Του Δημήτρη Αντωνίου, Καθηγητή Αγγλικής Β.Α., Kατόχου MastersΠαιδαγωγικής και Γλωσσολογίας, [email protected]
Λίαν προσφάτως, έλαβα ένα τηλεφώνημα από ένα επιστήθιο φίλο μου, Α.Τ., ο οποίος με συνεχάρη για το πλέον πρόσφατο κείμενό μου στον «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ», της 5-12-2021, υπό τον τίτλο «Ας ξεχωρίσουμε τα πλοία από τα πρόβατα».
Ο συγκεκριμένος φίλος μου, οφείλω να το ομολογήσω, είναι από τους πλέον ελάχιστους φίλους και αναγνώστες των κειμένων μου, ο οποίος συχνά με τηλεφωνεί, όχι μόνο για να με συγχαρεί για τα κείμενά μου, αλλά και να τα σχολιάσει και συχνά να κάνει και εποικοδομητική κριτική – constructivecriticism, και εγώ πρέπει να τεκμηριώσω τα γραφόμενά μου για να τον πείσω, ευτυχώς που πείθεται εύκολα. Ως οφείλω τον ευχαριστώ και δημοσίως.
Μετά από αυτή τη σύντομη εισαγωγή, ας ασχοληθούμε με τον τίτλο του σημερινού κειμένου και να εκφράσουμε μερικές απόψεις που θα έπρεπε να ασχοληθούν και τα «κοινωνικά media», καθώς τα αποκαλεί ο διακεκριμένος μαθητής μου και κορυφαίος δημοσιογράφος της «Καθημερινής» κ. Μιχάλης Τσιντσίνης, γιος του γνωστού δημοσιογράφου και εκδότη, Γιώργου Τσιντσίνη. Καθώς παρατηρείτε, δεν αποκαλώ τον Μιχάλη πρώην μαθητή μου, αλλά σκέτο μαθητή μου, διότι οι μαθητές των δασκάλων παραμένουν για πάντα μαθητές τους, ενδεχομένως και παιδιά τους, ειδικότερα όταν οι ίδιοι οι δάσκαλοι δεν έχουν δικά τους παιδιά. Ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης ποτέ δεν αποκαλούσαν τους μαθητές τους πρώην και νυν.
Επιστρέφουμε λοιπόν στον τίτλο του παρόντος κειμένου. Συμβαίνει να μην είμαι, αλλά και ποτέ δεν υπήρξα, ο μόνος δάσκαλος, ή κατά το επικρατέστερον, καθηγητής Αγγλικής στο Βόλο. Υπήρξαν, αλλά και υπάρχουν, εκατοντάδες άλλοι συνάδελφοι και συναδέλφισσες, που άσκησαν και συνεχίζουν να ασκούν το λειτούργημα με πίστη και αφοσίωση, βεβαίως, καθέναςκαι καθεμιά με το δικό του ή δικό της τρόπο.
Τα χρήματα και ο χρόνος που απαιτούνται για την απόκτηση της Αγγλικής είναι γνωστό σε όλους. Το ερώτημα είναι, τι συμβαίνει μετά την πολυπόθητη απόκτηση αυτών των τίτλων σπουδών;
Η γνώση, ή αν θέλετε η εκμάθηση μιας γλώσσας, ως δεύτερη ή ως ξένη, μετά την απόκτηση των διαφόρων πιστοποιητικών, απαιτεί συνεχή καλλιέργεια, βελτίωση και άσκηση στους τρεις τομείς από τους οποίους αποτελείται, ήτοι ομιλία, ανάγνωση και γραφή. Σε διαφορετική περίπτωση η οποιαδήποτε γλώσσα βαίνει συνεχώς φθήνουσα με τις γνωστές συνέπειες…
ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ
Τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, δηλαδή εφημερίδες, ραδιόφωνο και τηλεόραση, θα μπορούσαν να συμβάλουν ουσιαστικά και ρεαλιστικά προς μία συνεχή καλλιέργεια και βελτίωση της συγκεκριμένης γλώσσας:
Α) Ο τοπικός τύπος, τουλάχιστον κάθε Κυριακή, θα μπορούσε να αφιερώσει το 1/2 μιας σελίδαςυπό τον τίτλο «BILINGUALPAGE» (Δίγλωσση σελίδα), όπου θα δημοσιεύονται διάφορα κείμενα είτε μόνο στα Αγγλικά, είτε σαν δίγλωσσα, όπως Σωστή χρήση της Αγγλικής γλώσσας, Παραμύθια Ελληνικά και Αγγλικά, Παροιμίες στις δύο γλώσσες, κλπ., κλπ. Κατ’ αυτόν τον τρόπο αναγνώστες σχεδόν πάσης ηλικίας θα έχουν την ευκαιρία να έρχονται σε επαφή με τη γλώσσα και να ασκούνται.Τουλάχιστον αν δεν μαθαίνουν περισσότερα, να μπορούν να διατηρούν αυτά που κάποτε έμαθαν.
