ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
Ένα βράδυ του Μάη του 1980, στο αποχαιρετιστήριο δείπνο που οργανώθηκε μετά την λήξη των μαθημάτων, από τους μαθητές της Γ’ τάξης του 2ου Λυκείου Βόλου, οι οποίοι ολοκλήρωναν οσονούπω τις σπουδές τους στη μέση εκπαίδευση, καθώς ακολουθούσαν οι σχολικές και οι πανελλήνιες εξετάσεις, δόθηκε η υπόσχεση για την οργάνωση μιας πανομοιότυπης συνάντησης κάθε πέντε χρόνια, ώστε να διατηρούνται στο διηνεκές οι δεσμοί από την περίοδο του σχολείου.
Η πρώτη σύναξη για την πρωτομαγιά του 1985, μεταφέρθηκε στη δεκαετία, δηλ. το 1990, ώστε να υπάρξει ικανό διάστημα απουσίας που θα προέτρεπε σε αυξημένη συμμετοχή για μια νοσταλγική αναπόληση και γνωριμία της πορείας του καθενός ίσαμε τότε. Πράγματι την πρωτομαγιά του 1990 έγινε η πρώτη μετασχολική συνάντηση με την προοπτική της ανελλιπούς οργάνωσης κάθε πέντε χρόνια. Παρά τον αρχικό ενθουσιασμό, η μάζωξη του 1995 δεν ευοδώθηκε, πιθανόν από δυσκολίες στον «εντοπισμό» – ειδοποίηση των παλιών συμμαθητών, ή ακόμη για λόγους μειωμένης ανταπόκρισης και συντονισμού. Από το 2000 όμως οι συναντήσεις απόκτησαν τον ζητούμενο ρυθμό και πραγματοποιούνταν ανά πενταετία ως το 2010 χάρη στην οργανωμένη προσπάθεια των τριών συντονιστών, του Χρήστου Θώμου, του Κώστα Κοτρώνη και του Άρη Παπανδρέου, – ένας για κάθε τμήμα – που φρόντιζαν για τη συλλογή στοιχείων (τηλέφωνα, διευθύνσεις κ.λπ.) και την πλήρη και έγκαιρη ειδοποίηση όλων, παράλληλα με την υποδειγματική πραγματοποίηση της καθιερωμένης ευωχίας.
Η προσέλευση πάντοτε άγγιζε υψηλά ποσοστά, με εναλλαγή μάλιστα προσώπων που σήμαινε το προφανές: όποιος είχε τη δυνατότητα να παραβρεθεί δεν αδιαφορούσε και το έπραττε. Αυτή η πραγματικότητα ικανοποιούσε και τους οργανωτές για την ευόδωση της προσπάθειας αλλά βέβαια και το σύνολο των πρώην μαθητών που είχαν την ευκαιρία να συνομιλήσουν με γνώριμους και φίλους που δεν είχε τύχει να ανταμώσουν νωρίτερα ή υπήρχαν περιορισμένες συναντήσεις. Αποδεικνύονταν με σαφήνεια πως εκείνοι οι παλιοί σχολικοί δεσμοί δεν αμβλύνονταν στο διάβα του χρόνου, αλλά αντίθετα φανερώνονταν πιο στέρεοι και διαρκείς, στα ανταμώματα του 2000, του 2005 και του 2010.
Η επόμενη συνάντηση είχε προγραμματιστεί για το 2015, στα τριανταπεντάχρονα δηλαδή της αποφοίτησης, αλλά πραγματοποιήθηκε με καθυστέρηση ενός και πλέον χρόνου εξαιτίας ενός πραγματικά τραγικού γεγονότος: την σοβαρή ασθένεια και ακολούθως την οδυνηρή απώλεια του Χρήστου Θώμου, ενός από τους τρείς συντονιστές, με αποτέλεσμα την φυσιολογική πρόκληση αρρυθμίας και αργοπορίας για την καθιερωμένη σύναξη. Ο Χρήστος ταξίδεψε να συναντήσει τον Σάκη Καραγγέλη και τον Αλέκο Μιχαλόπουλο που έφυγαν νωρίτερα, αλλά και τον Δημ. Κασσανδρινό που επίσης χάθηκε αδόκητα πιο πρόσφατα. Η φυσική τους απουσία όμως καλύπτεται από την έντονη νοερή παρουσία τους μιας και όλοι θα τους θυμόμαστε για πάντα. Οι μορφές όλων παραμένουν χωρίς να έχουν ξεθωριάσει στη θύμηση, όπως πρέπει.
