ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

300 Μαργαριτάρια στον Βυθό 86o

300-μαργαριτάρια-στον-βυθό-86o-266164

Του Θωμά Στραβέλη,
συγγραφέα – πανεπιστημιακού

Οταν προκαλείς (και προσκαλείς) τα βάσανα, εκείνα δέχονται την πρόκληση (ή πρόσκληση) κι έρχονται αμέσως… Το ίδιο και οι χαρές. Υπάρχουν και αυτοί, που προκαλούν οι ίδιοι τα γεγονότα. Υπάρχουν κι άλλοι, που απλώς τα παρακολουθούν, κι εκείνοι που αναρωτιούνται τι έγινε… Αλλά πάψτε πια να ρωτάτε, πάψτε να αναρωτιέστε. Κάποτε, έρχεται η ώρα να επαναστατήσετε! Όμως, η επανάσταση και η οργή σας νά’ ναι το δίκιο. Αλλάξτε, αμφισβητείστε, αλλά για να χτίσετε. Το λιβάνι πρέπει να ριχτεί στη φωτιά, για να ελευθερωθεί η ευωδιά του. Το χωράφι πρέπει να οργωθεί με το αλέτρι, για να δεχτεί τη σπορά. Και το σιτάρι να συνθλιβεί κάτω απ’ τη μυλόπετρα, για να γίνει ψωμί. Φαίνεται, λοιπόν, πως τα πολυτιμότερα πράγματα στη ζωή έρχονται, έπειτα από πολλές δοκιμασίες. Μην τις αποφεύγετε. Εκείνοι, που υποφέρουν πολύ, παραπονιούνται λιγότερο. Ξέρουν ότι δεν είναι καλό το μεγάλο, αλλά ότι το καλό είναι πάντα μεγάλο. Και απ’ τα παιδιά τους δεν ζητούνε πολλά. Ζητούνε μεγάλα. Πιστεύουν πως οι μεγάλοι άνθρωποι έχουν θέληση. Οι μικροί μόνο πόθους. Ως τα δεκαπέντε τους χρόνια, παίζουν. Ως τα εικοσιπέντε τους, αγαπούν. Ως τα τριανταπέντε τους, αγωνίζονται. Ως τα πενήντα τους, κερδίζουν. Μετά, αρχίζουν να μαθαίνουν ν’ ακούνε τους άλλους, που σημαίνει πως ήδη έχουν μάθει πολλά! Αλλά, γιατί να προβάλλουμε παραδοξολογίες; Καλύτερα να βαδίσουμε προς μία ανεξάρτητη μεταχείριση της λογικής, ακολουθώντας τη Μεγαρική Σχολή τής Φιλοσοφίας, που ισχυρίζεται ότι το καλό είναι ένα, αν και φέρει πολλά ονόματα: πότε ονομάζεται σοφία, πότε Θεός και πότε λογική, και το αντίθετο του καλού είναι εκτός πραγματικότητας. Η ίδια Σχολή είχε ηθικό και παιδαγωγικό προσανατολισμό, και με αυτό το πνεύμα υπερασπιζόταν την αποδοχή τής καλοσύνης.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου