Της Ευφροσύνης Κίτσιου, Ιστορικού – Φιλολόγου
Από μικρά παιδάκια μαθαίνουμε για τους σούπερ ήρωες με τις μαγικές δυνάμεις που μας προστατεύουν από το κακό, που φοράνε στολές, μεταμορφώνονται και γίνονται από απλοί άνθρωποι υπεράνθρωποι με εξαιρετικές δυνάμεις.
Για εμένα μπορεί αυτοί οι σούπερ ήρωες της μικρής και της μεγάλης οθόνης που πίστευα ως παιδί ότι υπήρχαν, να μην υπάρχουν πλέον, μεγαλώνοντας όμως διαπίστωσα ότι υπάρχουν πολύ πιο σπουδαίοι σούπερ ήρωες της καθημερινής ζωής που τους έχουμε δίπλα μας. Και αυτοί οι σούπερ ήρωες για μένα δεν είναι άλλοι από τις μαμάδες που νοσούν, που πάσχουν, που πονούν, που υποφέρουν που έχουν «παράσημα» τις χρωματιστές κορδέλες του καρκίνου, αλλά βρίσκουν ανεξάντλητες δυνάμεις να είναι πάντα εκεί για τα παιδιά τους.
Αυτές τις μαμάδες σκέφτηκα τη φετινή Γιορτή της Μητέρας, τις μαμάδες που δεν έχουν μπέρτες, που δεν πετάνε, που δεν σκαρφαλώνουν σε κτίρια, αλλά είναι ανίκητες χωρίς στολή σούπερ ήρωα, απλές με ένα φόρεμα της βιτρίνας, με μια μπλούζα και ένα παντελόνι, με ένα μπεζ καπέλο και έχοντας για δύναμή τους την αγάπη για τα σπλάχνα τους, για τα παιδιά τους. Έτσι και η μαμά μου φορούσε ένα μπεζ καπελάκι και πήγαινε να κάνει τις ακτινοβολίες της, όταν διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού και από απλή μαμά, γινόταν η δικιά μου σούπερ ηρωίδα. Και δεν ξέρω αν της το είχα πει ποτέ μέχρι τώρα. Αλλά είναι και θα είναι πάντα η ηρωίδα μου. Γιατί ήρωα δεν σε κάνουν οι υπερδυνάμεις, ήρωα σε κάνει το να πάσχεις, αλλά η πρώτη σου σκέψη να είναι «Γιατρέ μπορεί να νοσήσει και η κόρη μου κάποτε;» ή «Πως θα πω στα παιδιά μου ότι έχω καρκίνο;», να μη φοβάσαι για σένα, να μη φοβάσαι τον πόνο, την αρρώστια, να μη φοβάσαι ακόμα και το θάνατο, να φοβάσαι όμως πως αυτά μπορούν να σου στερήσουν τα παιδιά σου ή τα παιδιά σου να στερούνται κάτι από εσένα.
Αυτές οι μάνες που παλεύουν με την αρρώστια τους, που συνεχίζουν να δουλεύουν, να φροντίζουν το σπίτι, να φροντίζουν τα παιδιά τους και να είναι εκεί γι’ αυτά, που συνεχίζουν να είναι εκεί για όλους και για όλα, αφήνοντας στην άκρη τους πόνους και τις ανάγκες τους, αυτές είναι οι σούπερ ηρωίδες που κυκλοφορούν ανάμεσά μας και πολλές φορές δεν τις παρατηρούμε, ούτε τις εκτιμάμε όσο τους αξίζει.
Επειδή όμως το κάθε παιδί είτε είναι μικρό, είτε είναι μεγάλο, είτε είναι πολύ μεγάλο, θέλει πάντα τη μάνα του και όχι μια σούπερ ηρωίδα που η ζωή την κάνει τέτοια, σας το λέω πως η αγάπη μας είναι η δύναμή τους να παλεύουν τα αδύνατα και να τα κάνουν δυνατά. Γι’ αυτό να τις αγαπάμε τις μάνες μας και να τις το δείχνουμε, γιατί είναι μοναδικές και αναντικατάστατες!
Τη φετινή Γιορτή της Μητέρας μαζί με τις ευχές, μαζί με τα δώρα, πείτε στις μάνες σας να εξετάζονται για να προλαμβάνουν και να αντιμετωπίζουν έγκαιρα τον καρκίνο του μαστού ή τις διάφορες μορφές γυναικολογικού καρκίνου, να προσέχουν τον εαυτό τους γιατί τις χρειαζόμαστε όχι από ανάγκη, τις χρειαζόμαστε από αγάπη.
Χρόνια πολλά και καλά σε όλες τις μάνες του κόσμου, σε αυτές που γεννάνε και στις μάνες της καρδιάς, στις σούπερ ηρωίδες της ζωής, στις δικές μας μοναδικές και υπέροχες μανούλες!
