ΕΞΟΔΟΣ

Θερινές προβολές για σινεφίλ

θερινές-προβολές-για-σινεφίλ-725690

Με την ταινία «Το αγόρι στο τελευταίο θρανίο» του Φρανσουά Οζόν συνεχίζονται έως την Πέμπτη 20 Ιουνίου στις 9.30 μμ οι προβολές του Σινέ Μεσόγειος στο θερινό σινεμά «Εξωραϊστική». Το έργο βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό του ισπανού Χουάν Μαγιόργκα και πρωταγωνιστούν: Φαμπρίς Λουσινί, Ερντς Ούμχαουερ, Κρίστιν Σκοτ Τόμας, Εμανουέλ Σενιέ, Ντενί Μινοσέ, Μπαστιέν Ουγκετό. Το φιλμ απέσπασε το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν και Βραβείο Fipresci της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών στο Φεστιβάλ Τορόντο.

Ενας 16χρονος μαθητής, ιδιόρρυθμος και απόμακρος, καθισμένος πάντα στο τελευταίο θρανίο, εντυπωσιάζει το φιλόλογο του σχολείου του με τον τρόπο που σκέφτεται και εκφράζεται στις «αυτοβιογραφικές», γεμάτες μυστήριο, εκθέσεις του. Σύντομα, όμως, αποκαλύπτεται ότι ο μαθητής (προερχόμενος από φτωχική οικογένεια, χωρίς μητέρα και με πατέρα ανάπηρο) αντλεί τα θέματα των εκθέσεών του από τη ζωή της εύπορης αστικής οικογένειας ενός συμμαθητή του, στην οποία και έχει καταφέρει να εισχωρήσει και να μάθει όλα τα μυστικά της. Από το σημείο αυτό εξελίσσεται μια σειρά από ανεξέλεγκτες καταστάσεις, που συμπαρασύρουν και τον καθηγητή σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα.

Ο Φρανσουά Οζόν (το «Τρομερό Παιδί του Σινεμά», που γνωρίσαμε στο Ciné Μεσόγειος το καλοκαίρι 2011 με την ταινία «Potiche») εδώ ερευνά τα σύνορα μεταξύ πραγματικού και φανταστικού, ρεαλισμού και fiction, ανοίγοντας ταυτόχρονα έναν ενδιαφέροντα διάλογο μεταξύ λογοτεχνίας και κινηματογράφου. Αναπτύσσει (με ρυθμούς θρίλερ και υπόγειο χιούμορ μέχρι το crescendo) τις σχέσεις καθηγητή και μαθητή. Στην αρχή της ταινίας, ο καθηγητής διαβάζει με δυνατή φωνή, για να ακούει και η γυναίκα του, τα κείμενα του μαθητή. Στη συνέχεια, η αφήγηση γίνεται με τη φωνή του αφηγητή (voix-off). Αργότερα, απαλείφεται και αυτή η φωνή, ενώ η εικόνα αναλαμβάνει την αφήγηση. Έτσι, ο Οζόν έρχεται να επιβεβαιώσει τα λόγια του Ανρί Λεμέτρ : «Κατά την αιώνια διαμάχη μεταξύ της εικόνας και του λόγου, η οποία βασανίζει ασταμάτητα την ιστορία του θεάτρου, φαίνεται ότι ο κινηματογράφος και ο Σαίξπηρ θέλησαν να αρνηθούν να τα βλέπουν ως δύο αντιμαχόμενα (στοιχεία). Αντιθέτως, δέχτηκαν ότι η αξεδιάλυτη ένωση του λόγου με την εικόνα πολλαπλασιάζει την ένταση της δραματικής πράξης…».

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου