«Περί σεξουαλικής συμπεριφοράς»
Ας αρχίσουμε από την αρχαία Ελλάδα. Στη Σπάρτη το ενδιαφέρον εστιάζετο στο πως θα γεννηθούν πολλά και γερά παιδιά. Γι’ αυτό η μονογαμία δεν ήταν απολύτως απαραίτητη εκείνη την εποχή και ο ζευγαρωτός γάμος ήταν αναγνωρισμένος, για να μπορέσουν να γεννηθούν πολλά και γερά παιδιά (βλ. Πλουτάρχος – Κορδάτος). Επίσης η αγαμία απαγορεύονταν και όσοι δεν παντρεύονταν έχαναν τα πολιτικά τους δικαιώματα και διαπομπεύονταν. Τέλος, η γυναικοκρατία επικρατούσε στη Σπάρτη λόγω του ότι οι άντρες έλλειπαν στα στρατόπεδα και στους πολέμους, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει στην κοινωνία σεμνοτυφία και αιδώς και να υπάρχουν χτυπητές ανωμαλίες σεξουαλικής συμπεριφοράς μεταξύ αντρών ή και μεταξύ γυναικών.
Στην αρχαία Αθήνα είχε καθιερωθεί η μονογαμία στις γυναίκες για έναν και μοναδικό λόγο. Έπρεπε η περιουσία του άντρα (κοπάδια, εργαλεία, κ.α.) να περάσει παιδιά του, αδιαφιλονίκητα και αυταπόδεικτα και μάλιστα κυρίως στο πρώτο αγόρι. Ο άντρας είχε δικαίωμα να συνευρίσκεται και με άλλες γυναίκες, αλλά όχι η γυναίκα του, (για να υπάρχει πάντα η γνησιότητα του παιδιού). Όταν στην αρχή δεν υπήρχαν δούλοι η γυναίκα-σύζυγος ήταν πολύτιμος παράγοντας μέσα στην όλη παραγωγική εργασία και γι’ αυτό ο άντρας που παντρεύονταν , έπρεπε να αποζημιώσει τον πατέρα του κοριτσιού. Με την πάροδο του χρόνου και με την γενίκευση του θερμού της δουλείας (υπήρχαν φτηνοί δούλοι) η εργασία των γυναικών-συζύγων δεν ήταν τόσο απαραίτητη και επετεύχθη το αντίστροφο, δηλαδή ο πατέρας το κοριτσιού αποζημίωνε τον γαμπρό με προίκα. Τέλος, υπήρχαν και οι εταίρες ελεύθερες γυναίκες για την ψυχαγωγία των αντρών όπως η Ασπασία και η Θεοδότη, με μεγάλη μόρφωση και κοινωνική απελευθέρωση. (βλ. Δημοσθένης).
Στην σύγχρονη κοινωνία μας έχουν τον λόγο οι ειδικοί σεξολόγοι. Ο ορισμός της διαστροφής, κατά τους σεξολόγους είναι ο εξής: Να μπορείς να φθάσεις στον ερωτικό οργασμό μόνον με έναν τρόπο (συνήθως είναι παράδοξος). Σ’ αυτό το μεγάλο κεφάλαιο υπάγεται ο φετιχισμός (να χρησιμοποιείς αντικείμενα η περίεργα ρούχα), ο μαζοχισμός (να θέλει ο σύντροφος σου να υποφέρεις) και ο σαδισμός (να κάνεις τον σύντροφο σου να υποφέρει). Επίσης, έχομε την παιδοφιλία, φοβερή διαστροφή, που τιμωρείται αυστηρότατα και παραδειγματικά. Υπάρχουν και άλλες διαστροφές, εξίσου σοβαρές, που άπτονται και της ιατροδικαστικής.
Επίσης, υπάρχει η εκτροπή από την φύση (συνηθισμένο και στο ζωικό βασίλειο) που είναι η ομοφυλοφιλία. Δεν υπάρχει καμία οργανική η ορμονική διαταραχή: Απλώς, το συναίσθημα απλώνεται προς το ίδιο φύλλο. Δεν φταίει κανείς. Έτσι θέλει η φύση και εκτρέπεται. Γι’ αυτό, πολλές χώρες αποδέχθηκαν τον γάμο μεταξύ του ιδίου φύλλου, με βάση την συναισθηματική τους έλξη.
Αντιθέτως, οι κίναιδοι και οι ζιγκολό πηγαίνουν με το ίδιο τους το φύλλο ή και με το αντίθετο μόνο για τα χρήματα και το απόλυτο συμφέρον. Δεν αισθάνονται καμία έλξη η συναίσθημα. Γι’ αυτό είναι και οι πλέον επικίνδυνοι (ειδικά όταν δεν συμφωνήσουν στο χρηματικό αντίτιμο).
Μια άλλη κατηγορία είναι οι τρανσέξουαλ και οι ερμαφρόδιτοι. Είναι άνθρωποι δυστυχείς, στιγματισμένοι από την φύση. Έχουν διπλά γεννητικά όργανα εσωτερικά ή και εξωτερικά και θέλουν πάντα να απαλλαγούν από τα περιττά, ανάλογα με την συναισθηματική τους φόρτιση.
Στην παιδιατρική, ο άνθρωπος αισθάνεται το φύλλο του νοητικά και συναισθηματικά, συνήθως, μετά την ηλικία των 18 μηνών. Άρα, για κάποιους λόγους που τα γεννητικά όργανα του άρρενος παιδιού εκλείψουν, σε πολύ μικρή ηλικία (ακρωτηριασμοί από δυστυχήματα, εγκαύματα, από δάγκωμα σκύλου-έχει συμβεί-) η όποια πλαστική εγχείρηση πρέπει να γίνει πριν από την ηλικία των 18 μηνών του παιδιού.
Συμπερασματικά: Η ερωτική ζωή του ανθρώπου είναι δική τους επιλογή και μόνον δική του! Ένα υγιές ερωτευμένο ζευγάρι έχει δικαίωμα να απολαύσει τον έρωτα, όπως εκείνο θέλει και χωρίς όρια!! Πάντα, όμως επικρατεί η ψυχή του ανθρώπου! Ένας άντρας ή μια γυναίκα μετά από έναν χωρισμό (που έγινε για χίλιους λόγους) θα θυμάται πάντα την καλή ψυχή και όχι το σώμα του συντρόφου.
Πόσα έγιναν για τον έρωτα! Θα θυμάμαι πάντα εκείνο το ερωτευμένο ζευγάρι, που χάθηκε τόσο άδικα, από ελεύθερο σκοπευτή (ενώ ήξερε τον απόλυτο κίνδυνο που καιροφυλακτούσε) σφιχταγκαλιασμένο κάπου στην Βοσνία (στον τελευταίο πόλεμο) πάνω στο γεφύρι, που ένωνε τις δύο αντιμαχόμενες συνοικίες.
