Από τον κ. Γιάννη Βαούτη λάβαμε και δημοσιεύουμε την εξής επιστολή:
Είχα αναφερθεί σε κάποιο δημοσίευμά μου στην εφημερίδα σας, να μην ασχοληθώ άλλη φορά με το θέμα του Μνημείου, όμως επαναλαμβάνω για μία φορά ακόμα πως η ανησυχία μου και η αναταραχή που επικρατεί στην κοινωνία του χωριού μου, δεν μου επιτρέπουν να σιωπήσω.
Μετά την οργή και αγανάκτηση των κατοίκων, που εκφράστηκαν παντοιοτρόπως και δια των εφημερίδων και δια ραδιοφωνικών εκπομπών και με υπογραφές των μόνιμων ενήλικων κατοίκων, και δια άλλων μέσων, το πενταμελές συμβούλιο της τοπικής κοινότητας με απόφασή του στις 23/3 και με ψήφους τεσσάρων έναντι μιας, η οποία και υποβλήθηκε στο Δήμο Νοτίου Πηλίου, αποφάσισε, το Μνημείο των εκτελεσθέντων πατριωτών από τα γερμανικά στρατεύματα Κατοχής το Μάρτιο του 1944, που ξηλώθηκε από συμβούλους του Πολιτιστικού Συλλόγου «Γ. Ρηματισίδης» στις 17/3, «να επανατοποθετηθεί στο χώρο του πευκώνα, εκεί όπου είχε στηθεί τον Μάιο του έτους 2019».
Ακολούθησε παρόμοια απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου στις 31/3 για άμεση επανατοποθέτηση του Μνημείου στην αρχική του θέση που είχε στηθεί κι επιπλέον να ευρεθούν και οι υπαίτιοι αυτής της βεβήλωσης.
Μέχρι σήμερα, αγαπητοί φίλοι, αγαπητοί συγχωριανοί, αγαπητοί αναγνώστες, αγαπητοί συγγενείς και απόγονοι των εκτελεσθέντων, αγαπητοί υπηρεσιακοί παράγοντες, καμία επανατοποθέτηση δεν έγινε, κανένας δε γνωρίζει πού βρίσκεται το Μνημείο, πού έχει συρθεί, ποιος το έχει. Καμία ενημέρωση ούτε από την κυρία Πρόεδρο της τοπικής κοινότητας ούτε και από τον κύριο Δήμαρχο, εκτός, αν και αυτοί δεν γνωρίζουν. Εδώ γελάμε. Ναι αγαπητοί μου αναγνώστες, γελάμε εδώ που φτάσαμε. Όλοι οι υπεύθυνοι εμπαίζουν την κοινωνία του χωριού και από όλους «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Σκεφθείτε σε ποια κατάσταση έχει περιέλθει το χωριό μας. Άλλο να τα διαβάζετε και άλλο να τα ζείτε.
Κι αφού δεν υπάρχει καμία ενημέρωση από κανέναν, στη σκέψη όλων μας υπάρχει η άποψη και δικαιολογημένα πως ό,τι ανεπίτρεπτο έγινε, έγινε με την ανοχή κάποιων και οι υπαίτιοι της βέβηλης αυτής πράξης μέχρι σήμερα, από κάπου προστατεύονται.
Κάνω έκκληση και παρακαλώ θερμά τον κύριο Εισαγγελέα να επέμβει, γιατί στην κοινωνία της Συκής επικρατεί μεγάλη αναταραχή και έχει διασαλευτεί στο έπακρον η ισορροπία και η ηρεμία των κατοίκων.
Πριν κλείσω, επιτρέψτε μου, να αναφερθώ με λίγα λόγια στους εορτασμούς και εκδηλώσεις όπου υπάρχουν Έλληνες, για τα 200 χρόνια από το 1821. «Φαγώθηκαν» εξαίρετοι κυβερνήτες, γενναίοι στρατηγοί, παλικάρια ήρωες, όχι από εχθρούς αλλά από φθονερούς και μνησίκακους ντόπιους. Η ιστορία τα γράφει αυτά, δεν τα λέω εγώ. Πού πήγε ο Καποδίστριας; Πού πήγε ο Στρατηγός Κολοκοτρώνης; Πού πήγε ο γενναίος Καραϊσκάκης; Τόσοι και τόσοι και στη νεότερη ακόμη ζωή.
Αξίζει λοιπόν να κάνουμε «φασαρία» για την βεβήλωση του Μνημείου των εκτελεσθέντων πατριωτών στο μικρό χωριό του Πηλίου; Ναι ή Οχι;
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία».
