Της Μαίρης Παπαδημητρίου
Το υμνούσαν και το διατυμπάνιζαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, οι φιλόσοφοι πότε στις αγορές που γινόντουσαν οι συνάξεις και αντάλλασσαν απόψεις και στον αντίποδα οι σύγχρονες κοινωνίες που ταιριάζει κουτί το γνωστό άσμα «άλλος για Χίο κίνησε κι άλλος για Μυτιλήνη» και έπεται συνέχεια.
Τώρα δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω; Ομολογώ ότι με ταρακούνησε ένα άρθρο νεαρής ψυχολόγου που μέσα σε λίγες αράδες και με μεστό λόγο γραφής περιέγραφε εμάς τα άτομα που αποτελούν τις σύγχρονες κοινωνίες. Τα ζούμε τα υφιστάμεθα και δεν κάνουμε μια κίνηση για να σταματήσει αυτό το κακό.
Αρχίζουμε και λέμε: Το bulling γεγονός που συμβαίνει συχνά πυκνά από τα δημοτικά σχολεία. Τα μικρά παιδιά που βιώνουν σαν παράδειγμα τον πατέρα και καμιά φορά και τη μητέρα να συμπεριφέρονται όχι με τον αρμόζοντα τρόπο στην καθημερινότητα της οικογένειας. Οι ψυχολόγοι το διατυπώνουν πιο ευγενικά κι άλλες φορές το βροντοφωνάζουν.
Μη γίνεστε παράδειγμα προς μίμηση, σε ελεύθερη μετάφραση, οι μεγαλύτεροι ηλικιακά αποτελούν παράδειγμα που τα μικρά παιδιά από την ηλικία των 5-6 ετών περίπου όσα έχουν την τύχη να ζουν σε μια φυσιολογική οικογένεια, προσπαθούν να μοιάσουν τους γονείς τους. Γίνονται μεγαλώνοντας υπεύθυνα άτομα και δεν χρειάζονται γονείς μεγάλης μόρφωσης ή με θέσεις αξιόλογες στην κοινωνία. Οι έρημες οι διαφημίσεις μας παρουσιάζουν αγγλικές μορφές οικογενειακής θαλπωρής κι αγάπης, ευτυχισμένα παιδιά που ζουν σε τέτοιο περιβάλλον μαθαίνουν χωρίς πολλές μυθοπλασίες ότι ο κάθε άνθρωπος έχει τον χαρακτήρα του και κυρίως να μην κοιτάζει τους γύρω του αλλά μέσα στην ψυχούλα του.
Οι νευρικοί γονείς παραδίδουν στην κοινωνία άτομα που κληρονομούν τον δικό τους χαρακτήρα και μάλιστα πολλές φορές παινεύονται ότι θα τους μοιάσουν όταν πάρουν τη δική τους θέση στην κοινωνία. Θα μου πείτε πολλή φιλοσοφία, πολλές απαιτητικές προοπτικές κληρονομούμε στα παιδιά μας. Σε ένα άρθρο μιας νεαρής ψυχολόγου που έμαθε καλά γράμματα στα πανεπιστήμια κάτι έδρανα διάβασα ότι τα τοξικά είδη δεν είναι μόνο στη φύση, στα ζαρζαβατικά που καταναλώνουμε και στα πηγαία νερά που φθάνουν στο τραπέζι μας. Δυστυχώς οι σύγχρονοι άνθρωποι, της διπλανής πόρτας, που τρώμε παρέα στις εξόδους μας, αν προσέξουμε περισσότερο τη συμπεριφορά τους θα αντιληφθούμε ότι είναι τοξικοί οργανισμοί. Είναι ο παιδιόθεν φίλος που συμπεριφορά του ξεπερνάει κάθε όριο ευγένειας κάθε όριο συμπάθειας και πολλές φορές οι «φίλοι» μας ξεπερνούν τα όρια και συμπεριφέρονται σαν κανίβαλοι και αρπακτικά. Πότε υπό μορφή αστειότητος και πότε υπό μορφή υπεροχής προσβάλλουν τον φίλο κατάμουτρα με τις «φιλικές» τοξικότητες που πολλοί από εμάς το καταλαβαίνουμε και βρισκόμαστε σε θέση άμυνας. Εδώ κατά την φτωχή και ταπεινή μου γνώμη που είναι αποκύημα κοινωνικής εμπειρίας ο βαλλόμενος πρέπει να αντιδράσει και να μπει στο χωριό των τοξικών κοινωνικών διαξιφισμών, εδώ παρεμβαίνει το «γνώθι σ’ αυτόν».
Έχεις το κότσια να βάλεις στη θέση του τον τοξικό φίλο; Κάνε το, μη σταματάς γιατί οι περισσότεροι κουφιοκεφαλάκηδες, περνιούνται για εξυπνάκηδες. Πριν κλείσουμε την σημερινή κουβεντούλα μας γράφουμε και μερικά ευτράπελα. Μία φίλη με περασμένα τα ενενήντα χρόνια της, αλλά με μυαλό «ξουράφι» δίνει τις παρακάτω συμβουλές. Στους τοξικούς εξυπνάκηδες με το πρώτο καλαμπούρι, έλα τώρα που παρεξηγήθηκες; Διατείνονται αμέσως κάθε τη απάντηση.
Στον νταή άντρα του πολλά βαρύ μην του αφήνετε το πάνω χέρι, που πολλές φορές οπλίζεται με μαχαίρι, κατευθείαν στην αστυνομία.
Αρκεί οι αστυνομικοί και κυρίως οι κατέχοντες μεγάλες θέσεις να μην ξεπερνούν τα όρια της ανθρωπιάς και κυρίως των νόμων. Δεν είναι δουβλέτι τους ή θέση που κατέχουν και θα πρέπει να ενεργούν δίκαια και να μην κατά πατούν τους νόμους. Υπάρχουν και άτομα που δεν σηκώνουν αδικίες και διοικητικές παραφωνίες. Αλλά δεν βαρέστε… μια ζωή την έχουμε και αν δεν την γλεντήσουμε, αποφεύγουμε τους τοξικούς διευθυντάδες όσο και αν προσπαθούν να τηρούν τους νόμους, όχι παραλογισμούς. Χριστούγεννα έρχονται, Πρωτοχρονιά έρχεται ας κρατηθούμε γεροί μακριά από νοσοκομεία και κορονοϊούς ας μην αρχίσουμε από τώρα τα ευχολόγια. Στολίστε το δεντράκι σας και βάλτε απαλή μουσική, το αντίδοτο των τοξικών, το μάθαμε κι αυτό «ΟΛΕ» στα ισπανικά καλέ!!!