Β) Κάποιος ραδιοφωνικός σταθμός θα μπορούσε να έχει μία καθημερινή εκπομπή ή δύο φορές την εβδομάδα, όπου οι ακροατές θα είχαν την ευκαιρία να απευθύνουν ερωτήσεις στα Αγγλικά, αλλά και να παίρνουν και απαντήσεις στα Αγγλικά. Είναι τόσο δύσκολο;
Γ) Ένας τηλεοπτικός σταθμός επίσης θα μπορούσε να έχει μία εκπομπή και να λειτουργεί κατά τον ίδιο τρόπο, όπως το ραδιόφωνο. Σε ολόκληρη τη Θεσσαλία υπάρχουν και αρκετές εφημερίδες και αρκετοί ραδιοφωνικοί σταθμοί αλλά και τηλεοπτικοί σταθμοί και τουλάχιστον, από ότι γνωρίζω, ένα πρόγραμμα στα Αγγλικά δεν υπάρχει. Φυσικά, τα Μ.Μ.Ε. από μόνα τους, προφανώς, δεν θα πάρουν τέτοια πρωτοβουλία.Ωστόσο, εάν ένας φορέας ή ομάδα καθηγητών-καθηγητριών ή και γενικά ανθρώπων που έχουν εμπιστοσύνη στην ποιότητα της Αγγλικής που κατέχουν, θα μπορούσαν να προσεγγίσουν τα αναφερόμενα Μ.Μ.Ε. και να δώσουν την ευκαιρία, στην κυριολεξία, σε χιλιάδες αναγνώστες ακροατές ή τηλεθεατές, κλπ. να βελτιώσουν τα Αγγλικά τους. Από την πλευρά μου θα χαιρόμουν ιδιαίτερα εάν μπορούσα να συμβάλω σε αυτή την προσπάθεια με οποιονδήποτε τρόπο.
Φυσικά, ότι ισχύει για την Αγγλική γλώσσα, ισχύει και για άλλες γλώσσες, π.χ. τόσο για τα Γαλλικά όσο και για τα Γερμανικά.
Ειλικρινά απορώ πως η «ΓΑΛΛΟΦΩΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ» δεν σκέφτηκε για κάποια τηλεοπτική εκπομπή, ενώ είναι τόσο οργανωμένη και δραστήρια, για πολλές δεκαετίες. Προφανώς, θα πρέπει να απευθυνθώ στις φίλες μου, και αγαπητές συναδέλφισσές μου, τόσο στην κ. Μαίρη Τσακνάκη -Γαβαλά, όσο και την κ. Άρτεμις Χατζηγεωργίου – Κουτσούκου και ταυτόχρονα να την συγχαρώ για την υπέροχη συγγραφή του βιβλίου της «ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΧΑΛΙΜ», σε Ελληνο-Γαλλική έκδοση και με υπέροχη εικονογράφηση. Πραγματικά, το καταχάρηκα και εύχομαι να είναι η απαρχή και άλλων παρομοίων πονημάτων.
