Με μία εκπληκτική ταινία αρχίζουν οι κινηματογραφικές προβολές της νέας σεζόν
Με την ταινία «Δεν είμαι η Μαντάμ Μποβαρί» σε σκηνοθεσία Ζιαογκάνγκ Φενγκ συνεχίζονται οι προβολές της κινηματογραφικής κοινότητας του ΔΟΕΠΑΠ – ΔΗΠΕΘΕ του Δήμου Βόλου. Η ταινία θα προβληθεί την Παρασκευή 4 Ιανουαρίου στο Μεταξουργείο στη Ν. Ιωνία και τη Δευτέρα 7 Ιανουαρίου στο «Αχίλλειον». Ωρα έναρξης 21.30.
Πρωταγωνιστούν Μπινγκμπίνγκ Φαν, Τάο Γκούο, Πενγκ Ντα.
Μια καυστική σάτιρα γυρισμένη με πρωτοφανή εικαστική ματιά, ένα κωμικό σχόλιο πάνω στη γραφειοκρατία και τον φόβο των ανδρών απέναντι στην ακούραστη προσπάθεια μιας γυναίκας να τα βάλει με το «σύστημα».
H Παν Τζιλιάν ήταν και είναι μια μυθική και διαβόητη μορφή της κινεζικής κουλτούρας. Η ομορφιά, η απιστία και η παραδειγματική τιμωρία από τον αδερφό του δολοφονημένου από αυτή και τον εραστή της συζύγου της έγιναν μέσω των αιώνων παροιμιώδεις στην αχανή χώρα και το όνομά της κατέληξε συνώνυμο της άσωτης κι ακόλαστης γυναίκας, μια μακρινή Ασιάτισσα «συγγενής» της Μαντάμ Μποβαρί, της ευρωπαϊκής αρχετυπικής άπιστης ηρωίδας του Γκιστάβ Φλομπέρ, το όνομα της οποίας αντικατέστησε αυτό της Παν Τζιλιάν στον τίτλο της νέας ταινίας του Ζιαογκάνγκ Φενγκ για τη διεθνή της κυκλοφορία.
Βασισμένο στο βιβλίο με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Δεν σκότωσα τον άντρα μου» του Ζενγιούν Λιου, ο οποίος έγραψε και το σενάριο της ταινίας, το «Δεν είμαι η Μαντάμ Μποβαρί», μετά την απαραίτητη εισαγωγή στο ποιόν της Παν Τζιλιάν, μας μεταφέρει στην Κίνα του σήμερα, όπου η Λι Ξουελιάν, μια φτωχή κι εξαπατημένη από τον σύζυγό της γυναίκα, θα προσπαθήσει αρχικά να αποκτήσει ένα διαμέρισμα που παρέχει το κράτος στους νέους που παραμένουν ανύπαντροι, παίρνοντας ψεύτικο διαζύγιο. Μετά το διαζύγιο όμως, ο άντρας της μετακομίζει στο διαμέρισμα με μία άλλη γυναίκα, την οποία παντρεύεται. Εξαπατημένη και ντροπιασμένη η Λι θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι δεν είναι η Παν Τζιλιάν, όπως την κατηγορεί ο πρώην σύζυγός της (και όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας) και θα ξεκινήσει έναν ατέλειωτο δικαστικό αγώνα για να αποδείξει τη δολοπλοκία του συζύγου της και να αποκαταστήσει τη χαμένη της τιμή, από το μικρό χωριό που ζει μέχρι τα υψηλότερα κυβερνητικά κλιμάκια στο Πεκίνο.
Πανέμορφη οπτικά και εικαστικά, η ταινία εντυπωσιάζει και ξενίζει ταυτόχρονα με την καλλιτεχνική της αρτιότητα και τη λυρική, παρά το πεζό της θέμα, φωτογραφία του Παν Λούο, ενώ αυτό που προκαλεί τη μεγαλύτερη έκπληξη είναι το πρωτότυπο κάδρο της, το οποίο στη μεγαλύτερη διάρκεια της ταινίας παραμένει κυκλικό, παραπέμποντας όχι μόνο στην παραδοσιακή κινεζική ζωγραφική, αλλά και στο περιορισμένης εμβέλειας και αποκλειστικής στόχευσης στον αγώνα της να βρει το δίκιο της, οπτικό πεδίο της κεντρικής ηρωίδας, το οποίο μετατρέπεται εμβόλιμα σε τετράγωνο, όταν η δράση μεταφέρεται από το χωριό της ηρωίδας στο Πεκίνο, υποδηλώνοντας κάθε φορά τη σκληρότητα και τον ρεαλισμό της αντικειμενικής πραγματικότητας που δείχνει στην ιδεαλίστρια πρωταγωνίστρια τις αιχμές και την αυστηρότητα του πραγματικού κόσμου.
Η Λι Ξουελιάν δεν είναι τελικά η Παν Τζιλιάν, ούτε καν η Μαντάμ Μποβαρί, αλλά μια μακρινή απόγονος των δύο αρχετυπικών αυτών ηρωίδων, μια γυναίκα που προσπαθεί να υψώσει τη φωνή της και να βρει τη θέση της σε έναν ανδροκρατούμενο κι εχθρικό κόσμο, σε μια από τις πιο γοητευτικές, πρωτότυπες κι αταξινόμητες ταινίες έχουν βγει τα τελευταία χρόνια από την ασιατική ήπειρο κι ένα αναμφίβολα ενδιαφέρον, εικαστικά και φορμαλιστικά, κινηματογραφικό αξιοπερίεργο, που αξίζει να βιωθεί σε μεγάλη οθόνη.
