Με ένα έργο επίκαιρο, παρότι η συγγραφή του πραγματοποιήθηκε τη δεκαετία του ’60, ξεκινάει η νέα θεατρική περίοδος για το ΔΗΠΕΘΕ Βόλου. Την μεγάλη θεατρική και κινηματογραφική επιτυχία «Μιας πεντάρας Νιάτα» των Α. Γιαλαμά – Κ. Πρετεντέρη επέλεξαν τα στελέχη της Διεύθυνσης Πολιτισμού του ΔΟΕΠΑΠ – ΔΗΠΕΘΕ Βόλου προκειμένου να «μιλήσουν» θεατρικά για τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα του σύγχρονου Έλληνα.
Το έργο μεταφέρεται στη σκηνή του Θεάτρου της Παλαιάς Ηλεκτρικής «φρεσκαρισμένο» σκηνοθετικά και σκηνογραφικά, ενδεδυμένο μουσικά με σύγχρονα ενορχηστρωμένες μελωδίες της εποχής που γράφτηκε. Με στόχο να αναδείξει τα προβλήματα αλλά παράλληλα να τα «κοιτάξει» με αισιοδοξία, η παράσταση φιλοδοξεί να διασκεδάσει το κοινό της, να το οδηγήσει αβίαστα στο γέλιο, στον αυτοσαρκασμό, στη συγκίνηση, στην κινητοποίηση συναισθημάτων που θα προσφέρουν ψυχική ανακούφιση. Ο θίασος του έργου, παίζει, χορεύει, τραγουδάει και προσπαθεί να μεταφέρει μία αισιόδοξη νότα στην εορταστική περίοδο που ακολουθεί τον επόμενο μήνα. Οι παραστάσεις θα ξεκινήσουν από την Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου και θα πραγματοποιούνται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 9.00 το βράδυ και Κυριακή στις 8.00 στο Θέατρο της Παλαιάς Ηλεκτρικής.
Τα ζητήματα της ελληνικής κοινωνίας του ’60 αντιμετωπίζουμε και πάλι 50 χρόνια μετά, η επίπλαστη ευημερία των τελευταίων δεκαετιών εξαφανίστηκε απότομα και με συνοπτικές διαδικασίες η φτώχεια της μεταπολεμικής Ελλάδας επέστρεψε στην ελληνική κοινωνία δριμύτερη. Η ανεργία των νέων ανθρώπων, η αδυναμία τους να ανταποκριθούν στις προσωπικές και οικογενειακές τους ανάγκες, ο φτωχός δημόσιος υπάλληλος, η ανάγκη για ιδιόκτητη στέγη, το ακριβό οικογενειακό τραπέζι, αποτυπώνονται στις σκηνές του έργου, στο πλαίσιο μίας έντεχνα δραματουργικά αποτυπωμένης ηθογραφίας, από ένα επιτυχημένο συγγραφικό δίδυμο.
Το αισιόδοξο στοιχείο του κειμένου, η ελπίδα που διαφαίνεται είναι αποτέλεσμα του αμίμητου ελληνικού φιλότιμου. Όλοι οι χαρακτήρες του έργου – πλούσιοι, φτωχοί, περιθωριακοί – ενεργούν σύμφωνα με αυτό το φιλότιμο, για αυτό έχουμε και αίσιο τέλος. Μήπως και το αίσιο τέλος της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας μπορεί να επιτευχθεί, στην περίπτωση που ανακτηθεί το «φιλότιμο» από τους κυβερνώντες και από τον κάθε Έλληνα ξεχωριστά;
