Του Πρωτοπρεσβύτερου Απόστολου Θάνου, Εφημέριου Ιερού Ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Βόλου
Στο σημερινό θαύμα του Κυρίου, που μας εξιστόρησε το ι. Ευαγγέλιο, βλέπουμε, αγαπητοί αδελφοί, τον Απ. Πέτρο να εκδηλώνει θαυμαστή πίστη στον Ιησού Χριστό. Όταν ο Διδάσκαλος του, μετά το κήρυγμα του από το πλοιάριό του, τον προτρέπει να ρίξει τα δίχτυα, δεν αντέδρασε καθόλου ο πολύπειρος ψαράς. Δεν αντιπαρέταξε στο κέλευσμά του την πείρα και τις γνώσεις του επαγγέλματός του. Δεν είπε, εδώ όλη τη νύχτα κουραστήκαμε και δεν πιάσαμε ούτε ένα ψάρι και θα πιάσουμε τώρα, μέρα μεσημέρι;
Τίποτα από αυτά δεν είπε ο φιλόπονος Σίμων. Έτσι υπέταξε τη φωνή της λογικής και της πείρας στη φωνή του Χριστού. Υπέταξε τη λογική στην πίστη. Πριν χρισθεί ακόμη Απόστολος και διδάσκαλος του Ευαγγελίου, απλός ταπεινός ψαράς, και συγχρόνως ευσεβής, γνήσιος Ιουδαίος, έδωσε το σπουδαιότερο χαρακτηριστικό της πίστεως: την υπέρβαση της λογικής. Ότι δηλαδή στην πίστη προς τον Θεό δεν πρέπει να ισχύουν οι γνωστοί κανόνες και αρχές των μαθηματικών 1 και 1 κάνουν 2. Εδώ, στο χώρο της πίστεώς μας δεν έχει ισχύ το ένα συν ένα κάνουν δύο.
Επίσης τέτοιας πίστεως έξοχα παραδείγματα αναδείχθηκαν και οι μαθητές και Απόστολοι του Κυρίου. Με μοναδικό εφόδιο την ακλόνητη πίστη τους στον Αναστάντα Χριστό εξόρμησαν στα πέρατα της οικουμένης για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο του Χριστού και να αλλάξουν τον κόσμο. Γνώριζαν τις δυσκολίες που τους περίμεναν και τι κατ’ άνθρωπον ελπίδες επιτυχίας είχαν, όσες ελπίδες επιβίωσης έχουν τα πρόβατα ανάμεσα σε αιμοβόρους λύκους. Και όμως οι πτωχοί, οι αγράμματοι και ταπεινοί Απόστολοι του Χριστού υπέταξαν τη λογική στην πίστη και με τη δύναμή της μεγαλούργησαν.
Αυτά τα φωτεινά παραδείγματα, αγαπητοί μου, πίστεως όπως του Αβραάμ, των Αποστόλων και όλων των εκλεκτών τέκνων του Θεού, οφείλουμε και εμείς να ακολουθήσουμε. Να παραμερίσουμε, τότε που πρέπει τη λογική, και να δώσουμε την πρέπουσα θέση στην παντοδύναμη πίστη μας με τα μεγάλα και σπουδαία κατορθώματά της. Έτσι η ζωή μας θα αποκτήσει άλλο, ιερό, αληθινό νόημα και θα ξεφύγει από το άγχος και τον υλισμό της εποχής μας. «Κύριε πρόσθες ημίν πίστιν».
