ΑΓΓΛΟΣΑΞΟΝΙΚΑ ΓΝΩΜΙΚΑ ~ You can lead a horse to a river but you can not force the horse to drink water
Tου Δημήτρη Αντωνίου, Καθηγητή Αγγλικής Β.Α., Kατόχου MastersΠαιδαγωγικής και Γλωσσολογίας aglo.academia@gmail.com
Το αναφερόμενο γνωμικό, το οποίο εκ πρώτης όψεως φαίνεται να αναφέρεται σε άλογα, αλλά στην ουσία, αναφέρεται στην παιδεία, και συγκεκριμένα στον τομέα της μάθησης και της θέλησης, και μάθηση χωρίς θέληση δεν υφίσταται.
Ενας εύπορος πατέρας στέλνει το παιδί του σ’ ένα ακριβό ιδιωτικό κολλέγιο που δεν έχει και αυστηρά κριτήρια εγγραφής για τους μαθητές του, και συνήθως αυτό παρατηρείται συχνά στην Ελλάδα, σε αντίθεση με την Αμερική, για παράδειγμα, όπου τα ιδιωτικά σχολεία είναι και πολύ αυστηρά και πανάκριβα.
Ο γιος του ευκατάστατου μπαμπά, δυστυχώς για τον Α ή Β λόγο, δεν ενδιαφέρεται και πολύ για μάθηση, δηλαδή δεν διαθέτει θέληση, και όπως ήδη προαναφέρθηκε, απόκτηση γνώσης χωρίς την ύπαρξη ισχυρής θέλησης δεν γίνεται.Μάθηση υπό πίεση είναι μάταιη, κάτι ήξερε ο αείμνηστος Πλάτωνας που το υποστήριζε.
Ο γράφων, με την παιδεία και μόρφωση που απέκτησε σε αυστηρά και πανάκριβα ιδιωτικά πανεπιστήμια στις Η.Π.Α., και βέβαια δεν διέθετε πλούσιο μπαμπά, αυτόν τον έχασε όταν ήταν μόλις 10 ετών και υπήρχαν άλλα επτά αδέλφια στην οικογένεια και κανένα από αυτά δεν τελείωσε το δημοτικό, αλλά ο Βενιαμίν της οικογένειας, αυτός ήταν ο γράφων, διέθετε απεριόριστη και άσβεστη θέληση για γράμματα και σπουδές, συνδυάζοντας το επάγγελμα του σερβιτόρου με τις σπουδές του, κατάφερε επιστρέφοντας στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο Βόλο, να ιδρύσει ένα πρότυπο σχολείο, το οποίο δεχόταν ως μαθητές του μόνο αυτός που πραγματικά ήθελαν να μάθουν, άσχετα με την οικονομική τους ικανότητα.
Το αναφερόμενο γνωμικό σε σχέση με τη μάθηση και τη θέληση είναι η ραχοκοκαλιά της παιδείας, είτε είναι δημόσια, είτε ιδιωτική. Η τεράστια διαφορά μεταξύ των δύο συστημάτων εκπαίδευσης, δηλαδή δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, είναι ότι στο δημόσιο τομέα ο κάθε εκπαιδευτικός δεν έχει και πολλά περιθώρια να προωθήσει τον μαθητή που διψάει για μάθηση, ο οποίος κάθεται δίπλα στο συμμαθητή του που είναι αδιάφορος για μάθηση. Αλλά ας μην αδικούμε και τον αδιάφορο. Ένας μαθητής μπορεί να είναι αδιάφορος σε πολλά μαθήματα, αλλά μπορεί να είναι μοναδικό ταλέντο σε κάτι που τον ενδιαφέρει αυτόν προσωπικά και μπορεί να είναι μουσική, αθλητισμός, εικαστικά, κλπ., κλπ. Ο Έντισον, ένας από τους μεγαλύτερους εφευρέτες παγκοσμίως, μισούσε το σχολείο και χάρις τη μάνα του που ήταν δασκάλα, έγινε αυτό που όλοι μας ξέρουμε, ο μεγάλος εφευρέτης.
