Με την ταινία «Πυροτεχνήματα την Τετάρτη» συνεχίζονται σήμερα και αύριο στις 9.30 μ.μ. οι προβολές του «Σινέ Μεσόγειος» στο Αχίλλειον. Η ταινία, Ιρανικής παραγωγής 2006, παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Ασγκάρ Φαρχαντί, σενάριο Ασγκάρ Φαρχαντί, Μανί Χατζιτζί. Πρωταγωνιστούν: Χεντιέ Τεχρανί, Ταρανέχ Αλιντοοστί, Χαμίντ Φαροχνεζάντ, Παντέα Μπαχράμ. Η ταινία απέσπασε Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ Σικάγου, Βραβεία Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερου Μοντάζ στο Φεστιβάλ Fajr, Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ Λας Πάλμας, επίσης ήταν η επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Λοκάρνο.
Την τελευταία Τετάρτη πριν το νέο περσικό έτος, ο λαός του Ιράν γιορτάζει με φωτιές και πυροτεχνήματα, όπως προβλέπει μια παλιά ζωροαστρική παράδοση. Μια κοπέλα, για να εξοικονομήσει χρήματα για τον επερχόμενο γάμο της, πιάνει δουλειά προσωρινά ως οικιακή βοηθός στο διαμέρισμα ενός ζευγαριού. Την πρώτη μέρα στη δουλειά αντιμετωπίζει άλλου είδους «πυροτεχνήματα»: Γίνεται μάρτυρας σ΄ έναν τρομερό καβγά ανάμεσα στο ζευγάρι, καθώς η σύζυγος πιστεύει ότι ο σύζυγος την απατά. Και έτσι αρχίζει να ξετυλίγεται μια ιστορία μυστικών, αποκαλύψεων, ανατροπών και αντιπαραθέσεων.
Αυτή είναι η τρίτη, χρονικά, ταινία του ιρανού Ασγκάρ Φαρχαντί, προβλήθηκε όμως μόλις εφέτος στην Ελλάδα. Γυρίστηκε τρία χρόνια πριν από το αριστοτεχνικό «Τι απέγινε η Ελί» και πέντε πριν από το οσκαρικό «Ένας χωρισμός». Ο σκηνοθέτης, τότε τριάντα τεσσάρων ετών, σήμερα θεωρείται μέσα στους πέντε κορυφαίους σύγχρονους κινηματογραφιστές. Το στόρι σαν προάγγελος του «Χωρισμού». Νεαρή οικιακή βοηθός γίνεται μάρτυρας της διαμάχης μέσα σε δύο διαμερίσματα «καλών οικογενειών» της ιρανικής πρωτεύουσας των οκτώ εκατομμυρίων κατοίκων.
Σενάριο για σεμινάριο, ερμηνείες κομψοτεχνήματα στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, που ελίσσονται ανάμεσα στις επιδράσεις από τον περίγυρο και την ψυχική τους προδιάθεση (εξαιρετικό το κοντράστ της ορμητικής υπηρέτριας με τη θλιμμένη σύζυγο). Κρυστάλλινη σκηνοθεσία, που κάνει το καθήκον της μέχρι τη σεκάνς με τα πυροτεχνήματα, όταν η ένταση στο δρόμο φωτίζει τις αντιπαραθέσεις, που βράζουν από την αρχή της ταινίας. Το σινεμά του Φαρχαντί είναι μια σπουδή στις αστικές αντιθέσεις. Αν και αναντίρρητα ιρανικό, θα το λάτρευαν πολλοί σκηνοθέτες απ’ όλο τον κόσμο. Οι θέσεις της ταινίας, γεμάτες ερωτήματα για τις ανθρώπινες αδυναμίες και την αόρατη βία, αφορούν τους θεατές διεθνώς. Ένα υπόδειγμα χειροποίητου, σπουδαγμένου, εμπνευσμένου, ουμανιστικού και πάνω απ’ όλα ωραίου σινεμά.
