ΕΞΟΔΟΣ

Φιλμ με άποψη

φιλμ-με-άποψη-201473

Με την ταινία «The Sessions» σε σκηνοθεσία Μπεν Λιούιν, συνεχίζονται σήμερα Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου οι προβολές της Κινηματογραφικής Κοινότητας από τον ΔΟΕΠΑΠ – ΔΗΠΕΘΕ του Δήμου Βόλου. Οι προβολές γίνονται στην αίθουσα εκδηλώσεων του Μεταξουργείου (Καραμπατζάκη και Αναπαύσεως) στην Ν. Ιωνία κάθε Παρασκευή στις 9:30 το βράδυ. Διάθεση εισιτηρίων 8:30 μ.μ. Η αποψινή ταινία είναι παραγωγή Η.Π.Α, 2012. Πρωταγωνιστούν: Τζον Χοκς, Ελεν Χαντ, Γουίλιαμ Μέισι.

Με ειλικρίνεια, ανθρωπιά και εύστοχο χιούμορ το κοινωνικό δράμα του Μπεν Λιούιν αφηγείται μία αληθινή ιστορία για το σεξ κι αν αυτό έχει να κάνει (μόνο) με το σώμα μας. Το εξαιρετικό πρωταγωνιστικό δίδυμο των Ελεν Χαντ και Τζον Χοκς απογυμνώνονται από ρούχα και μανιέρες και κλέβουν την παράσταση.

Στα 1990, ο Μαρκ Ο’Μπράιεν, δημοσιογράφος και ποιητής, καθηλωμένος από παιδί σε κρεβάτι λόγω πολιομυελίτιδας, δημοσίευσε στην εφημερίδα «The Sun» ένα άρθρο πάνω στις «εργάτριες του σεξ», τις γυναίκες, δηλαδή, που παρέχουν, μαζί με τις νοσηλευτικές και τις ερωτικές τους υπηρεσίες στα άτομα με αναπηρίες (για το εντελώς ειδικό αυτό επάγγελμα, ή σωστότερα κοινωνικό λειτούργημα, μιλά αναλυτικά και το διαφωτιστικό αυστραλέζικο ντοκιμαντέρ «Scarlet road», που αξίζει κανείς να αναζητήσει).

Ενσωματωμένες στο άρθρο ήταν και οι ίδιες οι δοκιμασίες του Ο’ Μπράιεν, ο αγώνας του κόντρα στην εκφυλιστική ασθένεια, αλλά κυρίως τα επακόλουθα της απόφασής του να χάσει, στα 38 του, την παρθενιά του, με τη βοήθεια μιας τέτοιας σεξοθεραπεύτριας.

Η ταινία «Μαθήματα ενηλικίωσης» του Μπεν Λιούιν δραματοποιεί χωρίς ίχνος αναστολής το βιωματικό χρονικό, ξεκινώντας με ένα σύντομο εισαγωγικό στην ανιαρή καθημερινότητα του ανήμπορου άντρα και τις αναγκαστικά πλατωνικές του επαφές με τις εκάστοτε βοηθούς του, για να εστιάσει, μετά το πρώτο τέταρτο, στις συνεδρίες του με μια εργάτρια του σεξ από το Μπέρκλεϊ – συνεδρίες αμήχανες και αγχωμένες, σαν να πρόκειται για πρώτα ραντεβού μεταξύ ντροπαλών εφήβων.

Η ευθύτητα και μαζί η θέρμη με τις οποίες κινηματογραφούνται αυτές οι συναντήσεις είναι σπάνιας δύναμης, ενισχυμένες κι από το χιούμορ που χρησιμοποιεί ως αμυντικό μηχανισμό ο ήρωας και με το οποίο σοφά ευθυγραμμίζεται η σκηνοθετική ματιά για να εξορίσει (και να εξορκίσει) το άλγος από το βαρύτατο θέμα (καθόλου τυχαία, ο σκηνοθέτης είναι ο ίδιος θύμα πολιομυελίτιδας).

Είναι αυτό ακριβώς το θεραπευτικό χιούμορ, σε συνδυασμό με την αφοπλιστική ειλικρίνεια και την παντελή έλλειψη μεμψιμοιρίας (στις καταστάσεις, στους διαλόγους, στις υπέροχες ερμηνείες των Τζον Χοκς και Ελεν Χαντ), που δίνουν στο φιλμ τον χαρακτήρα ενός γνήσιου ύμνου πάνω στο, ανεξαρτήτως πάσης μορφής, ανθρώπινο σώμα – ενός εορτασμού των σεξουαλικών ενστίκτων κόντρα σε κάθε παραμόρφωση, διάκριση και απομόνωση, μπροστά στον οποίο ακόμη και ο Θεός δεν μπορεί παρά να σηκώσει τα χέρια ψηλά, όπως αφήνουν να φανεί οι καυστικές σκηνές των εξομολογήσεων του ήρωα στον παπά της ενορίας του.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου