ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Κυριακή προ της Υψώσεως

κυριακή-προ-της-υψώσεως-422295

Του Πρωτοπρεσβύτερου Απόστολου Θάνου, Εφημέριου Ιερού Ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Βόλου

Παλαιά και διδακτική ιστορία μας θυμίζει σήμερα το Ευαγγέλιο, αγαπητοί αδελφοί. Νύξη αυτής της ιστορίας του αρχαίου Ισραήλ έκαμε ο Κύριός μας, όταν ένα βράδυ συνομιλούσε, σύμφωνα με τον ι. Ευαγγελιστή Ιωάννη, με τον κρυφό του μαθητή το Νικόδημο. Του προφήτευσε τη σταυρική του θυσία και αντί άλλης παρομοιώσεως αναφέρθηκε σε σκληρή δοκιμασία, που υπέμειναν κάποτε οι Ισραηλίτες στην έρημο, καθώς προχωρούσαν προς τη γη της επαγγελίας. Του είπε ο Ιησούς: «Καθώς ο Μωϋσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι θα πρέπει να υψωθεί και ο Υιός του ανθρώπου».

Αφού λοιπόν ανέφερε στο λόγο του ο Κύριος την ιστορία αυτή καλό θα είναι και χρήσιμο να την ξαναθυμηθούμε και μείς στο σημερινό σύντομό μας κήρυγμα. Βαδίζοντας προς τη γη της επαγγελίας ο περιούσιος λαός έφθασε σε μία περιοχή, δίπλα στο όρος Σινά, που ονομαζόταν Εδώμ. Εκεί στρατοπέδευσαν. Προηγουμένως είχαν νικήσει τον εχθρικό λαό με τη βοήθεια του Θεού. Αν και ολιγάριθμοι εν σχέσει με τους εχθρούς τους και με οπλισμό σχεδόν μηδαμινό, είχαν επιτύχει νίκη σπουδαία και θριαμβευτική.

Τι θα έπρεπε επομένως να κάμουν τώρα που νικητές τροπαιούχοι κάθισαν να ξεκουραστούν; Να δοξάζουν και να ευχαριστούν το Θεό τους για τη βοήθεια που τους προσέφερε και να στερεώσουν μέσα τους την πεποίθηση, ότι με τη χάρη του Θεού θα φθάσουν κάποτε στην πολυπόθητη γη, που τους έταξε ο φιλάνθρωπος Θεός. Δεν φέρθηκαν όμως έτσι, αλλά τι έκαναν; Άφησαν τη ψυχή τους να κυριευθεί από απελπισία και απογοήτευση, από ανία και θλίψη μεγάλη και άρχισαν να γογγύζουν. Βαρυγκώμησαν πικρά και είπαν λόγια σκληρά στον ηγέτη τους το Μωυσή.

Έτσι σκληρά και απερίσκεπτα μίλησαν οι Εβραίοι στην έρημο της Εδώμ. Γι’ αυτό και οι αδικαιολόγητες αιτιάσεις τους και οι γογγυσμοί τους δεν έμειναν ατιμώρητοι. Μόλις τα φίδια της κακίας τους βγήκαν από το στόμα τους, άλλα φίδια φοβερά εμφανίσθηκαν στο έδαφος σκορπίζοντας το θάνατο.

Ο γογγυσμός, λοιπόν, είναι κατακριτέα πράξη. Ο γογγυστής προσβάλλει την Πρόνοια του Θεού, την αγάπη Του για πλάσματά του. Γιατί γογγύζεις, άνθρωπε, κατά του Θεού; Μόνο με τα ευχάριστα ευεργετεί ο Θεός τους ανθρώπους; Και συ κάποτε, σαν πατέρας ή σαν μητέρα, δεν δυσαρεστείς το παιδί σου, για το συμφέρον του, για το καλό του; Ας έχουμε πάντοτε υπόψη τη διδασκαλία αυτή για το καλό μας. Αμήν.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου