαλώντας τον «μάστορα». – Εν πάση περιπτώσει, έκανε γελώντας τώρα ο πλοίαρχος, βόλεψέ την για να ντυθώ αύριο κατευθείαν εδώ.

Ο καμαρότος έμενε αποσβολωμένος στη θέση του. – -Άιντε μάστορα πήγαινε την κι αυτή στο γραφείο του τμηματάρχη σου και να προσέχεις τη συμπεριφορά σου. Αν ήταν κάποιος άλλος ανώτερός σου σίγουρα θα σου είχε ρίξει ποινολόγιο.

– Με συγχωρείτε και πάλι, επαναλάμβανε ο καμαρότος μην μπορώντας να συνέλθει ακόμη από το πάθημά του.

Το ευτύχημα για τον άνετο και απρόσεκτο καμαρότο ήταν ότι ο εν λόγω αξιωματικός σε αντίθεση με την πλειονότητα των συναδέλφων του ήταν άτομο ηπίων τόνων, αποστασιοποιημένο και διαλλακτικό, δίχως να επιζητά τυπικότητες και χαιρετούρες. Νοιαζόταν μόνο για τη σωστή λειτουργία της υπηρεσίας του κερδίζοντας τους υφισταμένους του με τον χαρακτήρα του και τη συμπεριφορά του, όπου κι αν υπηρέτησε. Όσοι τον γνώριζαν από παλιά έλεγαν ότι είχε διωχθεί από τη χούντα για τα φρονήματά του και επανήλθε στο Ναυτικό με τη μεταπολίτευση, γεγονός που τον ανέβαζε πολύ στην εκτίμηση βαθμοφόρων και ναυτών. Γι΄ αυτό και τη γλίτωσε ο απρόσεκτος καμαρότος. Σκέφτηκε τι θα γινόταν αν έπεφτε σε κανέναν περίεργο, όπως εκείνος ο «Κακόψυχος», που έριχνε ποινολόγιο για ασήμαντες παραβάσεις !

Για την ολοκλήρωση της ιστορίας ας αναφέρουμε ότι τη στολή του τμηματάρχη – αντιπλοίαρχου έφερε λίγο αργότερα ο κανονικός υπάλληλος του καθαριστηρίου κι ο καμαρότος, όπως λέγαν, λίγο έλειψε να σταθεί προσοχή μπροστά του, απονέμοντας χαιρετισμό καλού – κακού, προκειμένου να μην υπάρξουν τίποτε δυσάρεστα επακόλουθα. Πάντως η ακρίβεια της τελευταίας πληροφορίας ελέγχεται!

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΑΡΤΑΠΑΝΗΣ

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου