Του Νικόλαου Κων. Κασσανδρινού
Ένα πρωινό των τελευταίων ημερών του Αυγούστου, το πλοίον ΠΡΩΤΕΥΣ σήκωσε την άγκυρά του με προορισμό την ΣΚΟΠΕΛΟΝ. Μετά από σύντομη στάση εις την ΣΚΙΑΘΟ, προσέγγισε εις το δεύτερον λιμάνι της Σκοπέλου, ονόματι ΛΟΥΤΡΑΚΙ.
Τώρα πρέπει να μεταφερθούμε και εις τον τόπον διαμονής για τις διακοπές μας.
Το τοπικό λεωφορείον μας οδήγησε εις το γραφικό χωριό ΕΛΙΟΣ(Ν.ΚΛΗΜΑ). Ο ξενών που μας φιλοξένησε παρουσίασε την εν γένει ευμορφίαν δηλαδή την αρχιτεκτονική – ύφος του ΝΗΣΙΟΥ. ΕΥΓΕ! Ο επισκέπτης ΖΕΙ την απαράμιλλη ζωή της ασύγκριτης Ελληνικής υπαίθρου!
Οι ακρογιαλιές που επισκεφτήκαμε ΑΓΝΩΝΤΑΣ, ΜΗΛΙΑ, ΚΑΣΤΑΝΗ, ΠΑΝΟΡΜΟΣ και άλλες, είναι χαρισματικές – απολαυστικές, καθώς και τα εδέσματα (φαγητά) όπου κυριαρχούσε η μαγειρική της ΣΚΟΠΕΛΟΥ.
Ευτυχώς ο Θεός το θέλησε και παρακολουθήσαμε δύο Κυριακές εις τον Ι. ΝΑΟΝ των Αγ. Αναργύρων του Νέου ΚΛΗΜΑΤΟΣ, ΟΡΘΡΟΝ – και Θείαν Λειτουργίαν.
Ο πατήρ ΝΙΚΟΛΑΟΣ και οι ιεροψάλτες βιβλικοί – μελωδικοί, έξοχοι εις τα μαθήματα των πατέρων της Εκκλησίας, κρατούν την παράδοσιν της πατρίδας μας. ΕΥΓΕ!
Κατά την διάρκεια της παραμονής μας εις το νησί, γνωρίσαμε πολλούς αξιόλογους κατοίκους. Είναι ευχάριστοι, φιλόξενοι, δηλαδή αγαπούν τον συνάνθρωπό τους με όλην τους την καρδιά! Ξεχωριστή φυσιογνωμία, ο φαρμακοποιός της περιοχής του Έλιος κύριος Γ.Μ., άριστα καταρτισμένος, τους φροντίζει με μεγάλον ενδιαφέρον. Με αυτές τις εντυπώσεις που μας έδωσε η Σκόπελος, θελήσαμε να πεζοπορήσουμε από την γραφικήν Γλώσσα έως το επίνειόν της το Λουτράκι. Μια όμορφη πλαγιά με φροντισμένους καρπερούς κήπους, εις τους οποίους οι αγρότες εργάζονται με αισιοδοξία. Με τον πόθο της γνωριμίας της πλαγιάς και καθώς διασχίζαμε το πέτρινο καλντερίμι, σε κάθε μας βήμα «ευλογούσαμε» αυτούς τους υπέροχους τεχνίτες! Η πορεία της κατάβασης διήρκησε μία ώρα, ενώ η επιστροφή λόγω ανηφορικής κλίσης … δύο περίπου ώρες, φωτογραφίζοντας παράλληλα πολλά αξέχαστα τοπία αυτής της γόνιμης τοποθεσίας.
Σε αρκετές επισκέψεις γνωρίσαμε την χώρα της ΣΚΟΠΕΛΟΥ και μας εντυπωσίασε. Έχει ευρύχωρο κεντρικό λιμάνι με κτίσματα ρυθμού της χαρακτηριστικής αρχιτεκτονικής των Σποράδων. Παραπλεύρως του Δημαρχείου, πέτρινη κλίμακα με 107 βαθμίδες, οδηγεί στο πλάτωμα ενός βράχου από όπου η θέα του λιμένος είναι απεριόριστη και αισθάνεσαι σαν να βρίσκεσαι κοντά εις τον ουρανό! Στην περίοπτη αυτή θέση βρίσκεται το εκκλησάκι των Αγ. Αποστόλων από τον 11ο αιώνα μ.Χ.
