Η ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ 4 ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΟΥ ΤΟ 1946-47
Ανιχνεύοντας το παρελθόν του βολιώτικου ποδοσφαίρου, ανακαλύπτονται λησμονημένες, αξιοπρόσεχτες επιτυχίες του, που ξέφυγαν από τα τοπικά ή έστω πανθεσσαλικά ,όρια. Νικηφόρα ή άλλα άκρως τιμητικά αποτελέσματα των ομάδων της πόλης απέναντι στην αφρόκρεμα του αθλήματος ,επιβεβαιώνουν το υψηλό επίπεδο που υπήρχε, όπως για παράδειγμα στις συναντήσεις με Εθνικό Π. και Απόλλωνα Αθ. που μνημονεύσαμε στα προηγούμενα δύο άρθρα μας. Βέβαια εκείνα τα ματς των εορτών του 1937-38 ήταν φιλικού χαρακτήρα, αφού τότε ακόμη δεν παρέχονταν η δυνατότητα επίσημων αγώνων για τους συλλόγους της περιφέρειας με εκείνες της Αθήνας του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης που συγκροτούσαν την λεγόμενη τότε Εθνική κατηγορία και μόνον αυτές συμμετείχαν στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα, κάτι που συνεχίστηκε ως τα 1952-53.
ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ
Η επαναφορά όμως του θεσμού του «Κυπέλλου Ελλάδος» στα 1938-39,έπειτα από πεντάχρονη διακοπή, έδινε, με τους νέους κανονισμούς του, τη δυνατότητα στους κυπελλούχους των επαρχιακών ποδοσφαιρικών Ενώσεων να συμμετάσχουν στην τελική – πανελλήνια – φάση της διοργάνωσης. Η κυπελλούχος Νίκη για τους 16 αποκλείστηκε δύσκολα στην παράταση με 1-2 από τον Εθνικό, στο γήπεδό της, ενώ την επόμενη περίοδο (1939-40) ο επίσης κυπελλούχος Ολυμπιακός επικράτησε καθαρά στο Βόλο του Ηρακλή Θεσσαλονίκης με 3-1 και προκρίθηκε στους προημιτελικούς της διοργάνωσης. Εκεί αντιμετώπισε εκτός έδρας την πανίσχυρη τότε ΑΕΚ και υπέκυψε φυσιολογικά με 5-1, αν και κατά τους ρεπόρτερ της εποχής, το σκορ υπήρξε βαρύ επειδή δεν έπιασε τη γνωστή απόδοσή του, πιθανόν επηρεασμένος και από το πολύωρο ταξίδι. Το ποδόσφαιρο της επαρχίας εντάσσονταν σιγά – σιγά στις πανελλήνιες διοργανώσεις ,αλλά η έλευση του πολέμου ανέστειλε κάθε ποδοσφαιρική – επίσημη τουλάχιστον – δραστηριότητα ως το 1945.
Η επανεκκίνηση έγινε την περίοδο 1945-46 με τις όποιες δυνατότητες υπήρχαν στη ρημαγμένη χώρα και διεξήχθησαν κουτσά – στραβά τα πρωταθλήματα, όπως και το Πανελλήνιο ,πάλι μόνον με εκπροσώπους των τριών Ενώσεων. Από την επόμενη σεζόν όμως η ΕΠΟ επιχείρησε τη διεύρυνση της ποδοσφαιρικής δραστηριότητας με νέες διοργανώσεις, εκτός των πρωταθλημάτων αλλά και επαναφορά του θεσμού του Κυπέλλου Ελλάδος, όπως αυτό διεξήχθη τις δύο τελευταίες προπολεμικές περιόδους. Σε σχετική ανακοίνωση που δημοσιεύεται και στον τοπικό τύπο αναφέρεται λεπτομερώς ο σχεδιασμός της νέας χρονιάς: Τοπικά πρωταθλήματα, Πανελλήνιο πρωτάθλημα, Κύπελλο Ελλάδος με αγώνες νοκ- άουτ, αγώνες μικτών ομάδων πόλεων με διπλές συναντήσεις, αγώνες εορτών και άλλοι , με συγκεκριμένη διάθεση των εσόδων, καθώς και επανασύσταση της Εθνικής Ομάδας. Η ελπιδοφόρα και φιλόδοξη προσπάθεια πλήρους δραστηριοποίησης – που ίσως να μην δόθηκε τελικά σε όλες της τις κατευθύνσεις – κατέδειχνε τη βούληση της Ομοσπονδίας να δώσει νέα, δυναμική ώθηση στο άθλημα σε μια εποχή που υπήρχαν βέβαια σοβαρά προβλήματα.
