Της Μαγδαληνής Μ. Φιλαρέτου – Οικονόμου
Σήμερα η ορθόδοξη πίστη πνέει τα λοίσθια. Φτάσαμε δυστυχώς στο σημείο να ενοχλούνται οι βαφτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί από τους χτύπους των καμπανών των ιερών ναών, να τους ενοχλούν οι εκκλησίες όταν πανηγυρίζουν, να ντρέπονται να κάνουν τον σταυρό τους όταν περνούν έξω από ναούς. «Θρησκευτικές» εφημερίδες φιλοξενούν στις σελίδες τους άρθρα με τίτλο «Όχι άλλοι ζηλωτές» . Κάποιοι κληρικοί μας (ευτυχώς όχι πολλοί) να επιτίθενται φραστικά σε πιστούς όταν τους αντιληφθούν με «περισσότερη πίστη» απ’ ό,τι οι ίδιοι έχουν ορίσει ότι πρέπει να διαθέτει ένας Χριστιανός. Τους αποκαλούν περιφρονητικά και χλευαστικά ζηλωτές, θρησκομανείς, θρησκόληπτους, φανατικούς. Αλήθεια πόσα γραμμάρια πίστης επιτρέπεται να έχουμε σήμερα;
Ξεχνούν όμως ότι ο ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός έχει δώσει «οδηγίες», έχει δώσει δηλαδή το μέτρο και το μέγεθος της πίστης που πρέπει να έχουμε. Μας ζητάει να τον αγαπούμε με όλη την καρδιά μας, με όλη τη διάνοιά μας, με όλη την ψυχή μας. Μας ζητάει να τον λατρεύσουμε περισσότερο από τα παιδιά μας και τους γονείς μας ακόμη. Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη μάς λέει ότι «επειδή είσαι χλιαρός απέναντί μου, στην πίστη δηλ., θα σε ξεράσω από το στόμα μου». Ο ίδιος λοιπόν ο Κύριός μας σπρώχνει στον φανατισμό που τόσο ενοχλεί κάποιους. Αν δεν έχεις όμως τα «μυαλά στα κάγκελα» για τον Χριστό δεν μπορείς να φορέσεις σιδερένια πυρωμένα παπούτσια, να ριχτείς σε παγωμένες λίμνες, να μπεις σε βαρέλια με καυτή πίσσα, να δεθείς σε τροχούς, να κρεμαστείς από τα στήθη κ.λπ. Όλα αυτά δηλαδή που πέρασαν με τη θέλησή τους οι Άγιοι Μάρτυρες, που πολλές φορές ήταν παιδιά δέκα, δώδεκα, δεκαπέντε χρόνων. Με λίγα λόγια δεν αγιάζεις. Σ΄ αυτή την απατηλή ζωή δεν ήρθαμε για να αγοράσουμε το ωραίο αυτοκίνητο ή να περάσουμε τις τέλειες διακοπές στο τέλειο ξενοδοχείο. Εδώ ήρθαμε για να γίνουμε ένα και το αυτό με τον Κύριό μας, ώστε να αξιωθούμε να μετέχουμε της θείας και αιώνιας βασιλείας του. Κι αντί σήμερα να επιβραβεύεται αυτή η «λύσσα» για τον Χριστό, τουλάχιστον από τον ιερό κλήρο μας, κατάντησε η λατρεία προς το θείο πρόσωπό του να είναι ελάττωμα και κατάπτωση για έναν Χριστιανό. Σημεία των εσχάτων ημερών. Έτσι εδραιώνονται στην ολιγοπιστία τους οι ολιγόπιστοι και οι χλιαροί. Και τους χλιαρούς είδαμε τι τους περιμένει. Βέβαια ο κοσμικός άνθρωπος αντιδράει σ’ όλη αυτή τη λατρεία και λέει ότι αυτά είναι μόνο για τους μοναχούς στα μοναστήρια. Πουθενά σ’ όλη την Αγία Γραφή δεν υπάρχει φράση που να λέει ότι προορισμένοι για να αγιάσουν είναι μόνο οι μοναχοί. Και ότι μόνο αυτοί θα κληρονομήσουν τον Παράδεισο. Όλοι πρέπει ν’ αγιάσουμε και αυτοί που ζουν στο κέντρο της Αθήνας και αυτοί που ζουν στο Άγιο Όρος. Ο Κύριος μας περιμένει όλους. Ας προσπαθήσουμε να μιμηθούμε τους Αγίους που ήταν άνθρωποι όπως ακριβώς είμαστε κι εμείς. Απλά ήταν τρελά ερωτευμένοι με Εκείνον. «Καλύτερα να προσεύχεσαι παρά ν’ αναπνέεις». Ας ζήσουμε λοιπόν με αδιάλειπτη προσευχή, ώστε να αξιώσουμε της συγκατοίκησης μαζί του στα Ουράνια σκηνώματα. Αμήν.
«Γίνου πιστός άχρι θανάτου και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής».
