Φάνης Τριανταφύλλου: Νέος ελληνικός ολοκληρωτισμός

ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ!

Η έλλειψη ελευθερίας μέσα σε μια καινούρια εκδοχή δημοκρατικού πλαισίου, να τι χαρακτηρίζει την πολιτική κατάσταση στη χώρα μας σήμερα. Η παραπάνω παραδοχή συνάγεται και με αφορμή την εντολή του πρωθυπουργού για τσάκισμα της απεργίας των χαλυβουργών του Ασπροπύργου από την Αστυνομία.

Η μνημονιακή κυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ εγκατέλειψε τα προσχήματα. Τα δικαιώματα και οι ελευθερίες των εργαζομένων, που μέχρι πρότινος αποτελούσαν ουσιαστικό παράγοντα εξέλιξης της κοινωνίας μας, περιστέλλονται βάναυσα και αντικαθίστανται από μια ξεπερασμένη υλική και πνευματική κατάσταση η οποία περιγράφεται με τον όρο καταστολή. Καταστολή ηθική, πνευματική, υλική. Το δικαίωμα του χαλυβουργού -και συνεπώς κάθε εργαζόμενου- να απεργεί καταργείται στην πράξη από τη συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη, επειδή κατά την γνώμη της έχει ξεπεράσει ένα όριο που αυτή η ίδια ορίζει! Ως λογικό επακόλουθο καταργείται η ελευθερία της σκέψης, του λόγου και της συνείδησης που οδηγούν στη λήψη μιας απόφασης για απεργία. Στην περίπτωση των απεργών χαλυβουργών η καταστολή θεσμοποιείται από τον ίδιο τον πρωθυπουργό της χώρας και ενσωματώνεται στην κοινωνία με την προπαγάνδα. Η καταστολή χρησιμοποιείται για να εξαφανιστούν ελευθερίες και κοινωνικά δικαιώματα, μια προϋπόθεση που θεωρείται απαραίτητη για να μπορέσει να εφαρμοστεί από εδώ κι εμπρός η μνημονιακή πολιτική.

Από την ωμή επέμβαση της Αστυνομίας κατά των απεργών χαλυβουργών του Ασπροπύργου φαίνεται καθαρά η επιδίωξη της ελληνικής τρόικας να εγκαθιδρύσει μια κοινωνική οργάνωση μέσα στην οποία οι ελευθερίες του ατόμου χάνουν το προηγούμενό τους περιεχόμενο και συνδέονται με ένα κατώτερο στάδιο, στο οποίο είσαι τόσο ελεύθερος, όσο σου επιτρέπει η μνημονιακή κυβέρνηση και όχι το Σύνταγμα και οι νόμοι. Σε πρακτικό επίπεδο το δικαίωμα της πολιτικής αντιπολιτευτικής δράσης περιορίζεται στο πλαίσιο που η κυβέρνηση θέτει και ουσιαστικά απογυμνώνεται από το κριτικό του περιεχόμενο. Με απλά λόγια, θα αποφασίζει ο κάθε Σαμαράς έως ποίου σημείου μπορεί να φτάσει η λόγω ή έργω διαφωνία σου προς τη μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης. Όταν ξεπερνάς αυτό το σημείο, θα επεμβαίνει ο χωροφύλακας για να σε βάλει στη θέση σου, όπως συνέβη και με τους απεργούς του Ασπροπύργου, οι οποίοι ασκούσαν το νόμιμο και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά τους στην απεργία.

Μέσα σε μια τέτοια κοινωνία η κυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ φαντάζεται πως δικαιούται να ελπίζει ότι η πολιτική που εφαρμόζει καθ’ υπαγόρευση των ξένων θα εφαρμοστεί απαρέγκλιτα. Η διεκδίκησή σου θα περιορίζεται σε αυτά που η κυβέρνηση σού επιτρέπει. Η αντιπολίτευσή σου θα αρκείται στην προβολή εναλλακτικών πολιτικών λύσεων, πάντα όμως μέσα στο πλαίσιο του ισχύοντος συστήματος. Το αν το σύστημα είναι υπέρ των λίγων και εναντίον του ελληνικού λαού, το αν είναι διεφθαρμένο και σάπιο, δεν έχει καμιά σημασία για την κυβέρνηση. Από τη στιγμή που υιοθετώντας τη μνημονιακή πολιτική αποφάσισε να συνεργαστεί με τους διεθνείς τοκογλύφους και το 4ο Ράιχ της Μέρκελ έθεσε τον εαυτό της απέναντι στα συμφέροντα της χώρας και του λαού και δεν τη νοιάζει η κατακραυγή του λαού. Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται.

Με την περιστολή της ελευθερίας και των δικαιωμάτων στη χώρα μας από την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη, όπως αποδεικνύεται και από την περίπτωση Ασπροπύργου, μπαίνουμε σε ένα στάδιο ιδιότυπου ολοκληρωτισμού. Δεν πρόκειται για μια δικτατορία όπως του ’67 στην οποία επικρατεί ο τρομοκρατικός πολιτικός ομοιομορφισμός. Πρόκειται για μια άτυπη «δικτατορία» στην οποία ο πολιτικός ομοιομορφισμός επιτυγχάνεται μέσα από τη χειραγώγηση της σκέψης, την περιστολή των ελευθεριών και δικαιωμάτων και την καταστολή. Το τέλος αυτής της περιόδου συμπίπτει με την έξοδο της χώρας από την πολιτική των μνημονίων και το καθεστώς εθνικής υποτέλειας.