ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Οικογενειακή στέγη σε περίπτωση διάστασης των συζύγων

οικογενειακή-στέγη-σε-περίπτωση-διά-291513

Της Πηνελόπης Ι. Παπαθανασίου LLM Διεθνές και Ευρωπαϊκό Οικονομικό Δίκαιο

Δικηγόρου Υπεύθυνης της ΧΕΝ Βόλου

Σύμφωνα με το άρθρο 1393 εδ. α’ του ΑΚ, σε περίπτωση διακοπής της εγγάμου συμβιώσεως, το δικαστήριο μπορεί, εφόσον το επιβάλλουν λόγοι επιείκειας, ενόψει των ειδικών συνθηκών καθενός από τους συζύγους και του συμφέροντος των τέκνων, να παραχωρήσει στον ένα σύζυγο την αποκλειστική χρήση ολοκλήρου ή τμήματος του ακινήτου, που χρησιμεύει για κυρία διαμονή τους (οικογενειακή στέγη), ανεξάρτητα από το ποιος απ’ αυτούς είναι κύριος ή έχει απέναντι στον κύριο το δικαίωμα χρήσης του.

Από τη διάταξη αυτή προκύπτει, ότι για την προστασία της οικογένειας, το Δικαστήριο έχει το δικαίωμα, σε περίπτωση διακοπής της έγγαμης συμβίωσης, να παραχωρήσει την αποκλειστική χρήση ολοκλήρου ή τμήματος του ακινήτου, που χρησιμεύει ως οικογενειακή στέγη, στον έναν από τους συζύγους.

Η εν λόγω παραχώρηση γίνεται με βάση τις ειδικές συνθήκες του καθενός συζύγου, το συμφέρον των τέκνων και τις αρχές της επιείκειας, οι οποίες είναι δυνατόν να επιβάλουν, κατά περίπτωση, η παραχώρηση αυτή να γίνεται και προς τον σύζυγο που δεν έχει εμπράγματο ή ενοχικό δικαίωμα στο ακίνητο.

Η ρύθμιση της χρήσης της οικογενειακής στέγης, αποτελεί δικαίωμα αυτοτελές και αυθύπαρκτο κάθε συζύγου, που ασκείται αυτοτελώς, με αγωγή, η δε απόφαση που θα εκδοθεί έχει καταψηφιστικό χαρακτήρα. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί, εφόσον υπάρχει σχετικό αίτημα, να κηρυχθεί προσωρινώς εκτελεστή, ενώ η εκτέλεσή της γίνεται κατά τις κοινές διατάξεις ενόψει δε του γεγονότος ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για τη ρύθμιση της κατοχής της συζυγικής κατοικίας, μπορεί, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 947 παρ. 1 εδ. α’ του ΚΠολΔ., να απειληθεί κατά του απομακρυνομένου από αυτήν συζύγου χρηματική ποινή και προσωπική κράτηση, για κάθε μελλοντική διατάραξη της επ’ αυτής κατοχής του παραμένοντος εκεί συζύγου, προς τούτο όμως απαιτείται πάντοτε αίτημα του διαδίκου που πέτυχε την έκδοση της εν λόγω απόφασης.

Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι διάδικοι στη δίκη που αφορά τη ρύθμιση της χρήσης της οικογενειακής στέγης, ως εκ της φύσεως της διαφοράς, μπορεί να είναι μόνο οι σύζυγοι, καθόσον η σχετική απόφαση είναι προσωρινή και διαρκεί όσο η διάσταση των συζύγων. Ως εκ τούτου παύει να ισχύει αυτοδικαίως, αν δεν ζητηθεί η τροποποίησή της, μετά την αμετάκλητη απόφαση που λύνει ή ακυρώνει το γάμο, οπότε οι σχέσεις των συζύγων αναφορικά με την κυριότητα, τη νομή και τη χρήση του ακινήτου, που χρησίμευε για οικογενειακή στέγη, διέπονται από τις γενικές διατάξεις του εμπράγματου και ενοχικού δικαίου.

Περαιτέρω, για την παραχώρηση της χρήσης της οικογενειακής στέγης, ο δικαστής μπορεί να ορίσει παροχή ή ανταλλάγματα προς τον άλλο σύζυγο, από τον οποίο αφαιρείται η χρήση του ακινήτου, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες του καθενός (οικονομικές, επαγγελματικές, διαμονή κοινών τέκνων κ.λπ.). Το αντάλλαγμα δηλαδή θα αποτελεί περιεχόμενο της ρήτρας της επιείκειας, με βάση την οποία θα κρίνει ο δικαστής και όχι ως μέρος της διατροφής. Ο εναγόμενος δεν έχει ουσιαστικές ενστάσεις, ούτε και την ένσταση καταχρηστικής ασκήσεως δικαιώματος (ΑΚ 281), διότι τα πραγματικά γεγονότα, που θα θεμελίωναν την ένσταση αυτή, θα ανέτρεπαν τη βάση, στην οποία στηρίζεται η παραχώρηση, δηλαδή την επιεική κρίση και επομένως τα περιστατικά αυτά θα συνιστούσαν αιτιολογημένη άρνηση της αγωγής.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου