Από τον κ. Γιάννη Μαρμαρά, συνταξιούχο καθηγητή, λάβαμε και δημοσιεύουμε την εξής επιστολή:
Στο φύλλο της εφημερίδας σας την Κυριακή 28 Μαρτίου διάβασα την επιστολή, που υπογράφουν «με τιμή και αγάπη Χριστού» 27 συνάνθρωποί μας.
Κατ’ αρχάς θέλω να ενημερώσω, ότι το π. Αθανάσιο δεν τον γνωρίζω προσωπικά, παρά μόνο από την εκκλησιαστική παρουσία μου σε κάποιο Ι. Ναό που λειτουργούσε. Επίσης δεν έχω διαβάσει το κείμενό του προς το οποίο απάντησαν οι υπογράφοντες.
Μου έκαναν όμως εντύπωση μερικά πράγματα που αναφέρονται στο κείμενό τους.
- Η αντιπαράθεση σε φράσεις από την Αγία Γραφή και των Αγίων Πατέρων με αντίθετες ερμηνείες μου θυμίζει αιρετικά λόγια. Αυτά που γράφτηκαν ή ειπώθηκαν εκεί από φωτισμένους ανθρώπους, είχαν μια πρόθεση και ένα δίδαγμα να προβάλουν. Εδώ βλέπουμε η μισή πρόταση να ερμηνεύεται από κάποιους έτσι και η υπόλοιπη από άλλους αντίθετα. Η αλήθεια όμως είναι μία και νομίζω ότι είναι εγωιστικό να ισχυρίζεται κανένας ότι αυτός μόνο την γνωρίζει και την χρησιμοποιεί σαν επιχείρημα. Κάπου αναγράφεται ότι: «Σε αιρετικούς ποιμένες – επισκόπους δεν οφείλουμε υπακοή». Ποιοι είναι αυτοί οι αιρετικοί επίσκοποι και ποιοι είναι αυτοί που τους καταδίκασαν σαν αιρετικούς; Από ότι θυμάμαι κανείς από τους νυν επισκόπους δεν δικάστηκε και καταδικάστηκε από τα αρμόδια όργανα της Εκκλησίας σαν αιρετικός. Μήπως υπάρχουν και άλλα όργανα που έχουν πάρει τέτοιες αποφάσεις; Αν ναι, να μας ενημερώσουν ποια είναι αυτά, ποιους δίκασαν, ποιους καταδίκασαν και με τι κατηγορίες τους καταδίκασαν.
- Με προβλημάτισε και το σύνολο των υπογραφών. Δεν έφτανε να το υπογράψει μόνο ο συντάξας; Γιατί να αναζητηθούν τόσοι (άλλοι 26 ) να συνυπογράψουν την επιστολή και μάλιστα του οικογενειακού περιβάλλοντος; Μήπως όταν κάτι το υπογράφουν πολλοί σημαίνει ότι έχουν δίκαιο; Και τον Χριστό πολλοί θέλησαν την καταδίκη Του και τον σταύρωσαν. Είχαν δίκαιο;
- Με προβληματίζει επίσης η χρησιμότητα της δημοσιοποίησης της απάντησης στο κείμενο του π. Αθανασίου. Η προβολή αντιπαραθέσεων στους κόλπους της Εκκλησίας, το μόνο σίγουρο είναι ότι κάνει κακό στην Εκκλησία. Πολλές φορές γράφονται αναλύσεις θεμάτων από ιερείς, ιεράρχες και θεολόγους, αλλά αντιπαράθεση και μάλιστα με τέτοια ένταση δεν έχει πέσει στην αντίληψή μου.
- Σχετικά με τις μάσκες στην εκκλησία. Επιτρέψατε μου να εκφράσω την άποψή μου σαν άνθρωπος που απλά σέβομαι τους άλλους, όχι γιατί μου το είπαν κάποιοι. Η ύπαρξη του ιού είναι δεδομένη, όπως και ότι είναι επικίνδυνος για την υγεία των συνανθρώπων μας, ιδιαίτερα των ευπαθών ομάδων. Δεδομένο είναι και ότι ο καθένας μας μπορεί να είναι φορέας ασυμπτωματικός. Δεδομένο επίσης είναι ότι αρκετοί των εκκλησιαζομένων ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες (ηλικιωμένοι ή ασθενείς που ζητούν την βοήθεια του Θεού). Πως λοιπόν εγώ μπορώ να αγνοήσω την πιθανότητα να είμαι ασυμπτωματικός και να γίνω αιτία κάποιος συνάνθρωπός μου να ασθενήσει, έστω και ελαφριά; Τι επιλογές έχω; Πρώτη, να μην πάω στην εκκλησία. Άλλη, να πάω αλλά να πάρω τα μέτρα που μου λένε οι αρμόδιοι ( γιατροί ), όχι οι «σοφοί» και «παντογνώστες», για να περιορίσω τις πιθανότητες να επιβαρύνω την υγεία των άλλων. Στην περίοδο αυτοί στην εκκλησία βλέπω δυο κατηγορίες ανθρώπων. Την πλειοψηφία που φορά τις μάσκες ( για διάφορους λόγους) και ελάχιστους που την φορούν κάτω από το πιγούνι (;;). Επικρατεί η άποψη ότι η μάσκα μας παραμορφώνει ενώπιον του Θεού. Ας βγάλουμε τότε και τα γυαλιά μας, να μην σκύβουμε. Λες και ο Θεός μα ς γνωρίζει μόνο από τα χαρακτηριστικά του προσώπου μας.
Πριν λίγες ημέρες άκουσα στο ραδιόφωνο την άποψη ενός θεολόγου, καθηγητή σχολείου, που με εκφράζει απόλυτα. «Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο την ζωή και του έδωσε και το μυαλό να την προστατεύει». Αυτό σε αντιπαράθεση με το αλαζονικό «εμένα θα με προστατεύσει ο Θεός».
