Της Μαίρης Παπαδημητρίου
Εν ανθρώποις και έπεται συνέχεια στις ψαλμωδίες της Μεγάλης Εβδομάδας στην καταιγιστική Σταύρωση του Θεανθρώπου και στη μεγάλη γιορτή της Ανάστασης Αυτού. Από μικρό παιδί, που με πήγαιναν οι γονείς όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα, άθελά μου αποτύπωσα τις ψαλμωδίες και ξαναζώ τις ανέμελες εκείνες στιγμές που ήταν πανηγυρικές ημέρες με τα κόκκινα αβγά και τα καλοψημένα αρνάκια. Νιώθω λύπη για τη σημερινή νεολαία που μπορεί να μην έχει από πάνω τον πατρικό ζυγό, γιατί κι αυτό το μεγάλωμα είχε και τις καλές του στιγμές.
Τα σημερινά νιάτα έχουν την ανεξαρτησία τους, έχουν την ελευθερία τους, αλλά πιστέψτε με έχουν το μεγάλο κενό γιατί τους λείπει ο καθοδηγητής, τους λείπει ο έλεγχος. Δύσκολο στις ηλικίες των 17 και 18 ακόμη και των 20 χρόνων να μπορούν να πάρουν καθοριστικές και σωστές αποφάσεις, διότι η εμπειρία, δυστυχώς, ούτε πουλιέται, ούτε αγοράζεται. Γηράσκω αεί διδασκόμενος, ήταν το σλόγκαν των αρχαίων ελλήνων. Από τον σπόρο αυτό αντέξαμε και τα 200 χρόνια του τουρκικού ζυγού, αντέξαμε δικτατορίες, αντέξαμε κατοχές, αντέξαμε εμφυλίους και τελικά δεν νομίζουμε, εμείς της τρίτης ηλικίας, ότι όλα βαίνουν σωστά. Κατά βάθος, όμως, νιώθουμε υπερηφάνεια, όταν τα ελληνόπουλα διακρίνονται με πρωτιές στα πανεπιστήμια, σε αθλητικές και μορφωτικές εκδηλώσεις.
Είπαμε είναι στο DNA μας να έχουμε απομεινάρια μεγάλες ευφυίας. Πεντακόσιες χιλιάδες επιστήμονες, ναι το γράφω και ολογράφως μήπως υπάρξει απορία, με επίσημες στατιστικές, προσφέρουν τις γνώσεις τους σε ξένα πασίγνωστα πανεπιστήμια, και έχουν πίσω τους την γενέτειρά τους, την μικρή Ελλάδα, που καμαρώνει εκ του μακρόθεν.
Παράλληλα, όμως, έχουμε και ευκαιρία, όταν έρχονται αυτά τα πεφωτισμένα μυαλά να δουν τους γονείς τους και ν’ απολαύσουν τα μαγεμένα ηλιόλουστα νησιά, που συναγωνίζονται τις Ριβιέρες και τα ξένα νησιά που έχουν τροπικό κλίμα, αλλά το γαλάζιο τιρκουάζ της πατρίδας μας δεν το φτάνει κανένα.
Να ευχηθούμε από καρδιάς το φετινό Πάσχα να περάσει χωρίς άσχημες εκπλήξεις, το Χριστός Ανέστη ν’ ακουστεί από άκρη σε άκρη από τον Εβρο μέχρι και τα κρητικά πανέμορφα ακρογιάλια, από την ευρηματική Κνωσσό μέχρι την Ολυμπία, τους Δελφούς, τις Μυκήνες, τον αγέρωχο Παρθενώνα με τις Καρυάτιδες που οι ξένοι τουρίστες στέκονται με τις ώρες στην ουρά για να σκαρφαλώσουν στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης.
Εφέτος δεν έχουμε, προς το παρόν πάντα με επιφύλαξη, lock down και όσοι ξεφεύγουν και κάνουν ταρζανιές το πληρώνουν με κορονοϊό. Αφήστε κατά μέρος τη μεγάλη ασυδοσία και αν χρειαστεί γιατί να μην καταφύγουμε και στη σωτήρια μάσκα; Θυμήθηκα άθελά μου τον καθοδηγητή μας Σωτήρη Τσιόδρα στα πρώτα βήματα της πανδημίας. Δόξα τω Θεώ, τη γλιτώσαμε, όσοι επιβιώσαμε, κυρίως οι μεγάλοι ηλικιακά. Χρόνια πολλά μετά Φόβου Θεού. Αμήν.