Έτσι λοιπόν η τελευταία συγκέντρωση των αποφοίτων του 1980 από το 2ο Λύκειο Βόλου πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017 στην ψησταριά «Το Παρκάκι», όπου και πάλι σημειώθηκε, ξεπερνώντας τις πάντοτε θετικές εκτιμήσεις, υψηλό ποσοστό συμμετοχής, κατά τι περισσότερο από εκείνο του 2010. Η προσέλευση, που είχε οριστεί γύρω στις 2100 διήρκεσε πάνω από μία ώρα καθώς ορισμένοι έφτασαν ελαφρώς καθυστερημένοι, προφανώς επηρεασμένοι από ότι δεν υπήρχε… κουδούνι και βέβαια… απουσία!
Άλλωστε οι προβλέψεις των τριών συντονιστών (στη θέση του Χρήστου Θώμου ο Γιώργος Αλπάκης) παρουσιάζονταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικές από την ανταπόκριση και τον ενθουσιασμό που έβλεπαν στα ειδοποιητήρια τηλεφωνήματα που έκαναν προς όλους. Έστω κι αν κάποιοι που παρά την αρχική διαβεβαίωση της παρουσίας τους, τελικά δεν προσήλθαν. Οι ρυθμοί της ζωής, ειδικά στους δύσκολους καιρούς που όλοι βιώνουμε, συχνά ανατρέπουν τα δεδομένα και σε θέτουν εκτός προγράμματος. Να επισημανθεί όμως ότι και πάλι, όπως και στις προηγούμενες συναντήσεις κάποιοι κατέφθασαν από τον τόπο διαμονής τους, αποκλειστικά για την προγραμματισμένη συγκέντρωση.
Στη διάρκεια της πολύωρης ευωχίας οι αναδρομές στα σχολικά δρώμενα είχαν σχεδόν μονοπωλήσει τις συζητήσεις, όπου με κέφι και νοσταλγία επαναφέρονταν στο προσκήνιο ευχάριστες, κατά κύριο λόγο, θύμισες. Η μνήμη πάντοτε επιλεκτική εξοβελίζει κάθε τι αρνητικό και επαναφέρει ζωντανά εκείνα που πραγματικά νοσταλγούμε. Ευτράπελα κυρίως γεγονότα, παθήματα, καλαμπούρια και άλλα παρεμφερή ζωντάνευαν την κουβέντα και μας μετέφεραν περίπου τριάντα εφτά χρόνια πίσω, μεταλλάσσοντας μας προσωρινά σε δεκαοχτάρηδες παρότι ακουμπάμε στο μέσον της έκτης δεκαετίας του βίου. Το γενικό κλίμα υπήρξε, όπως πάντοτε χαρούμενο, αποδιώχνοντας έστω και για λίγες ώρες τα προβλήματα της σημερινής καθημερινότητας.
Ο καθένας, αναπολώντας τα σχολικά περασμένα θαρρεί πως είχαν γίνει μόλις χθες, αν και τα σημάδια του χρόνου είναι καταφανή. Πρόκειται για εκείνη τη διττή αντίληψη του χρόνου που ενώ τα νούμερα δείχνουν συγκεκριμένη και μακρινή απόσταση, η αίσθηση που αποκομίζεται από τη μνημονική επαναφορά, προσδιορίζει την αναθυμούμενη περίοδο σε εγγύτατο σημείο. Γενικά ο άνθρωπος αδυνατεί να πιστέψει, παρά την εξαιρετική επιμήκυνση του χρόνου, ότι έχουν παρέλθει δεκαετίες, ειδικά όταν πρόκειται για γεγονότα και καταστάσεις που σημάδεψαν την πορεία του.