Κατά τις βραδινές ώρες όταν «απουσιάζει» η Σελήνη και ο ουράνιος θόλος είναι πλήρης αστέρων, ο Άνθρωπος συναρπάζεται από την αέναον κίνησιν της μεγάλης και μικράς Άρκτου, του Πολικού αστέρος, των Πλειάδων και εν γένει του Σύμπαντος!
Ένα ευχάριστο στιγμιότυπο της παραμονής μας στην καρδιά του λιμανιού είναι το ακόλουθο. Εις το εστιατόριον «Η ΚΥΡΑΤΣΩ», απολαύσαμε τοπική ΣΚΟΠΕΛΙΤΙΚΗ πίτα με κρέμα και ένα περιποιημένο ουζάκι με τον παλαιόν κλασικό τρόπο. Αυτό που κάνει την διαφοράν στην διακόσμηση του συγκεκριμένου καταστήματος, είναι τα άφθονα χάλκινα κουδούνια όλων των μεγεθών που κρέμονται στην οροφή του, εδώ και 37 χρόνια. Και λίγη ιστορία:
ΣΚΟΠΕΛΟΣ: Νήσος των βορείων Σποράδων. Ευρίσκεται μεταξύ Σκιάθου και Αλοννήσου και έχει έκτασιν 96 τετραγ. χλμ. πληθυσμού 6.000 κατοίκων. Κατά μήκος της νήσου υπάρχει ορεινός όγκος έχων το υψηλότερον τμήμα κορυφής την ΔΕΛΦΗΝ (ύψους 688 μέτρων) και καταλήγων προς τα Β.Δ. μεν εις το Ακρωτήριον Γουρούνι, προς τα Ν.Δ. εις το Ακρωτήριον Μύτη και προς τα Ν. εις το Ακρωτήριον Βελόνη.
Οι κάτοικοι της Σκοπέλου ασχολούνται με την γεωργίαν και την ναυτιλίαν και με άλλα διάφορα βιοτεχνικά επαγγέλματα. Εξάγουν δαμάσκηνα, αμύγδαλα, ελαίαι, ελαιόλαδον και άλλα γεωργικά και δενδροκομικά είδη. Η Σκόπελος είναι η αρχαία Πεπάρηθος των κλασσικών Ελλήνων συγγραφέων (Θουκιδίδης 3.89 κλπ) αναφέρεται δε με το σημερινόν αυτής όνομα το πρώτον υπό του Πτολεμαίου (3.Β. 47) και φέρεται ως έδρα επισκοπής από τα μέσα περίπου του 4ουμ.Χ αιώνος.
Ύστερα από τον 4ονμ.Χ. αιώνα και μετά την άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως υπό των Λατίνων, προσαρτήθη εις το φραγκικόνδουκάτον της Νάξου και κατελήφθη υπό των ΓΙΖΙ κατόπιν όμως ανακατελήφθη υπό του υπηρετούντος τον Βυζαντινόν αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγον Ίπποτου Λικαρίου. Έκτοτε δε, παρέμεινεν ελληνικήν μέχρι της πτώσεως του Βυζαντίου. Το 1453 τότε, αιτήσει των κατοίκων η Σκόπελος κατελήφθη υπό των Ενετών, ίνα μη περιέλθει εις τους Τούρκους. Και έκτοτε διοικείτο υπό τοπάρχου υπαγομένου διοικητικώς εις την ενετικήν τοπαρχίαν Ευρίπου (ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΕ) ήτοι της Ευβοίας. Το 1538 (γεγονός δυσάρεστο για την Σκόπελον) ο Μπαρμπαρόσας σε πέρασμά του διέλυσε την ενετικήν διοίκησιν. Έκτοτε παρέμεινε ακατοίκητος για πολύ χρονικόν διάστημα όπως μας αναφέρουν βιβλία πολλών περιηγητών. Τελικώς η Σκόπελος απελευθερώθηκε το 1821 και με την παρουσίαση της μας χαρίζει τον πλούτον της και όλα της τα αγαθά.
ΕΙΔΥΛΛΙΟΝ = μικρό περιγραφικό ποίημα.
