Επιμελητήριο Μαγνησίας. Σύνολο μελών 17.000. Σύνολο οικονομικώς τακτοποιημένων μελών 8.742. Στις προχτεσινές εκλογές προσήλθαν και ψήφισαν 2.707 μέλη, ήτοι το 16% των εγγεγραμμένων μελών!
Πρόκειται για βαριά ήττα του επιμελητηριακού θεσμού. Ο λόγος δεν έγκειται μόνον στις αντικειμενικές δυσκολίες των μελών να προσέλθουν στην ψηφοφορία, οι οποίες και ξεκινούν από την αδυναμία τους να καταβάλουν τη συνδρομή και φτάνουν έως την απαξίωση των υποψηφίων, αλλά κατά τη γνώμη μας σε κάτι μεγαλύτερο, που εμπεριέχει και τα προαναφερθέντα: ο κόσμος δεν προσήλθε στις εκλογές γιατί πλέον δεν έχει εμπιστοσύνη στο θεσμό του Επιμελητηρίου και στη συλλογική δραστηριότητα που αυτό αναπτύσσει.
Κάτι τέτοιο συμβαίνει γιατί ο κόσμος δεν αποδέχεται πλέον σήμερα ως «ορθολογικό» έναν θεσμό, ο οποίος είναι οργανωμένος με βάση μια ιεραρχική αρχή που στον πυρήνα της έχει τοποθετήσει και εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα, στη δε περιφέρειά της έχει τοποθετήσει άλλα που ούτε προασπίζονται ούτε εξυπηρετούνται με την ίδια συνέπεια. Αυτό εκφράζεται με απλά λόγια από μέλη του Επιμελητηρίου Μαγνησίας, τα οποία δεν αισθάνονται ότι τα συμφέροντα όλων προασπίζονται ή προωθούνται από την εκάστοτε διοίκηση με την ίδια ζέση και τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Στον επιμελητηριακό θεσμό, όπως σε όλους τους θεσμούς, κάποιοι πάντα είναι… πιο ίσοι από τους ίσους. Σε συγκυρίες σαν τη σημερινή κάτι τέτοιο γίνεται πολύ ευδιάκριτο κι εκφράζεται με κρίση εμπιστοσύνης προς το θεσμό.
Αλλά γιατί κρίση εμπιστοσύνης τώρα και όχι πριν μερικά χρόνια; Προηγουμένως κάναμε λόγο για τη σημερινή συγκυρία. Σε συνθήκες κρίσης λοιπόν καταρρέει η εμπιστοσύνη του κόσμου προς τους ιεραρχικούς θεσμούς, γιατί γίνεται ευδιάκριτο ότι από τη φύση τους πριμοδοτούν ορισμένα συμφέροντα και περιθωριοποιούν άλλα. Ταυτόχρονα αναδεικνύεται η αναγκαιότητα για άλλου τύπου συλλογικότητες, οι οποίες οφείλουν να τοποθετούν στον πυρήνα του ενδιαφέροντός τους τα συμφέροντα του συνόλου των μελών τους, γεγονός που βαθαίνει την κρίση εμπιστοσύνης προς ιεραρχικούς θεσμούς τύπου Επιμελητηρίου Μαγνησίας. Η κρίση οξύνεται ακόμη περισσότερο υπό τις παρούσες συνθήκες, όταν και γίνεται αντιληπτό από την πλειοψηφία ότι αντί τις αποφάσεις να παίρνει μια μικρή ομάδα που διευθύνει (ενώ οι υπόλοιποι απλώς υποχρεούνται να τις εκτελούν) είναι προτιμότερο να τις παίρνει το σύνολο, το οποίο άλλωστε αφορά το αντικείμενο αυτών των αποφάσεων. Η κρίση αυτή εν τέλει είναι το αποτέλεσμα της σύγκρουσης ανάμεσα στην αντίληψη της διαχείρισης που επιτελεί ο ιεραρχικός θεσμός του Επιμελητηρίου και της αυτοδιαχείρισης η οποία επιτελείται από το σύνολο των μελών.