Όπως πάντοτε και στη πρόσφατη εκδήλωση προσκαλέστηκαν και καθηγητές, οι πλέον προσφιλείς, εκείνα που τότε προσέγγιζαν περισσότερο το μαθητή, ανεξάρτητα από τη διδακτική τους προσπάθεια, σε κάποιες περιόδους αρκετά διαφορετικές από σήμερα. Παραβρέθηκαν, ανταποκρινόμενοι πρόθυμα στο κάλεσμα, η κ. Ντόρα Παπανικολάου καθηγήτρια Γαλλικής, αειθαλής και γοητευτική όπως και τότε, ο κ. Γιάννης Πατρίκος, φιλόλογος, ο κ. Βασίλης Κατέρης, μαθηματικός και ο κ. Δημήτρης Ματσούκας, φυσικός.
Από τους μαθητές,απόφοιτους του 1980, παραβρέθηκαν οι εξής σύμφωνα με το καθιερωμένο «παρουσιολόγιο»:
Άγγελος Αγγελίδης, Γιώργος Αλπάκης, Κώστας Ανδριανουπολίτης, Γιώργος Αποστολέρης, Σπύρος Βαραλής, Γιώργος Βαρούτσικος, Θανάσης Βικιώτης, Θανάσης Βουρλογιάννης, Στέφανος Γιαλίδης, Νίκος Γκαζίκος, Στέλιος Γκασδράνης, Αντώνης Γκουντέλος, Αντώνης Δρογώσης, Γιώργος Ζαπαντούλης, Θανάσης Ζορμπάς, Χρήστος Ζωϊόπουλος, Γιάννης Θεοδωρίδης, Χρήστος Καλαντζής, Γιάννης Καμηλάρης, Αντώνης Καννελόπουλος, Γρηγόρης Καρταπάνης, Ηλίας Κεραμίδας, Κώστας Κοτρώνης, Γιώργος Κούκης, Δημήτρης Κυριακόπουλος, Θωμάς Κωνσταντούλας, Κώστας Λεβαντής, Βησσαρίων Μαγαλιός, Μάριος Μάγος, ΕυρυπίδηςΜακρόπουλος, Στάθης Μακρυγιάννης, Αχιλλέας Μαράβας, Θανάσης Μητσικώστας, Γιώργος Μόσχος, Θανάσης Μούσιος, Δημήτρης Νεστορίδης, Δημήτρης Ντάκης, Κώστας Ντιναπόγιας, Κώστας Παπαζήσης, ΓαρύφαλλοςΠαπαθανασίου, Άρης Παπανδρέου, Άγγελος Πετεινάρης, Ευρυβιάδης Ραϊδης,ΝίκοςΡεπανάς, Θανάσης Σκαμάγκας, Κώστας Σπύρου, Κοσμάς Συρβανίδης, Θέμης Τέρπος, Γιάννης Τσακνάκης, Θανάσης Τσαματρές, Δημήτρης Τσιούκης, Γιάννης Φραγκογιώργος, Λευτέρης Χαρμάνης, Αλέξης Χατζηγάκης.
Το ραντεβού ανανεώθηκε για το 2020.
Σημείωση: η σελίδα ετούτη επιγράφεται «ιστορικά» και κατά κανόνα τηρούνται οι προδιαγραφές με την παρουσίαση ιστορικών – κυρίως τοπικών – σημειωμάτων. Μολαταύτα, κάποιες φορές δημοσιεύονται και βιωματικές καταθέσεις του γράφοντα, αναμνήσεις, ιστορίες κ.λπ. Μια από αυτές τις εξαιρέσεις αποτελεί και το σημερινό κείμενο, το οποίο θαρρώ δεν αντιτίθεται και πολύ στον γενικό επίτιτλο, μιας κι εμείς οι παλιοί μαθητές του 2ου Λυκείου Βόλου, απόφοιτοι του 1980 έχουμε – όπως όλοι άλλωστε – να πούμε και τη δική μας μικρή ιστορία!
