ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Τα παιδιά των φαναριών και εμείς

τα-παιδιά-των-φαναριών-και-εμείς-602431

Του συγγραφέα Θεόδωρου Περράκη

Στο βιβλίο του «Ο άνθρωπος που γελά», ο Βίκτωρος Ουγκώ, αναφέρει ότι οι κομπαρσίκος τον 17ο αιώνα προξενούσαν κακώσεις σε παιδιά, ώστε να τα καταστήσουν σακάτικα, προκειμένου να τα εκμεταλλευτούν προς επαιτεία! Η ιστορία επαναλαμβάνεται και επί των ημερών μας ακόμη, με ανοχή της κοινωνίας μας.

Ετσι ονομάζουμε ένα μεγάλο, δυστυχώς δια την κοινωνία μας, αριθμό παιδιών που είτε είναι προσφυγόπουλα είτε είναι ελληνόπουλα τα υποχρεώνουν οι «προστάτες» τους να ζητιανεύουν, ενώ σκόπιμα τα έχουν ρακένδυτα, αμόρφωτα, ακόμη και άρρωστα.

Τα υποχρεώνουν να καθαρίζουν τάχα τα αυτοκίνητα που σταματούν στιγμιαία στα φανάρια ή να πωλούν ένα κουτάκι χαρτομάντιλα, κι έτσι από το μεροκάματο αυτό του τρόμου πέφτουν και θύματα τροχαίων δυστυχημάτων.

Και επειδή ο Ρωμιός είναι εκ φύσεως πονόψυχος και φιλεύσπλαχνος είναι αδύνατον να τα κοιτάξει στα πονεμένα τους μάτια και να τα προσπεράσει χωρίς κάποια έστω και μικρή οικονομική βοήθεια.

Ομως αυτή η μικρή οικονομική βοήθεια αθροισμένη είναι η αιτία για το δράμα τους που συνεχίζεται, αφού στην ουσία ενισχύονται οικονομικά οι προαγωγοί τους από αυτό το μεροκάματο.

Πριν λίγο καιρό τα ΜΜΕ μας αποκάλυψαν ότι ένας, «γονιός παΤΕΡΑΣ» αν τον πούμε έτσι, για να εξοφλήσει το αυτοκίνητο που είχε αγοράσει αξίας 4 (τεσσάρων) εκατομμυρίων δρχ. παρακαλώ, εξωθούσε τα δύο του ανήλικα παιδιά του να γίνουν και αυτά «παιδιά των φαναριών», με τα γνωρίσματα που αναφέραμε.

Αλήθεια πότε επιτέλους τα συναρμόδια υπουργεία Δικαιοσύνης και Πρόνοιας θα θεσπίσουν νόμο «αυτεπάγγελτης στέρησης γονικής μέριμνας», βάσει του οποίου νόμου μετά από μια σύντομη διαδικασία, ακόμη και χωρίς την έγκριση των αποκαλούμενων τυπικά «γονιών» τους, τα παιδιά αυτά με κρατική μέριμνα θα απομακρύνονται από αυτό το επικίνδυνο γι’ αυτά περιβάλλον, το, ας το πούμε, «οικογενειακό»;

Ετσι θα τους δίδεται η δυνατότητα να πηγαίνουν στο σχολείο, να κάνουν τα εμβόλιά τους, να παίρνουν τα φάρμακά τους σαν αρρωσταίνουν, να μαθαίνουν γράμματα ή τέχνες και να μεγαλώνουν με ίσες περίπου ευκαιρίες με κρατική φροντίδα ή σε ανάδοχες οικογένειες σαν τα άλλα παιδιά. Έτσι σαν ενηλικιωθούν θα μπορούν να εργάζονται για τον βιοπορισμό τους και όχι να καταλήξουν οι αυριανοί κακοποιοί από τις συσσωρεμένες πίκρες και απογοητεύσεις που φωλιάζουν χρόνια στη δύστυχη ψυχούλα τους…

