Του Θεόδωρου Περράκη
Ξέφυγα από τους καρχαρίες
Και γνώρισα τους τίγρεις
Μ’ έφαγαν όμως οι κοριοί!
Μπέρτολτ Μπρεχτ
Που σημαίνει μεθερμηνευόμενο για εμάς του Έλληνες: Γλιτώσαμε από τόσους ανθρωποκτόνους πολέμους διαχρονικά για να μας εξοντώσουν οι πολιτικοί.
Ομως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε και μια αλήθεια που επαναλαμβάνεται, δυστυχώς, διαχρονικά από εμάς τους δύσμοιρους ψηφοφόρους, που, δυστυχώς «μασάμε» κατά τα κοινώς λεγόμενα μας και επαναλαμβάνουμε, δυστυχώς, για χρόνια το ίδιο λάθος, να εμπιστευόμαστε δηλαδή όσα μας τάζουν προεκλογικά οι πολιτικοί μας, για να μας ξεγελάσουν και να αρπάξουν τη ψήφο μας, ενώ, σαν καταφέρουν και γίνουν Κυβέρνησή μας, τότε… άλλα εις βάρος μας πράττουν…!
Αλλά επειδή ζούμε στη χώρα όπου γεννήθηκε η Δημοκρατία που θεμελιώδης της αρχή είναι το «έναντι του νόμου όλοι οι πολίτες είναι ίσοι», θα περίμενε κανείς όσοι πολιτικοί με τα προεκλογικά τους ψέματά μας προκάλεσαν μετεκλογικά τον οικονομικό αφανισμό και εξευτελισμό να τιμωρηθούν ανάλογα, όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλους εμάς τους απλούς πολίτες όταν υποπέσουμε σε αξιόποινες πράξεις. ΑΜ ΔΕ, αφού από χρόνια ισχύει ότι ο αποτυχημένος πολιτικός που έκανε ζημιά στο δύσμοιρό μας τόπο… αυτός απλά «Πάει στο σπίτι του». Εάν μάλιστα δεν διαθέτει και τη στοιχειώδη αυτοκριτική, τότε κάνει και διαλέξεις ανά τον κόσμο και μάλιστα επί πληρωμή, για μια επιτυχημένη διακυβέρνηση, σαν να επρόκειτο για επιτυχημένο τέως πρωθυπουργό…
Και για να αναφερθούμε επεξηγηματικά στην παλιά γνωστή λαϊκή ρύση ως τίτλο του παρόντος άρθρου:
Αυτόν τον καιρό, όπου πολλά παιδιά πάνε στο σχολείο τους νηστικά. Που κόβονται τα τροφεία σε παιδικές στέγες. Που δεν αναπαράγονται από δύο Έλληνες ούτε δύο Έλληνες, αφού ο δείκτης υπογεννητικότητας έχει πέσει σε επίπεδα μη ξομολογούμενης γενοκτονίας. Που ο κόσμος ζητάει τον επιούσιο άρτο από τα αρτοποιεία έστω και από ψωμί που έχει περισσέψει. Που συνωστίζεται ο λαός για ένα κιλό κρεμμύδια Που επιβιώνει και από τις χιλιάδες δωρεάν μερίδες συσσιτίου της Εκκλησίας… Που μας επιτρέπουν να αγοράζουμε ληγμένα τρόφιμα που τα βάφτισαν «Ακίνδυνα» Που εκτός από οικονομικά φτωχούς θα μας καταντήσουν και πνευματικά φτωχότερους με όσα γίνονται τώρα στα Πανεπιστήμιά μας και εις βάρος της νεολαίας μας… Με τον αφανισμό των μισθωτών και συνταξιούχων, τα συνήθη φοροδοτικά υποζύγια από αδυναμία να πατάξουν την φοροδιαφυγή… Που θα ξεπαγιάσουμε πάλι από το κρύο γιατί το επιβάλει η ΤΡΟΙΚΑ, η οποία, τελευταία, έχει γίνει απαράδεκτα απαιτητική με εξοντωτικά προτεινόμενα μέτρα, μέχρι σημείου να αναλογίζεται κανείς τι θα την έκαναν την ΤΡΟΙΚΑ κάποιοι άλλοι γενναίοι Τριακόσιοι Σπαρτιάτες στην προκειμένη περίπτωση.. Που, που, που…
Ενώ ταυτόχρονα οι πολιτικοί μας, ζητάνε συνεχώς θυσίες μόνο από το λαό, κάτι που έχει ήδη γίνει αντιληπτό και από τους Ευρωπαίους, ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΜΜΑ όμως μέχρι τώρα δεν προτείνει τη μείωση των επιχορηγήσεων στα κόμματα και τη μείωση των υπεράριθμων βουλευτών με τους υψηλά αμειβομένους παρατρεχάμενούς τους… Ενώ όταν πριν δυο χρόνια (4 Δεκεμβρίου 2011), που μας μίλησε ως κύριος ομιλητής ο αρμόδιος καθηγητής της Νομικής κ. Μπέης στη κατάμεστη αίθουσα του Δημαρχείου μας, σε μια συζήτηση που διηύθυνε ο κ. Χρήστος Μπουκώρος, τόνισε ότι ο αριθμός των βουλευτών μας, με τις πολλές συντάξεις τους, και τους άδηλους μισθούς τους στη χώρα μας, είναι απαράδεκτα υψηλός και δαπανηρός, εν σχέση με τον πληθυσμό της Ελλάδος.
Τα συμπεράσματα δικά σας…!
