Της Μαίρης Παπαδημητρίου
Μη βιαστείτε να με καταδικάσετε, όταν μου βγήκε αυθόρμητα αυτή επικεφαλίδα, όταν ακούγοντας τηλεφωνική συνομιλία που η μία κυρία εξηγούσε στην άλλη ότι και με τρίτο εμβόλιο υπάρχει περίπτωση να νοσήσει. Σπάνιο μεν, υπαρκτόν δε θα συμπληρώσω. Γιατί και την τρίτη δόση, την αναμνηστική του εμβολίου να έχεις κάνει συμβαίνει και αυτό. Υπάρχουν όμως κι αλλά, το τονίζω αλλά, όχι άλλα. Και εξηγούμαι, θα νοσήσεις σπανιότατα αλλά θα την περάσεις στο πόδι που έλεγαν τα παλιά χρόνια, που σημαίνει σαν να αρπάξεις ελαφρό κρυολόγημα και πρέπει να φυλαχτείς οικάδεν, Θεέ και Κύριε πώς μου έρχονται αυθόρμητα αυτές οι εκφράσεις της καθαρεύουσας γιατί από τις τελευταίες τάξεις του γυμνασίου, τότε μάλιστα ήταν οκταταξιο, βγαίναμε μετά την τετάρτη δημοτικού στην πρώτη γυμνασίου, αντίστοιχη με την πέμπτη τάξη του Δημοτικού τώρα. Ανέκαθεν όμως είχα μία τάση να γράφω την καθομιλουμένη και ας μου επιτραπεί να έχω διαφορετική γνώμη από τον αξιόλογο καθηγητή κύριο Μπαμπινιώτη και όλους τους συναδέλφους. Μονοτονικό κεφάλι μονοτονικό. Πόσα παιδιά δεν έφθασαν στα πανεπιστημιακά έδρανα γιατί δεν είχαν προτίμηση στη δοτική και στην υπογεγραμμένη; Ψιλά γράμματα θα μου πείτε αλλά παρ’ όλη την κυρίαρχο πανδημία πήραμε άλλο μονοπάτι κουβεντούλας και ξεφύγαμε από το βαθύ κόκκινο που έχει πλήξει τον Βόλο. Τώρα πού βρίσκουν την όρεξη να ετοιμάζονται για παράτες και πανηγύρια το δηλώνω ότι είμαι βαθιά στην τρίτη ηλικία και αμαρτία εξομολογουμένη παύει να είναι αμαρτία και δηλώνω απερίφραστα ότι άρχισε να διαχέεται ο φόβος σε όλες τις ηλικίες. Εκτός, κι αν ανήκουν στην κατηγορία των αντιεμβολιαστων που αψηφώντας τον κίνδυνο να πληρώσουν με την ίδια τη ζωή τους τον παραλογισμό που πιστεύουν. Αρκετά όμως με το ίδιο τροπάριο του κορονοιού φαντάζομαι ότι απέχουμε πολλούς μήνες όπου διαβάζεται στις εκκλησίες στη Μεγάλη Τρίτη το τροπάριο της Κασσιανής. Της αμαρτωλής που συνήλθε και επανήλθε στον σωστό δρόμο του Θεού. Αυτή η μικρή φράση είναι αφιερωμένη σε φίλο αναγνώστη με την περίπτωση της κουφής που θέλησε να μάθει το ανέκδοτο που δεν έβρισκε άκρη. Ελπίζω να μη μείνει πάλι και με την απορία.
Με τούτα και με κείνα ξεφύγαμε από τα κρούσματα. Από τις αμέτρητες για διασωληνώσεις και φευ. Την κατάληξη του θανάτου. Ας γυρίσουμε σελίδα έστω και με βαριά καρδιά για να πιστέψουμε ότι το εμβόλιο και μόνο το εμβόλιο είναι καθοριστική δίοδος για να γλιτώσουμε όλα τα μαρτύρια και να βγούμε την άνοιξη, αλήθεια πότε πέρασε το 2021 ούτε το πήραμε είδηση και φτάσαμε στον Δεκέμβριο υγιής και τροπαιούχοι.
Τώρα μου ήρθε στο μυαλό μου μία φορά σε το βιβλίο της Φρανσουάζ Σαγκάν που ήταν πρώτη είδηση στα παρισινά περιοδικά με το βιβλίο της που είχε τον τίτλο «Καλημέρα θλίψη». Από όσο θυμάμαι είχε καλή πένα και έβγαλε αρκετά καλό κομπόδεμα μιας και ήταν αδιανόητο τις ευτυχισμένες μέρες που ζούσαμε τότε και δεν της εκτιμούσαμε, είναι στην ανθρώπινη φύση να μην νιώθει πόσο μεγάλο κεφάλαιο είναι η Υγεία, με Κ κεφαλαίο πάντα. Τώρα νιώθω αμήχανα αν πρέπει να το αναφέρω ότι κάπου προς το τέλος του βιβλίου της η Φρανσουάζ Σαγκάν έγραφε επιγραμματικά «είναι προτιμότερο όταν έχεις αντιμετωπίσει το θάνατο ενός δικού σου ανθρώπου να κλαις μέσα σε ένα πολυτελές αυτοκίνητο, αποφεύγω τι μάρκα γιατί θεωρείται διαφήμιση, επανέρχομαι στη Σαγκάν πάρα με τριμμένα ρούχα, ολομόναχη σε ένα οποιοδήποτε πεζοδρόμιο.» Τότε όταν το διάβαζα την καταδίκασα ότι ήταν σνομπ και έκανε επίδειξη του πλούτου της. Με την πάροδο του χρόνου και την εμπειρία που αποκτάς και που δυστυχώς δεν μπορείς να την διαβιβάσεις σε Διαθήκη στα παιδιά σου και τα εγγόνια σου. Αν δεν βιώσεις όλα αυτά που πέρασε δεκαετίες που έζησες μόνον ανασκαλεύοντας φωτογραφίες από την καθημερινότητα ή αν είχες την τύχη να έχει σύντροφο ταξιδιάρη τότε και μόνον τότε εκτιμάς πόσα καλά κι αγαθά σου χάρισε ο ύψιστος, τα ταξίδια.
Δεν απευθύνομαι στους ανθρώπους που είναι θιασώτες του καναπέ ,της σπιτικής θαλπωρής και όχι της περιπέτειας. Χάσατε μεγάλο κεφάλαιο από τη λέξη ζωή, αν έχετε ακόμη χρόνια μπροστά σας και έχετε ξεφύγει από το διαβολεμένο κορονοϊό τότε και μόνο τότε θα ανακαλύψετε τη μαγεία των ταξιδιών. Μόλις ξεφύγουμε από την πανδημία ετοιμάστε τη βαλίτσα και θα με θυμηθείτε για τη συμβουλή που σας έδωσα. Το έναυσμα εδόθη, απομένουν ο καναπές και η τηλεόραση, που μην ανησυχείτε, θα σας περιμένουν μετά την επιστροφή σας. Σας εγγυώμαι!!!
