Του Θωμά Στραβέλη, συγγραφέα – πανεπιστημιακού
59o
Μία ψυχή που ανεβαίνει, ανεβάζει μαζί της και τον κόσμο. Και σ’ όποιον, αλήθεια, θελήσει ν’ ανεβεί, του δίνει ακόμα και φτερά ο Θεός. Γιατί το θείο είναι μέσα μας, κι όλες οι επιδιώξεις τού ανθρώπου τείνουν προς αυτό. Η ψυχή ρέπει, από τη φύση της, προς το Θεό. Ο Θεός είναι η κορυφή τού ανθρώπου. Χωρίς Θεό, δεν μπορούμε να οικοδομήσουμε καμία ηθική. Η φιλοσοφία αποξηραίνει τις καρδιές μας. Εάν η αγάπη μας προς το Θεό είναι γνήσια, θα συμπεριλάβει και τους ανθρώπους. Ο Φρόϋντ είπε, κάποτε, σ’ ένα φίλο του ιερέα: «Είσαι ευτυχής, που οδηγείς τους ανθρώπους στο Θεό, γιατί η θρησκευτική ευσέβεια εξουδετερώνει τη νεύρωση». Όμως, χρειάζονται χρόνια μετανοίας για να σβήσει ένα σφάλμα μας απ’ τη μνήμη των ανθρώπων. Για το Θεό, όμως, αρκεί ένα και μόνο δάκρυ. Όταν λησμονούμε τις αμαρτίες μας, τις θυμάται ο Θεός, και, όταν θυμόμαστε τις αμαρτίες μας, ο Θεός τις λησμονάει. Ερευνώντας το σύμπαν , ο άνθρωπος συλλαμβάνει το Θεό. Το σύμπαν είναι η σκέψη τού Θεού. Η επιστήμη, χωρίς Θεό, είναι ανάπηρη. Ο Θεός είναι η πηγή τής βεβαιότητας και η εγγύηση της επιστήμης. Η εξέλιξη είναι το αποτέλεσμα νόμων, που έβαλε στη φύση ο Θεός. Όλα με το χέρι τού Θεού δημιουργούνται κι όλα μιλούν για το Θεό. Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος είπε: «Πιστεύω πως κάθε ωραίο στη φύση και στην τέχνη, το Θεό μάς φανερώνει, και πως το απόλυτο και το τέλειο, το ιδανικά ωραίο, είναι ο ίδιος ο Θεός». Όσο για τους άθεους, αυτοί είναι οι ηλίθιοι του κόσμου, γιατί, κι αν ακόμα οι άνθρωποι αρνούνται την ύπαρξη του Θεού, η φύση θα τους διέψευδε, αφού ολόκληρη η φύση διακηρύττει την ύπαρξή Του. Μάλιστα, όσο μεγαλύτερη είναι η μανία ενός άθεου, τόσο πιο πολύ διψάει για το Θεό. Οι φυλακές, αν και κλειστές, μέρα νύχτα, είναι γεμάτες ανθρώπους. Οι εκκλησίες, που είναι πάντα ανοιχτές, είναι σχεδόν άδειες. Βέβαια, η πίστη είναι υπόθεση της καρδιάς, ενώ η επιστήμη ενδιαφέρει μόνο το μυαλό. Αλλά ο Θεός δεν μπορεί να συλληφθεί με το μυαλό. Αν γινόταν αυτό, δεν θα ήταν Θεός. Όμως, αφού και τα δύο είναι δημιουργήματα του Θεού, πώς μπορούν να έρθουν σε αντίθεση; Εξάλλου, καμία επιστημονική εφεύρεση δεν θα φέρει, αναγκαστικά, κάποια αλλαγή στη σχέση Θεού και ανθρώπου. Ένας επιστήμονας βλέπει τη σφραγίδα τού Θεού παντού, όπου κι αν κοιτάξει. Πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν νά’ σαι άθεος; Ο Θεός μιλάει μέσα μας, σιγανά, πολύ σιγανά, αλλ’ εντελώς καθαρά. Κι αν υπάρξουν άνθρωποι, που θα μας πείσουν ότι ο Χριστός δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια κι αν πράγματι η αλήθεια δεν έχει καμία σχέση με το Χριστό, προτιμούμε να είμαστε με το Χριστό, παρά με την αλήθεια. Κι αφού γίνεται λόγος για την αλήθεια, θά’ θελα να επισημάνω ότι το πρώτο δείγμα τής έκλυσης των ηθών είναι ο διωγμός τής αλήθειας… Η αλήθεια, τώρα πια, δεν είναι αυτό που είναι, αλλ’ αυτό, που πείθουμε τους άλλους πως είναι. Η επιστήμη, βέβαια, είναι αναγκαία για την πρόοδο. Αλλά πάνω από καθετί άλλο, η θρησκεία είναι αναγκαία, για να κατευθύνει την πρόοδο προς ένα καλύτερο κόσμο, όπου ο καθένας θά’ ναι στο δικό του σπίτι κι ο Θεός σε όλα. Η επιστήμη φέρνει τον άνθρωπο πιο κοντά στο Θεό. Η θρησκεία, βέβαια, και η επιστήμη έχουν, η κάθε μία, ξεχωριστή αποστολή. Στο τέλος, όμως, συναντιούνται, γιατί έχουν κοινό σκοπό. Η θρησκεία φτιάχνει αγίους και η αγάπη μάρτυρες. Το κακό είναι ότι ο «πολιτισμένος» άνθρωπος έμαθε να πετάει στους ουρανούς! Ξέχασε, όμως, να συνοδοιπορεί με τους συνανθρώπους του, ξέχασε να θεωρεί ότι καθετί, που δεν είναι θείο, είναι ανίκανο να γεμίσει την προσμονή του. Και στης ζωής τούς άγριους χειμώνες, ο άνθρωπος πρέπει να θυμάται ότι οι αλκυονίδες μέρες θά’ ρθουν. Επομένως, μπορεί να τις καρτερεί, γιατί ο Θεός βάζει στα χέρια μας πολλά αγαθά. Και τα δίνει και για μας και για τους άλλους. Και όσο πιο δύσκολο φαίνεται στα μάτια μας ένα πρόβλημα, τόσο πιο εύκολη είναι η λύση του στα χέρια τού Θεού. Όμως, του Γολγοθά ο Σταυρός δεν μπορεί να μας χαρίσει τη σωτηρία απ’ το κακό, αν δεν τον στήσουμε, πρώτα, μέσα μας… Το καθήκον μας, λοιπόν, είναι ο σταυρός νά’ ναι στα μέτρα μας, κομμένος ειδικά για τον καθένα μας. Με αυτό το σταυρό γεννηθήκαμε. Και πάνω σ’ αυτόν πεθαίνουμε…
