ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ
Οι σοσιαλδημοκράτες Σκοτινιώτης και Παπατόλιας συνέπηξαν εκλογικό μέτωπο εναντίον του ακροδεξιού κινδύνου που απειλεί το Βόλο, χωρίς όμως να δουν το φασισμό ως το ακραίο οργανικό προϊόν του συστήματος που και οι ίδιοι υπηρετούν πολιτικά. Θέλουν, απλώς, να τον υποκαταστήσουν με την απείρως πιο ήπια ως προς τις μεθόδους σοσιαλδημοκρατία. Αλλά, όπως άλλοτε, η πολιτική τους θα εξακολουθήσει να είναι υπέρ ισχυρών συμφερόντων.
Πραγματικά, η σοσιαλδημοκρατία του Σκοτινιώτη και του Παπατόλια, από την ώρα που ήρθε στην εξουσία της πόλης και της περιοχής, αντιπροσώπευσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ισχυρά συμφέροντα. Δημιούργησε μια νέα, προνομιούχα κάστα πολιτικών στελεχών, τα οποία, παρά τις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, ανακυκλώνονταν δίχως αρχές στην τοπική εξουσία προς ίδιον όφελος και προς όφελος των συμφερόντων που είχαν για στήριγμα. Από μια πλατιά ιστορική άποψη η σοσιαλδημοκρατία στο Βόλο υπήρξε ο ένας βραχίονας του πολιτικοοικονομικού συστήματος που έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης (ο άλλος βραχίονας είναι η δεξιά) για τη σημερινή κατάσταση στην πόλη, την περιοχή και τη χώρα, αλλά και για τη δημιουργία του ακροδεξιού κινδύνου. Σύμφωνοι, ο κίνδυνος αυτός είναι σήμερα υπαρκτός για το Βόλο και πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα ως μία πηγή πολιτικής και ηθικής μόλυνσης. Εξ αυτού ακριβώς, όμως, του λόγου δεν δικαιούται η σοσιαλδημοκρατία να περιθωριοποιεί τη συνεισφορά της Αριστεράς, βάζοντας στην άκρη ένα ποσοστό περίπου 40% του βολιώτικου λαού που στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές ψήφισε αριστερές παρατάξεις. Μια τέτοια θέση δεν συνεισφέρει τίποτε στην αντιμετώπιση του ακροδεξιού κινδύνου. Χαρακτηρίζει μόνο το επίπεδο της πολιτικής σκέψης που αναπτύσσεται στους κόλπους της βολιώτικης σοσιαλδημοκρατίας, οδηγώντας σε ασκήσεις επί χάρτου για την εκλογική σωτηρία της. Πάνω απ’ όλα, όμως, χαρακτηρίζει την αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων υπέρ των συμφερόντων που εκπροσωπεί η άκρα δεξιά και εις βάρος των συμφερόντων της βολιώτικης κοινωνίας.
Η εμπειρία δείχνει ότι τον ακροδεξιό κίνδυνο που διατρέχει ο Βόλος μπορεί να τον αντιμετωπίσει μόνο ο βολιώτικος λαός. Είναι, επομένως, αδύνατον σε οποιονδήποτε σκέφτεται στα σοβαρά να παλέψει εναντίον αυτού του κινδύνου να αποκλείει από τον αγώνα το 40% των πολιτών του Βόλου που ψηφίζουν Αριστερά. Ο Σκοτινιώτης κι ο Παπατόλιας νομιμοποιούνται να θέλουν να κερδίσουν τις εκλογές. Δεν νομιμοποιούνται, όμως, να χρησιμοποιούν τον αγώνα κατά του ακροδεξιού κινδύνου ως πρόσχημα προκειμένου να διασωθούν εκλογικά, γιατί έτσι τον αποδυναμώνουν σημαντικά και υπό προϋποθέσεις τον αναιρούν. Μεμφόμαστε πολύ αυστηρά τη σοσιαλδημοκρατική πρακτική του Σκοτινιώτη και του Παπατόλια, που δια της απόπειρας περιθωριοποίησης των πολιτικών εκφράσεων της Αριστεράς αποκλείει τμήματα του βολιώτικου λαού από τον αγώνα ενάντια στον ακροδεξιό κίνδυνο, για το λόγο ότι έτσι ο αγώνας αυτός καθίσταται ατελέσφορος και ο ακροδεξιός κίνδυνος μεγαλώνει.
