ΕΞΟΔΟΣ

«Βαθύ μπλε του έρωτα»

βαθύ-μπλε-του-έρωτα-781554

Με την ταινία «Το βαθύ μπλε του έρωτα» σε σκηνοθεσία Τέρενς Ντέιβις, συνεχίζονται την Παρασκευή 10 Μαΐου οι προβολές της Κινηματογραφικής Κοινότητας Ν. Ιωνίας. Οι προβολές γίνονται στην αίθουσα εκδηλώσεων του Μεταξουργείου (Καραμπατζάκη και Αναπαύσεως) στην Ν. Ιωνία κάθε Παρασκευή στις 9:30 το βράδυ. Η διάθεση εισιτηρίων ξεκινάει στις 8:30 μ.μ.

«Το βαθύ μπλε του έρωτα» παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Τέρενς Ντέιβις, σενάριο Τέρενς Ντέιβις βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Τέρενς Ράτιγκαν, φωτογραφία Φλόριαν Χοφμάιστερ, μοντάζ Ντέιβιντ Τσάραπ, μουσική Ιαν Νιλ (μουσική επιμέλεια). Πρωταγωνιστούν: Ρέιτσελ Βάις, Τομ Χίντλεστον, Σάιμον Ράσελ Μπιλ, Αναζητώντας την ευθεία γραμμή που ενώνει το μοντέρνο με το κλασικό και την επιθυμία με την εκπλήρωση της, ο Τέρενς Ντέιβις μεγαλουργεί μεταφέροντας το ομώνυμο θεατρικό έργο του Τέρενς Ράτιγκαν σε κάτι που η λέξη «κινηματογραφικά» μοιάζει λίγη για να το περιγράψει. Ένα κομψοτέχνημα αντάξιο των καλύτερων παραδόσεων της βρετανικής κινηματογραφικής παραγωγής.

Η Eστερ Κόλιερ ζει μια προνομιούχα ζωή στο Λονδίνο του 1950, παντρεμένη με τον δικαστή Σερ Γουίλιαμ Κόλiερ. Προς έκπληξη όλων, αφήνει τον άντρα της για να μείνει με τον πρώην πιλότο Φρέντι Πέιτζ, τον οποίο έχει ερωτευτεί σφόδρα.

Από την πρώτη αριστοτεχνικά δομημένη, κλειστοφοβική και οπερατική σκηνή του «The Deep Blue Sea», είσαι βέβαιος πως βρίσκεσαι μπροστά σε μια ταινία φτιαγμένη για να σε καταπιεί μέσα στη πυκνή μελαγχολία της.

Δεν είναι μόνο ο τρόπος με τον οποίο ο Τέρενς Ντέιβις κινηματογραφεί τους ήρωες του καθώς αυτοί προσπαθούν να διασχίσουν τεθλασμένες γραμμές σχίζοντας τα παραπετάσματα ομίχλης φτιαγμένα από τον καπνό των διαρκώς αναμμένων τσιγάρων τους. Ούτε μόνο το ημίφως μέσα στο οποίο γεννιέται και πεθαίνει ο ακραίος έρωτας τους, λες και αν τον αφήσουν να κοιτάξει έστω και για λίγο έξω από το παράθυρο το μεταπολεμικό Λονδίνο θα καεί μέσα στις ίδιες του τις στάχτες.

Εδώ, περισσότερο από κάθε άλλη προηγούμενη ταινία του, ο Τέρενς Ντέιβις παραδίδεται αμαχητί στη μελαγχολία, θέλοντας στην πραγματικότητα να ακυρώσει όλα τα κλισέ που κρύβονται πίσω από μια πολυχρησιμοποιημένη και συχνά κακοποιημένη έννοια με μοναδικό στόχο να αναδείξει την ομορφιά που κρύβεται πίσω από «βαθύ μπλε» χρώμα της.

Η δική του εκδοχή πάνω στο διάσημο θεατρικό του Τέρενς Ράτιγκαν είναι το αντίθετο από θεατρική με τον ίδιο τρόπο που είναι το αντίθετο από κινηματογραφική. Καταφέρνοντας ωστόσο την ίδια στιγμή να αναδείξει με τον καλύτερο τρόπο το περίτεχνο κείμενο του Βρετανού δραματουργού αλλά και να κάνει σινεμά πράγματα που απλά δεν θα μπορούσαν ποτέ να αποτυπωθούν με μια συμβατική κινηματογραφική γλώσσα. Ο Ντέιβις στέκεται και αυτός, αμήχανος και προδομένος, μπροστά στον παραλογισμό της επιθυμίας καθώς αυτή εξαπλώνεται σαν ιός ακόμη και πάνω στο δέρμα της ηρωίδας του. Μιας επιθυμίας που μπορεί να προσωποποιείται στον «άλλο» ανάγοντας τον σε αντικείμενο του πόθου, αλλά που στην πραγματικότητα είναι βαθύτερη και πηγάζει από την ίδια την ουσία της μελαγχολίας όπως αυτή ορίστηκε μέσα στα χρόνια.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου