Της Αμαλίας Καπότση, Οικονομολόγου
Πάσχα και λαμπρυνθώμεν λαοί! Πάσχα Κυρίου Πάσχα. Είθε το φως της Αναστάσεως να πλημμυρίζει τις ψυχές μας και τον δρόμον που θα πορευόμαστε σε τούτη τη γη.
Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Αγιον Κύριον Ιησού τον μόνον αναμάρτητον.
Τον Σταυρόν Σου Χριστέ, προσκυνούμεν και την Αγίαν Σου Ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν.
Συ γαρ ει Θεός ημών. Εκτός Σου άλλον ουκ οίδαμεν. Το όνομά Σου ονομάζομεν.
Δεύτε πάντες οι πιστοί προσκυνήσωμεν την του Χριστού Αγίαν Ανάστασιν. Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τον Κύριον, υμνούμεν την ανάστασιν Αυτού.
Σταυρόν γαρ υπομείνας δι’ ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.
Γράφει τόσο ωραία ο υμνωδός. Νιώθεις το είναι σου να πλημμυρίζει Αναστάσιμη χαρά και δύναμη Αριστουργηματικά δοσμένοι οι στίχοι με λίγα λόγια κλείνουν όλο το μεγαλείο και την δόξα της Χριστιανικής Πίστης.
Και το μυαλό μου τρέχει στον ποιητή της Αναστάσεως τον Βερίτην. Το όνομά του ήταν Γιάννης Γκιάλας. Χτυπημένος από ανίατη ασθένεια, έζησε μεγάλη περιπέτεια υγείας. Ανέβηκε σιγά-σιγά, μέρα με την μέρα τον Γολγοθά του. Κι’ έφυγε πολύ νέος από τούτο τον κόσμο. Γύρω στην ηλικία του Χριστού μας.
Θα μου πείτε τι μελαγχολικά λόγια λέω σήμερα μέρα Πάσχα;
Όμως όχι ,τουναντίον.
Ο ποιητής μας Βερίτης αγγελικά πλασμένος και λουσμένος με το φως της Αναστάσεως άγγιξε το Θείο.
Με την υπομονή του, την ελπίδα, την πίστη του και την προσμονή της Αναστάσεως. Γνώριζε καλά πως μετά τον Γολγοθά έρχεται πάντα η Ανάσταση. Η ελπίδα, η πίστη, η χαρά και η προσμονή της Αναστάσεως αντικατοπτρίζονται μέσα σε όλα τα ποιήματά του.
Ακόμη και σε αυτά που έγραψε στο τέλος της ζωής του. Γι’ αυτό αποκαλείται ο ποιητής της Αναστάσεως.
………. «Πού τραβάς ανθοπέταλο την ζωή σου να κλείσεις;
Πάω να φέρω το μήνυμα σ’ ένα κόσμο άλλης ζήσης.
Κείνο που άκουσα σήμερα και σιγόψελνε η αύρα
Και το λάλαε χαρούμενα η καμπάνα που αλάργα>……..
Η Αναστάσιμη καμπάνα έστελνε μήνυμα χαράς και
Ελπίδας.
…… «Ανάσταση είναι και η ψυχή δεν νοιώθει τώρα
Μοναχή όπως εχθές και πρώτα. Κάποιος βαδίζει στο πλευρό , της αλαφρύνει το σταυρό, σπογγίζει τον ιδρώτα»……
Πόσο ωραίο το ποίημα της Αναστάσεως του Βερίτη!!
Ας μην απογοητευόμαστε λοιπόν. Είθε να νοιώσουμε
Και μεις τις ψυχές μας να λούζονται στο Αναστάσιμο φως!
Χριστός ανέστη – Αληθώς ο Κύριος!
