Της Σεβαστής – Μαρίας Καρακώστα, Δικηγόρου, Υπ. Δρ Νομικής ΕΚΠΑ
Μάρτιος. Μήνας που «τρέχει» η προθεσμία υποβολής αιτήσεων μετάταξης από εκείνες τις κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων που εξαιρούνται από το Ενιαίο Σύστημα Κινητικότητας. Πρόκειται για σύνθετη υπηρεσιακή μεταβολή, καθώς, ταυτόχρονα, λαμβάνει χώρα τόσο η λύση του υπηρεσιακού δεσμού μεταξύ του υπαλλήλου και της υπηρεσίας προέλευσης όσο και ο εκ νέου διορισμός του σε θέση της υπηρεσίας υποδοχής. Η μετάταξη, ως γνωστόν, ενέχει στοιχεία διορισμού και ο διορισμός, με τη σειρά του, προϋποθέτει την ύπαρξη κενής νομοθετημένης οργανικής θέσης. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η νομότυπη διενέργεια της μετάταξης απαιτεί, κατά νόμο, την ύπαρξη κενής οργανικής θέσης στην υπηρεσία υποδοχής.
Πόσο, όμως, είναι εφικτή η μετάταξη υπαλλήλου σε φορέα της δημόσιας διοίκησης που στερείται οργανογράμματος; Δηλαδή είναι δυνατή η μετάταξη χωρίς το πλαίσιο που ορίζει τις θέσεις της εκάστοτε υπηρεσίας, τα καθήκοντα που αυτές συνεπάγονται και τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα όσων τις στελεχώνουν; Φυσικά και όχι, εφόσον δεν συντρέχει η νόμιμη προϋπόθεση της ύπαρξης κενής οργανικής θέσης. Ως εκ τούτου, μια πληθώρα δημοσίων υπαλλήλων καταλήγουν όμηροι μιας χρόνιας παθογένειας του δημοσίου τομέα. Θίγονται, κυρίως, εκείνοι οι δημόσιοι υπάλληλοι που εξαιρούνται από το Ενιαίο Σύστημα Κινητικότητας και τους αντίστοιχους κύκλους του, κατά τρόπο, μάλιστα, που εμποδίζεται ή καθυστερεί η προαγωγική τους εξέλιξη. Το πρόβλημα είναι εντονότερο ιδίως όταν πρόκειται για μετάταξη σε κλάδο ανώτερης κατηγορίας, όπου η κατάσταση γίνεται πιο σύνθετη. Και μπορεί να υφίστανται εξαιρετικές νομοθετικές διατάξεις που, σε ανάλογες περιπτώσεις, επιτρέπουν τη διενέργεια μετάταξης με μεταφορά της οργανικής θέσης του υπαλλήλου, όμως το πεδίο εφαρμογής τους παρουσιάζεται ιδιαίτερα περιορισμένο και το πρόβλημα παραμένει άλυτο.
Εν κατακλείδι, με δεδομένο το γεγονός ότι η δημόσια διοίκηση συνιστά τη μηχανή του κράτους και η αδιάλειπτη συνέχεια αυτού διασφαλίζεται μέσα από την ταχεία, ομαλή και αποτελεσματική λειτουργία της, το παρόν ζήτημα χρήζει άμεσης νομοθετικής επίλυσης, όχι μόνο προς όφελος των ίδιων των υπαλλήλων αλλά και των πολιτών και, τελικά, της ίδιας της χώρας.