Η ΝΙΚΗ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΙ
Την περίοδο, λοιπόν, 1946-47 καταγράφεται άλλη μια επιτυχία, πανελλαδικής εμβέλειας του βολιώτικου ποδοσφαίρου με την πρόκριση της Νίκης Β. στους ημιτελικούς του «Κυπέλλου Ελλάδος» κάτι που πρώτη φορά επιτύγχανε επαρχιακή ομάδα. Ήδη στην τελευταία προπολεμική αγωνιστική περίοδο ο Ολυμπιακός είχε φθάσει στους 8 του θεσμού ,σημειώνοντας άλλη μια επαρχιακή «πρωτιά» έως τότε. Τώρα η Νίκη, διαθέτοντας ένα ικανότατο σύνολο, επανέρχονταν δυναμικά κατακτώντας ήδη το πρώτο μεταπολεμικό πρωτάθλημα Θεσσαλίας (1945-46).
Για τη νέα περίοδο οι επίσημες υποχρεώσεις άρχισαν με τους αγώνες του «Κυπέλλου Ελλάδος» , και του «Τζανείου» κυπέλλου, καθώς το πρωτάθλημα θα ακολουθούσε αργότερα. Στο κύπελλο Ελλάδος συμμετείχαν πέντε ομάδες (Νίκη, Ολυμπιακός, Παγασητικός, Κένταυρος από το Βόλο και ο Ηρακλής Λάρισας) με τους αγώνες να ξεκινούν στις αρχές Νοεμβρίου. Στον προκριματικό αγώνα ο Ηρακλής επικράτησε του Κενταύρου και μπήκε στην τετράδα όπου αντιμετώπισε εντός έδρας τον Παγασητικό και ηττήθηκε καθαρά με 2-4. Στον άλλο ημιτελικό η Νίκη επικράτησε με 4-3 του Ολυμπιακού σ’ ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ματς με εναλλαγές στο σκορ και βέβαια στον τελικό θα αντιμετώπιζε τον Παγασητικό. Στον τελικό οι ομάδες αναδείχτηκαν ισόπαλες 2-2 τα Χριστούγεννα του 1946 και στον επαναληπτικό ,με την έναρξη του νέου χρόνου, η Νίκη επικράτησε καθαρά με 3-1, αφού προηγήθηκε στο ημίχρονο με 3-0 (Πανταζόπουλος, Αλεξανδρίδης, Παπαργυρόπουλος) και αναδείχθηκε κυπελλούχος Θεσσαλίας.
Παράλληλα με τους αγώνες του Κυπέλλου Ελλάδος, διεξάγονταν στο Βόλο κι εκείνοι του «Τζανείου», κυπέλλου όπου η Νίκη έφθασε επίσης στον τελικό αλλά ηττήθηκε από το αουτσάιντερ, τη νεοσύστατη Αναγέννηση, με 1-2.
ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΝΙΚΗ – Α.Ε. ΧΑΛΚΙΔΟΣ
Για το «Κύπελλο Ελλάδος» ακολούθησε τώρα η «Πανελλήνια» φάση του με συμμετοχή των Κυπελλούχων όλων των Ενώσεων σε μονούς, νοκ – άουτ αγώνες. Πρώτος αντίπαλος για τη Νίκη εντός έδρας κληρώθηκε η Α.Ε. Χαλκίδος, που όπως σημειώνεται στην αθλητική ειδησεογραφία της εποχής, επρόκειτο για ένα αξιόμαχο σύνολο που είχε επιτύχει ικανοποιητικά αποτελέσματα, με σπουδαίες εμφανίσεις κόντρα στις ομάδες του «κέντρου». Αυτό προσέδινε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην αναμέτρηση με τη βολιώτικη ομάδα κι όλοι περίμεναν τη διεξαγωγή ενός δυνατού και ποιοτικού ματς, αλλά ότι ακολούθησε έως την πραγματοποίησή του , ήταν αχαρακτήριστο.
