Είπα στην αρχή να μην ασχοληθώ με την υπόθεση της φύλαξης του Φουρθιώτη…
…γιατί δεν πίστευα ότι η υπερβολική φρουρά που έγραψαν ότι του δώσανε για τη φύλαξή του… ήταν αληθινή…
…γιατί δεν πίστεψα ότι ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας θα γινόταν ρεζίλι… για έναν ασήμαντο λόγο…
…γιατί πιστεύω ότι ακόμη και σε θεσμικούς παράγοντες η Πολιτεία πρέπει χορηγεί προστασία χωρίς υπερβολές
…γιατί πιστεύω ότι κι όσοι είναι οικονομικοί παράγοντες έχουν τη δυνατότητα να έχουν ιδιωτική προστασία με απεριόριστη δαπάνη.
Οταν, όμως, αυτοί που του έδωσαν την προστασία… την απέσυραν με την ίδια ευκολία που του τη χορήγησαν… φάνηκε ότι η «πατάτα» ήταν υπαρκτή.
Στην πολιτική… η ζημιά που μπορεί να σου κάνει μια λάθος πολιτική κίνηση ακόμη και υψηλού ρίσκου… παλεύεται.
Η πολιτική ζημιά, όμως, σε μια αστοχία… σε επίπεδο κουτσομπολιού και γαργαλιστικού περιεχομένου, που κυκλοφορεί στην πιάτσα και δίνει τροφή ακόμη και στα κλειστά καφενεία…
…«δεν ελέγχεται»!
Ιδίως όταν οι πρωταγωνιστές είναι καταχωρημένοι στη συνείδηση της κοινωνίας ως… προστάτες, μεσάζοντες ή απατεώνες.
Περιμένω μια γρήγορη και πειστική εξήγηση από την πολιτική πλέον ηγεσία…
…και μια αποτελεσματική ποινή σε όσους έδειξαν θελημένα ή αθέλητα ανοχή σ’ αυτή την εξευτελιστική για το κράτος υπόθεση.
Αλλο «οίκος ανοχής»… και άλλο κράτος ανοχής.
Παύλος Γ. Μαρκάκης
π. Βουλευτής Μαγνησίας
