Του συνταξιούχου παιδιάτρου
Θεόδωρου Περράκη
Δενυπάρχει Ελληνας πατριώτης που να μην αισθάνθηκε υπερήφανος για την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων και στη χώρα μας το 2004. Στη χώρα που πρώτη τους πραγματοποίησε. Που να μην αισθάνθηκε την ανάγκη, από Εθνική υπερηφάνεια, κάτι σχετικό να προσφέρει και αυτός, άλλος λίγο, άλλος πολύ σε ό,τι μπορούσε για την αρτιότερη και ειρηνική διεξαγωγή τους.
Το 2004 ήταν μια περίοδος που τα σύννεφα του πολέμου σκιάζανε τη γειτονιά μας! Και ήταν αταίριαστα με το πνεύμα της ιδέας των Ολυμπιακών Αγώνων της αρχαιότητας, βάσει της οποίας προϋπόθεση για τη διεξαγωγή τους ήταν η εκεχειρία σε πολεμικές επιχειρήσεις.
Έτσι σκέφτηκα τότε και εγώ να βάλω το δικό μου λιθαράκι και προώθησα ένα άρθρο μου προς την Παγκόσμια Παιδιατρική Κοινότητα δια της Ελληνικής Παιδιατρικής Εταιρείας προκειμένου να σταματήσουν οι εχθροπραξίες που απειλούσαν την ειρηνική διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004..
Επειδή πιστεύω ότι δεν είμαι ο μόνος ευαισθητοποιημένος παιδίατρος, αλλά ότι το πλείστον εκ των συναδέλφων Ελλήνων παιδιάτρων παρακολουθούσαμε με ανησυχία τις εξελίξεις ενός απειλούμενου πολέμου στο Ιράκ με σκοπό… την αποκατάσταση της ειρήνης στην περιοχή, την 30 Ιανουαρίου 2003 έστειλα με κούριερ την κάτωθι συστημένη επιστολή προς το προεδρείο της Ελληνικής Παιδιατρικής Εταιρείας ώστε με ανάλογο αντιπολεμικό ψήφισμα της Εταιρείας να εκφράσουμε όλοι οι συνάδελφοι την αντίθεσή μας σε ένα απειλούμενο πόλεμο.
Ένα πόλεμο, ο οποίος θα αφήσει πίσω του, εκτός των άλλων και χιλιάδες θύματα, τώρα και μακροπρόθεσμα, λόγω οικολογικών καταστροφών και λόγω του εμπάργκο, (ακόμη και στα αντικαρκινικά φάρμακα), μια γενοκτονία προς τα πιο ευαίσθητα και πιο αθώα θύματα του πολέμου, τα παιδιά του σήμερα και του αύριο.
Θα μου επιτρέψετε να σας το μεταφέρω αυτολεξεί για να κρίνετε:
Η επιστολή έχει ως εξής:
«Ο σύγχρονος σκεπτόμενος πολίτης παρακολουθεί με δέος τις εξελίξεις στον απειλούμενο πόλεμο στο Ιράκ. Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας. προειδοποιεί για χιλιάδες νεκρούς και άλλους χρονίως πάσχοντας που θα προστεθούν στα ήδη αμέτρητα θύματα με το «Σύνδρομο του Κόλπου» και των επιπτώσεων από την «Καταιγίδα της ερήμου».
Οι διαδηλώσεις υπέρ της ειρήνης πραγματοποιούνται σε ολόκληρο τον πλανήτη μας και όχι μόνο στην Ευρώπη, η οποία θα δεχθεί και περισσότερο τις οικονομικές, αλλά κυρίως τις οικολογικές επιπτώσεις, άμεσες αλλά και σε βάθος χρόνου. Και για μεν τις οικονομικές επιπτώσεις υπάρχει το ενδεχόμενο της μελλοντικής ανάκαμψης, οι οικολογικές όμως καταστροφές θα επηρεάσουν
ανεπανόρθωτα το περιβάλλον, το δικό μας και όχι της Αμερικής και θα καταστήσουν αβέβαιο το μέλλον των επερχομένων γενεών ακόμη και στην περίπτωση όπου ο πόλεμος δεν λάβει ευρύτερες διαστάσεις.