Ο αγώνας ορίστηκε αρχικά να γίνει στις 19/1/1947 αλλά η Α.Ε.Χ. δεν έφθασε ποτέ στο Βόλο καθώς την προηγούμενη νύχτα είχε συμβεί στο Ν. Ευβοϊκό το τραγικό ναυάγιο του α/π Χειμάρα που στοίχισε τη ζωή σε 383 ανθρώπους. Επειδή οι πρώτες εκτιμήσεις απέδιδαν το συμβάν σε έκρηξη νάρκης, διακόπηκε η ναυσιπλοΐα σε Β. και Ν. Ευβοϊκό και τα ακτοπλοϊκά δρομολόγια εκτελούνταν από την πλευρά του Αιγαίου, με κόπο, λόγω των δυσμενών, συνήθως, καιρικών συνθηκών. Το ματς επαναπροσδιορίστηκε για την επόμενη Κυριακή, 26 του μήνα, αλλά και πάλι η χαλκιδέικη ομάδα δεν ήρθε, επικαλούμενη την έλλειψη δρομολογίων, αν και υπήρχαν δύο πλοία στη γραμμή Βόλου – Χαλκίδας. Η κατακύρωση του αγώνα υπέρ της Νίκης θεωρούνταν δεδομένη, αλλά αντίθετα η ΕΠΟ, προφανώς αποδεχόμενη τις δικαιολογίες των παραγόντων της Α.Ε.Χ., όρισε νέα ημερομηνία διεξαγωγής την 9η Φεβρουαρίου.
Για τους βολιώτες φιλάθλους η αξιοπιστία της Ομοσπονδίας είχε χαθεί και όλοι αμφέβαλλαν αν θα πραγματοποιούνταν η συνάντηση. Και τελικά δικαιώθηκαν, παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου. Είχε μάλιστα ειπωθεί ρητά από την ΕΠΟ, ότι οπωσδήποτε θα γίνονταν το παιχνίδι και είχε διατεθεί χρηματική βοήθεια για τα έξοδα μετάβασης της ομάδας της Χαλκίδας στο Βόλο. Έπειτα και από την τελευταία ανακολουθία ανακοινώνεται ως νικήτρια η Νίκη και προκρίνεται στην επόμενη φάση μετά την συνεδρίαση της ΕΠΟ στις 12/2. Όμως μια εβδομάδα αργότερα η Ομοσπονδία υπαναχώρησε και ακυρώνοντας την προηγούμενη απόφασή της, ορίζει και πάλι τη συνάντηση Νίκης – ΑΕΧ σε νέα ημερομηνία διεξαγωγής.
Η εξέλιξη αυτή υπήρξε σκανδαλώδης και προφανώς πάρθηκε κάτω από έντονες πιέσεις και παρασκηνιακές ενέργειες, προκαλώντας τη δικαιολογημένη αγανάκτηση της ΕΠΣΘ, γιατί με αυτή την απόφαση απαξιώνονταν και αδικούνταν κατάφορα, όχι μόνο το σωματείο της Νίκης ,αλλά ολόκληρο το βολιώτικο ποδόσφαιρο. Η εύνοια προς την ΑΕΧ ήταν εξόφθαλμη και προκλητική, αλλά η παντοδυναμία της κεντρικής ποδοσφαιρικής εξουσίας (και τότε) δεν προσέφερε τη δυνατότητα αποκατάστασης της αδικίας, όσο κατάφωρη κι αν θεωρούνταν. Δυστυχώς υπήρχαν «παράγκες» κι εκείνη την εποχή!
