Της Μαίρης Παπαδημητρίου,
Το έναυσμα μου το έδωσε η παρουσία της κ. Γιάννας Αγγελοπούλου σε πρωινή εκπομπή γενικού περιεχομένου, περισσότερο πολιτικού, όχι πάντως αθλητικού, που ανέφερε ονομαστικά τους καταξιωμένος υδατοσφαιριστές μας της εθνικής ομάδας πόλο που έφτασαν να κατακτήσουν το αργυρό μετάλλιο και είναι οι δεύτεροι καλύτεροι πολίστες παγκοσμίως. Τους ανέφερε και τους παρουσίασε όλους στη σειρά μαζί με τον τεχνικό προπονητή της ομάδας και τον βοηθό του, παρομοιάζοντάς τους με τους ήρωες του 1821 που εφέτος υπήρχε μία φανταστική προετοιμασία για τον εορτασμό των διακοσίων (200) χρόνων από την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό. Κι αυτό το έκανε παράλληλα με την παρουσίαση των ασημένιων και χρυσών νομισμάτων που η Τράπεζα της Ελλάδος τα παρουσίασε για να θυμούνται οι Ελληνες, εμβολιασμένοι και μη, ότι η λεβεντιά και η παλικαριά μπορούν να κάνουν θαύματα αρκεί βέβαια να υπάρχουν ομόνοια και θέληση. Γιατί σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο που ζούμε, σε αυτή τη μικρή γωνιά που έχει να επιδείξει από τα φημισμένα Ηπειρώτικα Ζαγοροχώρια μέχρι τους φημισμένους αρχαίους τόπους μας, τον Παρθενώνα, το Μαντείο των Δελφών, τους φημισμένους ναούς στο Σούνιο, την Ολυμπία, τη λεβεντογέννα Κρήτη και παράλληλα τα σμαραγδένια νησιά, τα κατάλευκα ασβεστωμένα νησιά μας με τις γαλάζιες πινελιές στα παραθυρόφυλλα και τις μπαλκονόπορτες, τις νοστιμιές της ελληνικής κουζίνας που μπορεί να μην είναι γκουρμέ με θαυμάσια γαλλικά, ιταλικά και παγκόσμια εδέσματα που όμως γίνονται ανάρπαστα από τους ξένους επισκέπτες μας, τους μουσακάδες, τους κολοκυθοκεφτέδες, το ελληνικό κρασί που άρχισε να συναγωνίζεται τα ξένα φημισμένα κρασιά, το ανεπανάληπτο ουζάκι μας, το τσίπουρο και το λαμπερό ελαιόλαδο από πολλές περιοχές της πατρίδας μας.
Ψαχουλεύοντας τις αναμνήσεις θυμήθηκα πώς υποδέχθηκαν το 2004 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας την ποδοσφαιρική ομάδα με τον Οτο Ρεχάγκελ. Δεν αντιλέγω ότι το ποδόσφαιρο, το ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα και όχι ολυμπιακής εμβέλειας. Γιατί έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου ότι κανένα ομαδικό ελληνικό άθλημα, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, δεν έφθασε στο δεύτερο σκαλοπάτι της κατάκτησης των Ολυμπιακών Αγώνων, που έφθασε η ομάδα της υδατοσφαίρισης.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ γιατί παρ’ όλα τα χρόνια που έχω περάσει με τη βοήθειά του Θεού όταν γινόταν το προολυμπιακό τουρνουά και η ομάδα μας έδινε τον υπέρ πάντων αγώνα για την κατάκτηση του μοναδικού εισιτηρίου που θα μας οδηγούσε κατευθείαν στο Τόκιο. Ακόμη στα μάτια μου θυμάμαι τους πανηγυρισμούς όταν επιτέλους εξασφαλίσαμε το περιπόθητο εισιτήριο και οι πολίστες μας έτρεξαν και κουβάλησαν ένα ξύλινο ομοίωμα πελώριου εισιτηρίου και στάθηκαν με υπερηφάνεια πλάι στην επικεφαλίδα Road to Tokyo. Οι λεπτομέρειες αυτής της κατάκτησης του αργυρού μεταλλίου είναι τόσες πολλές και περάσαμε από σαράντα κύματα ξημερώνοντας και ξενυχτώντας για να παρακολουθούν τα παλικάρια στην τιτάνια προσπάθεια που έκαναν και όταν φθάσαμε στον τελικό αγώνα, ακόμα δεν το πιστεύαμε. Βέβαια είχαμε απέναντί μας την ομάδα της Σερβίας που είναι καθηλωτική και τελικά κέρδισε το χρυσό τρόπαιο. Προς στιγμή μικρή ανάπαυλα δισταγμού, αλλά όταν συνειδητοποιήσαμε ότι είμαστε οι δεύτεροι πολίστες σε ολόκληρη την οικουμένη το ξέσπασμα ήταν καθηλωτικό. Μπορεί στους φανατικούς άλλων αθλημάτων να είναι υπερβολική η αγαλλίαση και η υπερηφάνεια που νιώθουμε, έχουμε κι ένα σοβαρό λόγο που πανηγυρίζουμε για αυτή την κατάκτηση.
Ο μαέστρος όλης αυτής της αθλητικής πανδαισίας, ο τεχνικός προπονητής της ομάδας είναι ο Θοδωρής Βλάχος. Το παιδάκι που ήρθε γύρω στα δέκα του χρόνια στον Ναυτικό Ομιλο Βόλου και σε μερικά χρόνια εξελίχθηκε σε θαυμάσιο παίκτη. Αλλά είναι η μοίρα των επαρχιακών ομίλων να προσφέρουν έτοιμους και καταξιωμένος παίκτες στην πρωτεύουσα. Μπράβο στον Θοδωρή Βλάχο και στην κομπανία του με αρχηγό τον Χιώτη Γιάννη Φουντούλη και την κομπανία αποτελούμενη από τους Σκουμπάκη, Δερδεβά, Γεννηδουνιά, Καπότση, Δερβίση, Μουρίκη, Γιουβέτση, Βλαχόπουλο, Παπαναστασίου, Αργυράκη, Γαλανίδη Κολόμβο. Βοηθός του Βλάχου ο Κραβαρίτης. Μπορεί να κουραστήκατε λίγο με τη σημερινή μας συζήτηση αλλά και λίγη κολυμβητική προπόνηση στις πισίνες κάνει πάντα καλό κυρίως στο κορμί σας. Και να θυμάστε πάντα ότι αγωνιστήκαμε 16 ολόκληρα χρόνια πηγαίνοντας στους Ολυμπιακούς εκπροσωπώντας τον ελληνικό αθλητισμό. Εστω και για μία φορά δικαιωθήκαμε περίτρανα. Αξίζουν πολλά μπράβο για την επιτυχία τους για την Ελλάδα. Για μας τους ρέκτες του αθλήματος. Πάντα τέτοια.