Όμως δεν φαίνεται ότι λαμβάνονται σοβαρά υπόψη από τους «πλανητάρχες» οι οποίοι, καθώς όλα δείχνουν μέχρι στιγμής, είναι ήδη αποφασισμένοι να πραγματοποιήσουν την απειλή πολέμου για τα συμφέροντα τους και μόνο και σαν επίδειξη της ισχύος που διαθέτουν σήμερα, την οποία θα προβάλλουν κιόλας από τα διεθνή κανάλια σαν να επρόκειτο για υπερθέαμα και μάλιστα με το πρόσχημα του ειρηνοποιού και του αντιτρομοκράτη!… Τους δια φεύγει όμως ότι η βία θα προκαλέσει βία σε βάθος χρόνου. Λησμονούν την γνωστή ρήση του Γκάντι: «ότι εάν εφαρμόσουμε το οφθαλμό αντί οφθαλμού θα καταντήσου με μακροπρόθεσμα όλοι τυφλοί!»
Οι ηγέτες της Γαλλίας, Γερμανίας, Ρωσίας και Κίνας, μεταξύ άλλων, επί του παρόντος τουλάχιστον, δηλώνουν ότι δεν συντρέχουν λόγοι για έναρξη πολεμικών επιχειρήσεων με εστία ανάφλεξης στο Ιράκ. Η χώρα μας ευρίσκεται αυτή τη στιγμή στην τιμητική θέση να προεδρεύει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η θέση που θα πάρει είναι κρίσιμη, τώρα που τα μαύρα σύννεφα του πολέμου, πλησιάζουν, που όπως φαίνεται θα είναι κατάμαυρα λόγω των διοξινών και άλλων το -ξικών που θα διαχυθούν, θα ρυπάνουν και θα μολύνουν το περιβάλλον της ευρύτερης περιοχής για πολλά χρόνια.
Κανένας δεν αποκλείει το ενδεχόμενο όσα δεν αφανίσουν οι επιδρομείς να τα αφανίσουν οι ίδιοι οι Ιρακινοί. Κάτι ανάλογο έκαναν οι Ρώσοι στην απόγνωσή τους όταν τους απειλούσε η υπερδύναμη του Ναπολέοντα και του Χίτλερ αργότερα. Εγκατέλειψαν με πόνο ψυχής καμένη γη. Κάτι ανάλογο εάν επαναληφθεί τώρα και μάλιστα σε μια χώρα πετρελαιοπαραγωγό θα έχει επιπτώσεις στο μέλλον των παιδιών της ευρύτερης περιοχής, ενώ τα παιδιά των Αμερικανών θα είναι εξασφαλισμένα, τουλάχιστον επί του παρόντος. Αλλά και ενόψει της υποχρεώσεως που έχουμε αναλάβει να διοργανώσουμε και να αναβιώσουμε τα πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων στο 2004 με έμβλημα το φύλλο της ελιάς και τα όσα συμβολίζει, μας δικαιώνει εάν αναλάβουμε μια θέση ουσιαστική υπέρ της ειρήνης, μια και στο παρελθόν ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων υπήρξε ως προϋπόθεση για τη διοργάνωσή τους, η εκεχειρία των εχθροπραξιών!
Η Ελληνική Παιδιατρική Εταιρεία, θα πρέπει αυτές τις κρίσιμες ώρες να δώσει με ψήφισμα το δικό της παρών. .Θα καταβάλει, έτσι τουλάχιστον, μια προσπάθεια να προστατεύσει τα πιο αθώα και τα πιο ευαίσθητα θύματα του πολέμου, δηλαδή τα παιδιά, ενώ συγχρόνως θα διευκολύνει με τη θέση της την Ελληνική Κυβέρνηση στο δύσκολο έργο της.
Υ.Γ. Εις περίπτωση όπου το προεδρείο της Εταιρείας μας αν και είναι αρμόδιο και μας εκπροσωπεί επάξια δεν πάρει απόφαση, ας συγκαλέσει άμεσα γενική συνέλευση για τον σκοπό αυτό».
Η Ελληνική Παιδιατρική Εταιρεία προώθησε την επιστολή αυτή στην Παγκόσμια Παιδιατρική Εταιρεία προκειμένου όλοι οι παιδίατροι να δώσουμε ένα παρών υπέρ της ειρήνης. Δεν διαδηλώνουμε κατά του Αμερικανικού λαού, δεν διαδηλώνουμε υπέρ του Σαντάμ, αλλά υπέρ της ειρήνης, αφού κανένας λογικός άνθρωπος δεν είπε ποτέ καλό τον πόλεμο και κακή την ειρήνη.
