ΤΟ ΠΙΚΡΟ
ΝΕΡΟ ΜΠΗΚΕ ΣΤ’ ΑΥΛΑΚΙ
Ε, λοιπόν,
τους ψήφισε ο ελληνικός λαός. Προπαγάνδα – ξεπροπαγάνδα, τρομοκρατία –
ξετρομοκρατία, τους ψήφισε. Προς τι τώρα η έκπληξη κι ο αποτροπιασμός; Μπας και
δεν περίμενε ότι θα έρθουν νέα μέτρα; Το περίμενε. Από τον Φεβρουάριο ήταν
κανονισμένα. Μήπως δεν περίμενε τη νέα, φρέσκια, εξέλιξη στις εργασιακές
σχέσεις; Μα περιλαμβάνεται στο Μνημόνιο. Άσχετα αν οι Ντερμπεντεροκαψήδες το
απέκρυψαν και έβγαλαν εχθρούς του έθνους όσους το φώναζαν με όλες τους τις
δυνάμεις.
Μην
ενοχλήθηκε άραγε ο ελληνικός λαός από την έλλειψη… τακτ των «φίλων μας και
συμμάχων», που έβαλαν ένα χαμηλόβαθμο τεχνικό κλιμάκιο της τρόικας να προστάξει
με… e-mail τη μνημονιακή μας κυβέρνηση να προχωρήσει στην κατάργηση και των
τελευταίων δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας; Και πόσο σαφείς ήταν οι «φίλοι
μας και σύμμαχοι»! Καταργήστε, λέει, το πενθήμερο, κάντε το… εξαήμερο, δώστε
στους εργοδότες πιο μεγάλη ευχέρεια να κάνουν απολύσεις, κατακρεουργήστε ακόμα
περισσότερο (αν είναι δυνατόν!) τις αποζημιώσεις των απολυμένων κ.τ.λ, κ.τ.λ.!
Πειράχτηκε δηλαδή τώρα ο ελληνικός λαός, εθίγη στο φιλότιμο, που η κυβέρνηση
την οποία πρόσφατα εξέλεξε κατάπιε τη γλώσσα της ή μήπως επειδή τέτοια ιταμή συμπεριφορά
δεν είχαν τολμήσει να επιδείξουν ούτε τα στρατεύματα Κατοχής όταν διέτασσαν τη διορισμένη από τους Γερμανούς κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου;
Τι να πούμε
τώρα; Να πούμε ότι τα λάθη πληρώνονται; Να ρωτήσουμε αν σήμερα συναισθάνεται ο
ελληνικός λαός τι σημαίνει ότι γυρίζει ολοταχώς στον εργασιακό μεσαίωνα με έξι
μέρες και πάνω από 70 ώρες δουλειά τη βδομάδα; Να διαλογιστούμε τι σημαίνει σε
πραγματικούς όρους να είσαι σκλάβος; Όχι μεταφορικά. Στην κυριολεξία σκλάβος.
Να πούμε ότι ήρθε η ώρα εμείς οι «τεμπέληδες», οι «καλοπερασάκηδες», οι
«κοπρίτες» να δουλεύουμε δουλειά δίχως ωράριο, χωρίς ή με υποτυπώδη ασφάλιση
και με μισθούς Κίνας; Πως έφτασε η στιγμή να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει
πια στα μέρη μας ούτε πρώτος, ούτε δεύτερος, ούτε τρίτος κόσμος, υπάρχει μόνο
το κέρδος των ξένων και ντόπιων ολιγαρχών και των πολιτικών εκφραστών τους; Να
πούμε για τη «φιλοσοφία» της τρόικας και του πολιτικού της βραχίονα στην
Ελλάδα, της ελληνικής κυβέρνησης, πως ό,τι φέρνει λεφτά στους λίγους το
προωθούμε κι ό,τι δεν φέρνει λεφτά το κόβουμε, δεν πα’ να ’ναι κι αυτή ακόμα η
ζωή του ανθρώπου; Μπορείτε να σκεφτείτε πως όλα αυτά συμβαίνουν στον εαυτό σας
και στα παιδιά σας; Και μην περνάει απ’ το μυαλό μερικών από σας ότι εσείς
προσωπικά θα τη γλυτώσετε, επειδή έχετε λεφτά στην μπάντα, ένα εξοχικό και μια
κωλόβαρκα! Στο ίδιο καζάνι βράζετε με τους άλλους!
Τίποτα δεν
θα προτάξουμε από όλα αυτά. Θα αναρωτηθούμε μόνο. Πού πρέπει να σταματήσουμε;
Πρέπει να γίνουν κι όλα αυτά δηλαδή για να ξυπνήσουμε και να πάρουμε το
σκουπόξυλο;
