Αουσβιτς το συγκρότημα του τρόμου και οι θηριωδίες των ναζί ξεπερνούν κάθε νοσηρή φαντασία
Στο τέλος Ιανουαρίου, συγκεκριμένα στις 27 του μηνός, κάθε χρόνο ορίστηκε ως Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων – Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος. Θεσμός που αποτελεί μνήμη και τελούνται εκδηλώσεις πανελλαδικά, όπως και στην πόλη μας. Εορτάσθηκε με κάθε επισημότητα πριν λίγες μέρες, παρουσία αρχών και πλήθος κόσμου. Οι Ισραηλίτες στην πόλη μας αποτελούν μια σεβαστή κοινότητα σε αριθμό και παρουσία με αγαστή συνεργασία και φιλικές σχέσεις. Γεγονότα του εμβληματικού τόπου-θρήνου, θλίψης και αγανάκτησης, το γνωστό Αουσβιτς, καταγράφουμε στο σημερινό αφιερωματικό σημείωμα, για να μοιραστούμε με τους αναγνώστες του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ τα όσα οδυνηρά έζησαν οι Εβραίοι στα γερμανικά στρατόπεδα των ΕΣ – ΕΣ, της φρίκης και της απελπισίας. Αποτελούν μέρος των πικρών ημερών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το στρατόπεδο χτίστηκε το 1940 με διαταγή του Χάινιρχ Χίτλερ που ως ανώτατος άρχων των ΕΣ – ΕΣ, θεωρείται ο …ιθύνων νους και αυτουργός του Ολοκαυτώματος. Ηταν το μεγαλύτερο στρατόπεδο της ναζιστικής Γερμανίας. Η έκτασή του ανερχόταν σε 40 τετραγωνικά χιλιόμετρα και αποτελούνταν από τρία κύρια και 39 δευτερεύοντα στρατόπεδα.
Αουσβιτς 1, ήταν το διοικητικό κέντρο του συγκροτήματος και εκεί βρήκαν τον θάνατο 70.000 άνθρωποι, κυρίως Πολωνοί διανοούμενοι και Σοβιετικοί αιχμάλωτοι.
Αουσβιτς 2, Μπικερνάου. Δολοφονήθηκαν περίπου 1.000.000 άνθρωποι, κυρίως Εβραίοι, Ρομά, μάρτυρες του Ιεχωβά, αιχμάλωτοι πολέμου και πολιτικοί κρατούμενοι. Από εκεί πέρασε και η Αννα Φρανκ, που πέθανε αργότερα στο στρατόπεδο του Μπέρκεν-Μπέλζεν.
Αουσβιτς 3, λειτουργούσε ως εργοστάσιο παραγωγής συνθετικού καουτσούκ. Στο συγκρότημα αυτό του τρόμου οι θηριωδίες των ναζί ξεπέρασαν κάθε νοσηρή φαντασία. Συνολικά στα πέντε χρόνια λειτουργίας εκτοπίστηκαν 1.100.000 και 900.000 έχασαν τη ζωή τους στα κρεματόρια του Αουσβιτς, άλλα 200.000 άτομα πέθαναν από ασθένειες, υποσιτισμό ή έπεσαν θύματα νοσηρών ιατρικών πειραμάτων. Οι περισσότεροι έχασαν τη ζωή τους στους περιβόητους θαλάμους αερίων, άλλοι τουφεκίσθηκαν και σε άλλους χορηγήθηκε θανατηφόρα ένεση, ενώ δεν ήταν λίγοι όσοι κατέληξαν από ασιτία. Ως το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης το Αουσβιτς έχει μείνει στην ιστορία ως σύμβολο θηριωδίας του ναζιστικού καθεστώτος.
Οι Ελληνες Εβραίοι καταδιώχθηκαν σκληρά από τους ναζιστές εγκληματίες και χιλιάδες εξοντώθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα κρεματόρια. Ο πόλεμος τελείωσε και όσοι διασώθηκαν, επέστρεψαν στην πατρίδα τους, την Ελλάδα, και άρχισαν και με τη βοήθεια των συμπατριωτών τους, τον αγώνα ανασυγκρότησης. Υπήρξαν όμως και περιπτώσεις που εξαιρούνται του κανόνα. Σε πολύ λίγες πόλεις της πατρίδας μας, όπως διαβάζουμε σε σχετικά δημοσιεύματα εκείνης της περιόδου, η μοίρα τους επιφύλαξε νέα πίκρα. Βρήκαν τα σπίτια τους συλημένα, τις συναγωγές τους κατεστραμμένες, το βιός τους στους τέσσερις ανέμους. Δυστυχώς όλες αυτές οι απαράδεκτες καταστροφές έγιναν από συμπατριώτες. Δεν είναι περίεργο γιατί το συναντάμε και στις μέρες μας. Πρόκειται για τους γνωστούς-άγνωστους, ανεγκέφαλους και περιθωριακούς, που έχουν μια απαράδεκτη αντικοινωνική συμπεριφορά, που τα βάζουν με όλους και με όλα.
Στην πόλη μας η Ισραηλιτική Κοινότητα αποτελεί μια σεβαστή μειονοτική κοινότητα η οποία συνοδεύεται από πλούσια δράση, αλλά και αγαστή συνεργασία με τους διάφορους πνευματικούς και πολιτισμικούς φορείς, όπως με την τοπική μας Εκκλησία. Το διαπιστώσαμε την Κυριακή των εκδηλώσεων που πραγματοποιήθηκαν στον χώρο του Μνημείου του Ολοκαυτώματος, όπου τελέσθηκε επιμνημόσυνη δέηση από τον σεβαστό μας Ποιμενάρχη κ. Ιγνάτιο και το απόγευμα σε άλλο χώρο έγινε σχετική ομιλία – συζήτηση. Παρόμοιες εκδηλώσεις πραγματοποιούνται κάθε χρόνο. Καθιερώθηκε ως μόνιμος επετειακός θεσμός για την πόλη μας.
Τα όσα συντελέσθηκαν και συντελούνται κάθε χρόνο αποτελούν δείγματα πως η πόλη μας, εκτός από το πλούσιο ιστορικό και πολιτιστικό παρελθόν, πορεύεται και στο σήμερα, με τις ίδιες αρχές και αξίες, με πολιτισμένη κοινωνική συμπεριφορά, ποιοτικό χρώμα των εκδηλώσεων, τηρώντας με σεβασμό και συνέπεια, τους κανόνες και τις εντολές του πολύτιμου κληροδοτήματος που μας άφησαν οι προπάτορές μας, με προσδοκία και προοπτική το μέλλον.
