Νίκος Κωνσταντάρας,
Η συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και της Γαλλίας «για την εγκαθίδρυση στρατηγικής εταιρικής σχέσης για τη συνεργασία στην άμυνα και την ασφάλεια» η οποία επικυρώθηκε χθες από τη Βουλή –ύστερα από τις αναμενόμενες οξύτατες αντιπαραθέσεις μεταξύ του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης–είναι σημαντική, όχι μόνον όσον αφορά τις σχέσεις των δύο χωρών μεταξύ τους και με την Τουρκία: θέτει προ των ευθυνών τους και την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ. Επειτα από χρόνια, που και οι δύο οργανισμοί υποτιμούσαν τον κίνδυνο μιας αχαλίνωτης από συνθήκες και κανόνες Τουρκίας, καλούνται να αποφασίσουν εάν θα επιβεβαιώσουν τις θεμελιώδεις αρχές τους ή εάν θα παραμείνουν όμηροι της τουρκικής αυθαιρεσίας.
Οι συνθήκες της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ όφειλαν να καλύπτουν την ανάγκη χωρών-μελών να αισθάνονται ασφαλείς από στρατιωτικές απειλές. Το περυσινό καλοκαίρι, όμως, απέδειξε ότι η κατάσταση είναι απρόβλεπτη. Τη στιγμή που η Ε.Ε. όφειλε να υπερασπιστεί το δικό της έδαφος, τα δικά της δικαιώματα, στηρίζοντας την Ελλάδα και την Κύπρο, δεν μπόρεσε να θέσει ξεκάθαρα όρια στην Τουρκία. Η ανοχή ωθεί την Αγκυρα σε ολοένα πιο ακραίες θέσεις. Ομόφωνη, σθεναρή στάση της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ θα ανάγκαζε την Τουρκία να αναλογιστεί το κόστος αυτής της συμπεριφοράς και δεν θα οδηγούσε στην ανάγκη μιας ελληνογαλλικής συμφωνίας.
Σοβαρό πρόβλημα είναι ότι παρά το γεγονός πως εδώ και χρόνια η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας ταυτίζεται με την ευρωπαϊκή πορεία της, δεν έχουν πεισθεί όλοι οι εταίροι ότι τα συμφέροντά τους ταυτίζονται με αυτά της Ελλάδας. Από τη μια, ο φόβος των αντιδράσεων που θα προκαλέσει στο εσωτερικό της Ελλάδας οποιαδήποτε συνεννόηση με την Τουρκία, από την άλλη, ο δισταγμός μεγάλων χωρών να συγκρουστούν με την Αγκυρα, συνέβαλαν στο κενό που ήρθε να καλύψει η ελληνογαλλική συμφωνία. Τώρα, η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ καλούνται να ενσωματώσουν αυτή τη νέα δυναμική, χωρίς να απειληθεί η συνοχή τους ούτε η μεταξύ τους σχέση. Οσο για εμάς, είθε η νέα συμφωνία να προσφέρει μεγαλύτερη εθνική αυτοπεποίθηση στην αναζήτηση βιώσιμης σχέσης με την Τουρκία. Αρκεί και η Αγκυρα να αναγνωρίσει τον κίνδυνο της βουλιμίας της.
Από τη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
