ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Φθινοπωρινές εξάρσεις

φθινοπωρινές-εξάρσεις-279866

Της Βαρβάρας Τσακουρίδου

Απλωσα το χέρι…

να αγγίξω το αιθερικό Σου

χάδι…

μια ψιχάλα αποκρίθηκε

διάφανο πετράδι

στο νερό που ταξίδευε

απέραντο γαλάζιο μαξιλάρι…

Η νεφέλη κυρίαρχος

του βουρκωμένου ουρανού

οδεύει στο άρμα του Θεού…

ως «γκριζόμαυρος καβαλάρης»

μιας ανάερης χάρης

αδημονούσε, να αφεθεί στη γη…

ευεργετική βροχή

να γενεί…

Απλωσα το χέρι

και ένα φύλλο χρυσοκίτρινο

έφερε το αγέρι…

μήνυμα της προσωρινότητας

αλλαγή των «εποχών»,

η ζωή κυλά…

στο φως, στο δι’ ευχών.

Η ορατότητα διεύρυνε την ελπίδα

η ματιά, γύρισε σελίδα…

– Φθινοπωρινή αστάθεια

στης ψυχής την ευστάθεια.

Η όψη ηλιοστάλαχτη

χρυσίζει

το βλέμμα ατενίζει

μακριά

στον αχανή ορίζοντα.

Και Συ απ’ το σύννεφο

ψηλά, ως άρχων εποπτεύεις

την ματιά μου ταξιδεύεις

στου αόρατου κόσμου

τη θεογενή ουσία

την ανέγγιχτη υπερουσία

που η ψυχή,

σημάδι αχνό πάνω στη γη,

στο πολυπλάνητο ταξίδι,

του ναού της το στασίδι

αναζητά να βρει,

να πάρει φως και να «τραφεί»

να μετουσιωθεί.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου