Μία πολιτική μάχη διαφορετική από τις προηγούμενες
Του Ιάσωνα Αποστολάκη
Μέλος Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Μαγνησίας
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές του ερχόμενου έτους έχουν τεράστιο ειδικό βάρος εξαιτίας της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής κατάστασης μέσα στις οποίες θα διεξαχθούν. Δεν θα θυμίζουν σε τίποτα προηγούμενές τους. Και πως θα μπορούσε άλλωστε, αφού λόγω της πιο άδικης και βίαιης αναδιανομής πλούτου, καθώς και της περιστολής μιας σειράς δικαιωμάτων (αν θεωρούμε βέβαια την κοινωνική πρόνοια δικαίωμα), τόσο σε επίπεδο χώρας όσο και σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης, τίποτε δεν θυμίζει Νοέμβριο 2010.
Οι εκλογές αυτές θα διεξαχθούν μέσα σε γενικευμένο κλίμα απαξίωσης για την αυτοδιοίκηση. Ο «Καλλικράτης», απέτυχε παταγωδώς να εξυπηρετήσει έστω και τους βασικούς στόχους για τους οποίους υποτίθεται σχεδιάστηκε. Απομάκρυνε ακόμα πιο πολύ, σε σύγκριση με την προηγούμενη κατάσταση, τους πολίτες από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων και την ουσιαστική συμμετοχή. Δυστυχώς βέβαια, μετά από 3 χρόνια εφαρμογής του φαίνεται πια καθαρά ότι ακριβώς αυτός ήταν ο στόχος του συγκεκριμένου σχεδιασμού στην αυτοδιοίκηση. Ο Καλλικράτης σχεδιάστηκε με αυτό τον τρόπο, διότι έτσι μπορούσε πιο εύκολα να εφαρμοστεί το μνημόνιο σε αυτή. Το μνημόνιο χρειαζόταν μια αυτοδιοίκηση αποστεωμένη από πόρους και προσωπικό. Ο Καλλικράτης το προσέφερε.
Για ποιο λόγο λοιπόν για τον ΣΥΡΙΖΑ η εκλογική αυτή μάχη ανάγεται σε κεντρική πολιτική; Εφόσον έχουν μεσολαβήσει εθνικές εκλογές, το να αλλάξει άρδην το τοπίο στους Δήμους και τις Περιφέρειες, παίρνοντας ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά είναι εκ των ουκ άνευ. Στην νέα κατάσταση η Αυτοδιοίκηση αποτελεί εργαλείο στρατηγικής σημασίας ώστε να βγούμε από το τέλμα. Το πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης που εκπονεί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με ένα άλλο μοντέλο αυτοδιοίκησης, με την τελευταία σύμμαχο της τοπικής κοινωνίας και όχι απέναντι της.
Εάν παρόλα αυτά οι αυτοδιοικητικές εκλογές προηγηθούν των εθνικών, τότε είναι ακόμα μεγαλύτερη η σημασία τους. Χωρίς κυβέρνηση Αριστεράς, είναι ακόμα μεγαλύτερη η ανάγκη των πολιτών για μια αυτοδιοίκηση που θα κληθεί να οργανώσει την αντίσταση της κοινωνίας από τα κάτω. Που θα διασφαλίσει σε ένα βαθμό ότι δεν θα υποκύψει στις μνημονιακές επιταγές (απολύσεις, ξεπούλημα περιουσίας των Δήμων, ιδιωτικοποίηση νερού και διαχείρισης απορριμμάτων- το επόμενο μεγάλο φιλέτο) και που θα έχει χειροπιαστές προτάσεις μέσω δομών αλληλεγγύης και εναλλακτικού στρατηγικού σχεδιασμού για την κοινωνία που πλήττεται. Μια αυτοδιοίκηση πραγματικά κοντά στους πολίτες με επίκεντρο τον άνθρωπο σε οποιεσδήποτε συνθήκες.