Τελικά το ματς Νίκη Β. – Α.Ε. Χαλκίδος διεξήχθη στο Βόλο στις 2/3/1947 με το βολιώτικο σωματείο να επικρατεί δύσκολα στην παράταση, με ανατροπή του σκορ. Η ομάδα της Χαλκίδας προηγήθηκε 0-1 και ισοφάρισε λίγο πριν από τη λήξη του ενενηντάλεπτου ο νεαρός τότε Μίμης Κοκκινάκης για να οδηγηθεί ο αγώνας στην παράταση, όπου πάλι στα τελευταία λεπτά ο Παπαργυρόπουλος πέτυχε το νικητήριο γκολ.
ΩΣ ΤΗΝ ΤΕΤΡΑΔΑ
Επόμενος αντίπαλος για τη φάση των 16 κληρώθηκε ο Πανελευσινιακός, με τη νοκ – άουτ συνάντηση να πραγματοποιείται πάλι στο Βόλο στις 9/3. Η ομάδα της Ελευσίνας θεωρούνταν ιδιαίτερα δυνατή, καθώς νωρίτερα είχε αποκλείσει την κυπελλούχο Πειραιά, Προοδευτική, γι αυτό και το έργο της Νίκης προμηνύονταν δύσκολο. Ετούτο βεβαιώθηκε και από την τελική δύσκολη επικράτηση με 1-0 (Αλεξανδρίδης), που οδήγησε όμως πανηγυρικά το σύλλογο της Νέας Ιωνίας στους 8 του θεσμού.
Τα πράγματα, όσο λιγόστευαν οι ομάδες, δυσκόλευαν και τώρα η Νίκη καλούνταν να αντιμετωπίσει τον ισχυρό Μακεδονικό Θεσ/νίκης, ευτυχώς πάλι στο Βόλο, όπου θα είχε ξανά την υποστήριξη του ένθερμου κοινού της. Η προημιτελική συνάντηση διεξήχθη δύο μήνες αργότερα , στις 11/5 κι έπειτα από ένα συναρπαστικό παιχνίδι, όπως καταμαρτυρά και το σκορ (3-2) η Νίκη πέρασε στην τετράδα του Κυπέλλου Ελλάδος. Ήταν η πρώτη επαρχιακή ομάδα, (μαζί με τον Αχιλλέα Πατρών) που έφτανε ως τους ημιτελικούς του θεσμού, επιτυχία που θα επαναλάμβανε την περίοδο 1964-65 όταν αγωνίζονταν πια στην Α’ Εθνική.
Η κλήρωση έφερε αντιμέτωπη τη βολιώτικη ομάδα με τον Ηρακλή στη Θεσσαλονίκη και το τελικό 3-0 επήλθε μάλλον φυσιολογικά κόντρα σ’ έναν ανώτερο αντίπαλο. Αν και οι θεσσαλονικείς, προκειμένου να μην πέσουν θύματα έκπληξης, γνωρίζοντας τις δυνατότητες της Νίκης, επιστράτευσαν ιδιαίτερη σκληρότητα για να πετύχουν το σκοπό τους, περνώντας στον τελικό. Ο τίτλος του ρεπορτάζ του αγώνα είναι δηλωτικός του τι ακριβώς συνέβη: «Αι λεπτομέρειαι του σκληρού αγώνος της Νίκης Βόλου με τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης». (Θεσσαλία 27/5/47).
Η πορεία της Νίκης ως τους ημιτελικούς του θεσμού του Κυπέλλου Ελλάδος την περίοδο 1946-47 αποτελεί πραγματικό άθλο και οπωσδήποτε καταγράφεται στις κορυφαίες επιτυχίες του βολιώτικου ποδοσφαίρου σ’ εκείνες τις «ηρωικές» εποχές. Ως τους 8 έφθασε και τις περιόδους 1955-56, 1956-57, 1958-59, 1959-60, 1962-63 για να βρεθεί και πάλι στους 4, όπως είπαμε ,την περίοδο 1964-65.
Οι μνήμες πρέπει να λειτουργούν ως εφαλτήριο για νέες επιτυχίες.