Εξ ορισμού ο ενεργός πολίτης οφείλει να είναι παρών και να κρίνει καλοπροαίρετα για το καλό του κοινωνικού συνόλου. Αντιλαμβανόμεθα τώρα ότι η Ελληνική κυβέρνηση έχει αναλάβει δύσκολο έργο και πρωτοβουλίες υπέρ της ειρήνης. Ας μη μας διαφεύγει ότι η Τουρκία επιδίδεται τώρα σε… «Τουρκικά παζάρια» και καιροφυλακτεί για να αποσπάσει και άλλα ανταλλάγματα στο Αιγαίο και στην Κύπρο για τις «υπηρεσίες» της στον πόλεμο κατά του Ιράκ. Ακόμη ας μη μας διαφεύγει ότι αυτοί που μας πιέζουν τώρα να εγγυηθούμε για την, επιθυμητή άλλωστε σε όλους, ειρηνική διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004 που έχουμε αναλάβει, αυτοί οι ίδιοι υποδαυλίζουν τώρα την ειρήνη, της περιοχής τουλάχιστον, με τρομοκρατικές επιθέσεις!…
Αναρωτιέμαι μήπως παράλληλα με τις πορείες και τις φωνές των λαών υπέρ της ειρήνης και ορισμένοι Σύλλογοι, Δικηγορικός, αθλητικοί και διοργανωτές των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 κλπ.. με μια ανάλογη επιχειρηματολογία, βάλουν και το δικό τους μικρό λιθαράκι σε μια παγκόσμια προσπάθεια να χτιστεί ένα τοίχος διαμαρτυρίας κατά του πολέμου, που παρά την παγκόσμια κατακραυγή γίνεται κάθε ημέρα και πιο αγριος και πιο δολοφονικός, μια και ούτε το συμβούλιο ασφαλείας, ούτε ο ΟΗΕ, δικαιολόγησε την ανάγκη να υπάρχουν για την προστασία της πολυπόθητης ειρήνης.
Το «να σε κάψω με λάδι να σε αλείψω με μέλι» της παροιμίας του σοφού λαού μας, θυμίζουν οι εξαγγελίες για «ανθρωπιστική βοήθεια» σε τρόφιμα κλπ. στους ήδη χαροκαμένους αμάχους στο Ιράκ, τόσον από τους αδίστακτους επιτιθέμενους, όσον και από την ανίσχυρη Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε παλαιότερους πολέμους, τις μεγαλύτερες απώλειες τις είχαν οι εμπλεκόμενοι στρατιωτικοί, ενώ σήμερα είναι παγκόσμιο φαινόμενο ότι στις όποιες διαφορές των κρατών εκείνοι που πληρώνουν το μεγαλύτερο τίμημα είναι, άδικα βέβαια, ο άμαχος πληθυσμός, επί των πτωμάτων του οποίου μοιράζονται «τα ιμάτια>> του» τόσον οι επιτιθέμενοι όσον και οι ανίσχυροι παρατηρητές. Ήδη από τώρα έχουν αναλάβει την εργολαβία πολλές τεχνικές εταιρείες για να σκεπάσουν με τσιμέντο τις καταστροφές ακόμη και μνημείων. Και ο πόλεμος συνεχίζεται κάθε ημέρα και πιο άγριος και εάν συμβεί να ανέβουν οι δείκτες του χρηματιστηρίου ή να πέσει η τιμή του πετρελαίου, έστω και σκόπιμα και παροδικά, ίσως μερικοί αναρωτηθούν κιόλας μήπως η δολοφονία τόσων αθώων ήταν… για το καλό μας!».
Δημοσιεύτηκε:Στην εφημερίδα «Νέος Τύπος» την Κυριακή 23 Μαρτίου 2004 Στο Δελτίο Ά’ Παιδιατρικής κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών (Τεύχος Ιανουαρίου – Μαρτίου 2003) και στη σελίδα 314 έως 316 του βιβλίου μου που κυκλοφορεί με τον τίτλο «τα δημοσιευμένα» ως άρθρο μου «φωνή των Ελλήνων παιδιάτρων υπέρ της ειρήνης»
ΟΜΩΣ
Ενώ είμαστε η χώρα που εφάρμοσε και δίδαξε στο παρελθόν «το παν μέτρον άριστον» και την λιτότητα κατά τη διεξαγωγή των αρχέγονων Ολυμπιακών Αγώνων και τη λιτή βράβευση των πρωταθλητών με ένα στεφάνι ελιάς, εφάρμοσε το 2004 την άμετρο σπατάλη.
Και έτσι η «ψωροκώσταινα» πατρίδα μας έκανε το 2004 τους πιο δαπανηρούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Κατά κοινή ομολογία, σπαταλήθηκαν χρήματα και άφησαν χρέη για τις επόμενες γενιές μας, για έργα που ρήμαξαν και ρημάζουν ως άχρηστα μετά τη διεξαγωγή τους…