Στον ιδιωτικό τομέα τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά,αρκεί ο ιδιοκτήτης του σχολείου να μην είναι στυγνός επιχειρηματίας και άπληστος για κέρδος. Στην Ελλάδα υπήρξαν, ενδεχομένως και υπάρχουν, ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων που δεν διέθεταν ή διαθέτουν ούτε στοιχειώδεις γνώσεις παιδαγωγικής. Ο «δάσκαλος», άσχετα εάν διδάσκει οδήγηση ή ξένες γλώσσες, οφείλει να γνωρίζει απαραίτητα στοιχεία παιδαγωγικής.
Η χαριτωμένη κινηματογραφική ταινία «Το Ξύλο Βγήκε απ’ τον Παράδεισο», παραγωγή 1959, ανάγλυφα απεικονίζει το οικονομικό κέρδος, πάνω απ’ όλα, που ήταν ο στόχος των ιδιωτικών σχολείων στην Ελλάδα. Δυστυχώς, σε αρκετές περιπτώσεις, σχεδόν στις περισσότερες, αυτό ισχύει ακόμα και σήμερα…
Τα πρότυπα και πειραματικά σχολεία που είναι ήδη προγραμματισμένα να λειτουργήσουν στη χώρα μας, από την επόμενη σχολική χρονιά, ακριβώς αυτόν τον στόχο έχουν: Να δώσουν την ευκαιρία σε αυτούς που πραγματικά θέλουν να μάθουν όσο περισσότερα μπορούν.
Με άλλα λόγια, η ομοιογένεια των μαθητών, ή φοιτητών, σε ένα τμήμα, είναι το Α και το Ω της πραγματικής ακαδημαϊκής προόδου.
Αυτή την ομοιογένεια προσπαθεί η σημερινή ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει και στο ελληνικό πανεπιστήμιο, και η σημερινή αντιπολίτευση ενδιαφέρεται για την ομοιογενειοποίηση των ελληνικών πανεπιστημίων, αμείβοντας τους αδιάφορους, στέλνοντάς τους στα πανεπιστήμια για να γίνουν οι αιώνιοι φοιτητές με ότι αρνητικό αυτό συνεπάγεται, τόσο για τους ίδιους, όσο και για το πανεπιστήμιο και για τους φορολογούμενους Έλληνες.
Μερικοί ίσως διερωτούνται: Και τι έγινε αυτό το περίφημο ΠΡΟΤΥΠΟ σχολείο που πρόσφερε χιλιάδες τίτλους γλωσσομάθειας σε μαθητές 10-11 και 12 ετών και σήμερα είναι διακεκριμένοι επιστήμονες διεθνώς; Την απάντηση δεν οφείλει να την δώσει ο γράφων, αλλά αυτοί οι οποίοι «έτυχαν να υφαρπάξουν το σχολείο, να εκμεταλλευτούν την εμπιστοσύνη του ιδρυτή – ιδιοκτήτη και διευθυντή και να οδηγήσουν το κτίριο προς πώληση».
Ακόμα και σήμερα ο εμπνευστής του πρότυπου σχολείου έχει όνειρα και φιλοδοξίες να ξανα-ιδρύσει ένα πρότυπο σχολείο και προσκαλεί όσους έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα, για ένα πραγματικά σχολείο – μοντέλο, να επικοινωνήσουν μαζί του και ενωμένοι να ιδρυθεί ένα σχολείο ορόσημο για όλη τη Θεσσαλία για τις επόμενες γενιές.
Ο Βόλος και η ευρύτερη περιοχή διαθέτουν και επιστήμονες και επιχειρηματίες, οι οποίοι θα μπορούσαν να συμβάλλουν σε έναν κοινό σκοπό προς όφελος των επόμενων γενεών και εις βάρος κανενός.