Για να γίνουν λοιπόν αυτά τι ακριβώς χρειαζόμαστε;
Χρειαζόμαστε καταρχάς Δημοτικές Κινήσεις που θα κάνουν σημαία τους τον αγώνα αυτό. Που θα οργανώσουν την αντίσταση του κόσμου και θα πάρουν καθαρή θέση και για τον Καλλικράτη και για όλα όσα συμβαίνουν όχι μόνο στην Τ.Α, αλλά και στην ελληνική κοινωνία. Που θα διαλέξουν με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν. Καλώς ή κακώς δεν μπορούμε να τα έχουμε καλά με όλους. Ακόμα περισσότερο χρειαζόμαστε εκείνα τα δημοτικά σχήματα που πρώτα από όλα θα βάλουν ως πρώτη προτεραιότητα το είναι και όχι το φαίνεσθαι στο πως διοικείται ένας Δήμος. Και προτεραιότητα τούτη την ώρα είναι να σταθεί όρθια η τοπική κοινωνία μέσω δομών και συλλογικοτήτων που με την ουσιαστική συμμετοχή του κόσμου θα κάνουν φανερή την διαφορά μεταξύ αλληλεγγύης και φιλανθρωπίας .
Μην λησμονούμε πως το διακύβευμα Μνημόνιο η μη, είναι το βασικό χαρακτηριστικό αυτής αναμέτρησης, γιατί η αυτοδιοίκηση οδηγήθηκε στο σημείο αυτό της απαξίωσης κάτω από συγκεκριμένες πολιτικές, οι οποίες έχουν θιασώτες με τεράστια ευθύνη. Ευθύνη που ούτε παραγράφεται ούτε καλύπτεται κάτω από ευκαιριακές συμπράξεις που μόνο σκοπό έχουν την πολιτική τους επιβίωση.
Ποιος είναι ο τρόπος για να επιτευχθούν όλα αυτά;
Μαγικές λύσεις φυσικά δεν υπάρχουν. Υπάρχουν όμως αποτελεσματικές. Και αυτές περνάνε μέσα από τη λειτουργία δημοτικών σχημάτων με συμμετοχικό τρόπο και νέα νοοτροπία (διότι το ξεπερασμένο μοντέλο των «Βλαχοδημάρχων», οφείλουμε να αποδεικνύουμε κάθε στιγμή με την πρακτική μας πως δεν έχει σχέση με εμάς). Δημοτικά σχήματα στα οποία ομάδες νέων θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο ως εκείνα τα κομμάτια της κοινωνίας που με τα ριζοσπαστικά τους χαρακτηριστικά ωθούν και τους υπόλοιπους σε μια άλλη αντίληψη για τα κοινά.
Μια άλλη αντίληψη που στο επίκεντρο της θα έχει και την συστράτευση με όλες εκείνες τις δυνάμεις (και δεν μιλάμε μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ ή τις υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς) που συμφωνούν στην λογική των κοινωνικών συμμαχιών με αυτό το πλαίσιο και τα χαρακτηριστικά που προαναφέραμε.
Και βέβαια πάνω από όλα, πρέπει να θυμηθούμε από ποια σκοπιά βλέπουμε εμείς την Τ.Α. Για εμάς η τελευταία είναι το εργαλείο που θα έχει ο κόσμος για να κάνει την αλλαγή. Είναι το πρόπλασμα μιας άλλης λογικής (έξω και πέρα από τα συνηθισμένα) που θέλει την κοινωνία να συμμετέχει, να αποφασίζει. Αν δεν καταφέρουμε να φυτέψουμε έστω τον σπόρο για μια κοινωνία της διαίσθησης, των συναισθημάτων, του ενδιαφέροντος για τη ζωή συνολικά, δεν έχουμε κάνει τίποτα. Θεωρούμε πως πιο γόνιμο έδαφος από τις τοπικές κοινωνίες δεν υπάρχει.
Ιάσων Αποστολάκης, μέλος Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Μαγνησίας