Αξιοπρόσεκτες αυτές τις ημέρες είναι και οι περιπτώσεις μικρών βρεφών έως και νεογέννητων ακόμη, που τα κρατούν στην αγκαλιά τους πάντα οι ίδιες, στις γωνιές του δρόμου, μέσα στο κρύο, μέσα στη βροχή, για να προκαλέσουν τη φιλευσπλαχνία μας. Εδώ αξίζει να μεριμνήσει η πολιτεία ώστε με συνοδεία ενός κρατικού οργάνου να τις προσάγουν σε ένα κρατικό φορέα ή για δωρεάν εξέταση από ένα παιδίατρο εις τρόπον ώστε εάν είναι πράγματι άρρωστα να τύχουν της αρωγής και της φροντίδας που τους αρμόζει, εάν όχι να δοθεί ένα τέλος στην ταλαιπωρία τους και να ελεγχθούν οι υποτιθέμενες «μητέρες» τους. Ακόμη, επειδή αρκετά είναι σαν υπνωτισμένα στην αγκαλιά των «μητέρων» τους, πρέπει, συμπληρώνω τώρα, να διερευνηθεί, εάν τα έχουν δώσει και κάποιο ηρεμιστικό ή αλκοολούχο ποτό, ώστε να παρουσιάζονται ως εξαντλημένα

Μέχρι η Πολιτεία να μεριμνήσει, εμείς οι απλοί πολίτες αν θέλουμε να δείξουμε την πηγαία φιλευσπλαχνία μας προς τα «παιδιά των φαναριών» και όχι προς αυτούς που τα εξωθούν αναγκαστικά σε αυτό το επικίνδυνο και απάνθρωπο «επάγγελμα», ας τους δώσουμε σε ΕΙΔΟΣ δείγμα της συμπαράστασής μας, ΠΟΤΕ ΣΕ ΧΡΗΜΑ, ούτε στο ελάχιστο. Ας τους δώσουμε ένα τσουρεκάκι, κάτι φαγώσιμο ή κάτι για να ντύσουν τη γύμνια τους. Έτσι θα αποθαρρύνουμε τους αδίστακτους «προστάτες» τους, ενώ στα ίδια τα παιδιά θα δείξουμε τη συμπαράσταση μας στο δράμα τους. Έγραφα και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα η Θεσσαλία στις 15 Απριλίου 1998

Εκτοτε, συνεχίζεται το φαινόμενο και παρά τις επισημάνσεις, ώστε να σταματήσει επιτέλους αυτό το απάνθρωπο φαινόμενο, που εκτός των άλλων, εκθέτει τα δύσμοιρα παιδιά των φαναριών να κινδυνεύουν να χάσουν και τη ζωή τους από κάποιο διερχόμενο όχημα.

Τον τελευταίο καιρό τη θέση των παιδιών πήραν εξαθλιωμένες υπάρξεις ενηλίκων. Μερικοί φιλάνθρωποι αντί χρημάτων, ορθά σκεπτόμενοι, τους δίνουν ρούχα ή παπούτσια για να σκεπάσουν τη γύμνια τους. Αλλά αμέσως μετά οι «προστάτες» τους σπεύδουν να τους ξαναγδύσουν, ώστε να προκαλούν τον οίκτο με σκοπό την είσπραξη χρημάτων. Συγκεκριμένα, λοιπόν, στη γέφυρα που διασταυρώνεται η λεωφόρος Αθηνών με εκείνη της Λαρίσης, υπάρχει καθημερινά ένας σχεδόν τυφλός και ρακέντητος με πληγές στα πόδια του που εξωθείται σε επαιτεία μια περίπτωση εξαθλιωμένης εξαθλίωσης Τελευταία, φιλεύσπλαχνοι διερχόμενοι οδηγοί του έδωσαν ένα χακί παντελόνι να σκεπάσει τη γύμνια του. Αλλά οι ασυνείδητοι εκμεταλλευτές του τον υποχρέωναν να ανασηκώνει τα παντελόνια του μέχρι το γόνατο για να δείχνει στους διερχόμενους οδηγούς τα πληγιασμέ- να πόδια του!! Έλεος! Επιτέλους κάτι πρέπει να γίνει, αφού τα σημεία που τους ξεφορτώνουν ομαδικά οι εκμεταλλευτές τους είναι ήδη γνωστά. Έγραφα στο βιβλίο μου.

Τελικά και επειδή δεν έβλεπε και καλά όπως είχα επισημάνει, αφού τις πατημένες τσίχλες τις περνούσε για κέρματα και έσκυβε να τα μαζέψει, και έτσι μοιραίως αφού αφέθηκε στη μοίρα του, μια ημέρα παρασύρθηκε και σκοτώθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο!…

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου