ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Δημοτικό Σχολείο Πουρίου Το τελευταίο κουδούνι…  

δημοτικό-σχολείο-πουρίου-το-τελευταί-357030

Της Αλεξάνδρας Γεωργίου,

προέδρου του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Δημοτικού Σχολείου Πουρίου

Το τελευταίο κουδούνι ήχησε για το Δημοτικό Σχολείο Πουρίου το οποίο ιδρύθηκε το 1830, δηλαδή πριν από 191 χρόνια. Χιλιάδες μαθητές αποφοίτησαν και εκατοντάδες δάσκαλοι δίδαξαν σε αυτό. Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων η περιοχή μας όπως και όλη η χώρα δοκιμάστηκε από σκληρά ιστορικά γεγονότα. Όλα αυτά τα χρόνια καμία από τις δύσκολες συνθήκες του παρελθόντος όπως ο Α΄ και Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος, η κατοχή, ο εμφύλιος, οι πανδημίες, η φτώχια δεν κατάφερε να σταματήσει τη λειτουργία του Σχολείου μας. Η μόνη παύση λειτουργίας του εκπαιδευτικού ιδρύματος ήταν κατά τη διάρκεια της κατοχής και του εμφυλίου πολέμου, εφόσον είχε εκκενωθεί το χωριό.

Τις τελευταίες δεκαετίες η αναζήτηση μιας καλύτερης και ποιοτικότερης ζωής, αναγκάζει τους νέους να εγκαταλείπουν τα χωριά και να αναζητούν μια καλύτερη τύχη στα αστικά κέντρα, με αποτέλεσμα τα χωριά να ερημώνουν και τα σχολεία να αδειάζουν. Δυστυχώς η πολιτεία τόσα χρόνια κάθε άλλο παρά βοήθησε στο να αντιστραφεί αυτή η τάση φυγής.

Έτσι, σήμερα το έτος 2021 εν καιρώ ειρήνης, το Δημοτικό Σχολείο Πουρίου αναγκάζεται να ρίξει αυλαία εφόσον υποβαθμίστηκε σε μονοθέσιο. Έντεκα πλέον μόνο οι μαθητές που φοιτούν σε όλες τις βαθμίδες, καθιστούν αδύνατον το λειτούργημα του δασκάλου με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ανταπεξέλθει στις ανάγκες όλων των μαθητών και όλων των τάξεων. Το τραγικότερο απ’ όλα είναι ότι σε ένα τέτοιο σχολείο σε καθημερινή βάση ο χρόνος που αντιστοιχεί στην κάθε τάξη είναι μόλις 40 λεπτά διδακτικής ώρας την ημέρα. Αν αναλογιστούμε και την άφθονη γραφειοκρατική δουλειά που υποχρεούται να κάνει ένας δάσκαλος ενός μονοθέσιου σχολείου ο χρόνος διδασκαλίας μειώνεται σαφώς ακόμα περισσότερο, κάνοντας τις καταστάσεις αυτές πολύ δύσκολες τόσο για τον δάσκαλο όσο και για τους μαθητές και τους γονείς.

Το γεγονός αυτό οφείλεται καθαρά στους χειρισμούς της πολιτείας η οποία δημιουργεί κάθετους νόμους χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής και του κάθε σχολείου. Το Πουρί θεωρείται μια ιδιαίτερα δυσπρόσιτη περιοχή, με πολύ επικίνδυνο οδικό δίκτυο και δύσκολες καιρικές συνθήκες τον χειμώνα. Θα έπρεπε λοιπόν η πολιτεία για σχολεία σαν το δικό μας, να μεριμνεί, να τα στηρίζει και όχι να τα υποβαθμίζει γιγαντώνοντας τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα.

Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του Σχολείου με την αμέριστη στήριξη της τοπικής Κοινότητας Πουρίου έκανε απανωτές εκκλήσεις τόσο στην Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας όσο και στο ίδιο το Υπουργείο Παιδείας να σταλεί δεύτερος δάσκαλος, ώστε να γίνεται η διδασκαλία αξιοπρεπώς, όπως αρμόζει σε ένα σύγχρονο σχολείο του 21ου αιώνα και να μην αναγκαστεί το σχολείο να κλείσει. Δυστυχώς όλες οι ενέργειες έπεσαν στο κενό με αποτέλεσμα οι γονείς να οδηγηθούν στο να πάρουν την σκληρή και δύσκολη απόφαση να μεταφέρουν τα παιδιά τους στο κοντινότερο Δημοτικό Σχολείο, βάζοντας τέλος στην σχεδόν δυο αιώνων ιστορία του Σχολικού μας ιδρύματος.

Το παράδοξο είναι ότι πριν περίπου δεκαπέντε χρόνια το κράτος έχτισε στο χωριό μας ένα νέο σχολικό κτήριο, παρ’ όλο που το ήδη υπάρχον σχολείο ήταν ακόμα λειτουργικό και σε καλή κατάσταση, ενώ τα χρήματα που δαπανήθηκαν για τον σκοπό αυτό θα μπορούσαν να είχαν διοχετευτεί με διαφορετικό και πιο εποικοδομητικό τρόπο στον τόπο μας ή σε κάποιο άλλο μέρος της Ελλάδας που θα το είχε περισσότερη ανάγκη. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει για μια ακόμη φορά πως δεν υπάρχει κανένας κεντρικός σχεδιασμός και δεν υπάρχει καμία οργάνωση της πολιτείας, με αποτέλεσμα τα ελάχιστα κονδύλια που δαπανώνται για το όφελος των Ελλήνων πολιτών να πέφτουν στο κενό. Ως αποτέλεσμα το χωριό μας θα έχει πλέον δύο κτήρια φαντάσματα, τα οποία χάρη στις πρόσφατες εξελίξεις και τους χειρισμούς του κράτους με τον χρόνο θα ρημάξουν.

Οι γονείς, τα παιδιά αλλά και όλοι οι κάτοικοι του χωριού είναι συντετριμμένοι με το γεγονός ότι το κουδούνι του σχολείου δεν θα χτυπά πλέον, καθιστώντας την επιστροφή νέων οικογενειών ακόμα πιο απίθανη. Έτσι η ύπαιθρος ερημώνει και ωθεί τους νέους να συσσωρεύονται ακόμα περισσότερο στα αστικά κέντρα. Ευχή όλων μας είναι η πολιτεία να βοηθήσει άμεσα στο να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, ώστε να δοθούν κίνητρα στους νέους να επιστρέψουν στα χωριά, γεμίζοντας ξανά τα αδειανά θρανία των σχολείων μας.

Κλείνοντας θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους τους εκπαιδευτικούς που υπηρέτησαν στο σχολείο μας τα τελευταία 191χρόνια, μορφώνοντας τους παππούδες, τους γονείς, εμάς και τα παιδιά μας. Ελπίζουμε στο άμεσο μέλλον να γεμίσει πάλι το χωριό μας με παιδιά και να ηχήσει το κουδούνι ξανά στον τόπο μας.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου