Του Τάσου Γ. Καπουρνιώτη, Αρχιτέκτονα
Μεγάλη κουβέντα γύρω από την πανδημία, δεκάδες σενάρια για την εμφάνιση, τους τρόπους αντιμετώπισης, το εμβόλιο, τον εμβολιασμό τις υποψίες και απόψεις συνομωσίας για ολοκληρωτική υποδούλωση.
Οι κρυφές πτυχές του ανθρώπινου χαρακτήρα (και δεν είναι μόνο του Έλληνα) με την συνηθισμένη εμφάνιση παθολογικής καχυποψίας ξαναφάνηκαν, άλλωστε η αιτία προσφέρεται προκλητικά πολύ ευνοϊκή γι’ αυτό.
ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ αυτό που συνηθίζεται να το λένε και μπόλι και την πράξη ΜΠΟΛΙΑΣΜΑ.
Μια ΕΝΕΡΓΕΙΑ διαχρονική πανάκεια κόντρα στην κάθε πανδημία και θα έπρεπε έτσι και την σύγχρονη που προσπαθεί να αλλάξει την ζωή μας.
ΕΝΕΡΓΕΙΑ με εμμονή ΥΠΟΣΤΗΡΙΓΜΕΝΗ από τους περισσότερους, όμως και αιτία φανατικής ΑΡΝΗΣΗΣ για κάποιους άλλους.
ΑΡΝΗΣΗΣ με κριτήρια βασισμένα στην καταπάτηση της ελευθερίας του ατόμου, στην επιχείρηση μαζικής επιβουλής, άρα ολοκληρωτικού ελέγχου.
Η δεύτερη περίπτωση εγκυκλοπαιδικά, αλλά και πρακτικά δείχνει ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ πλασματική και πολύ μακριά από θετική, γιατί πρέπει να ελεγχθεί αν και κατά πόσον είναι σπασμωδική, καθοδηγούμενη, ελεγμένη ή ανέλεγκτη κυρίως στα στοιχεία υποστήριξης, παρακίνησης αλλά και χαρακτηρισμένη από την έλλειψη (αντι)προτάσεων.
Άλλωστε ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ είναι ενέργεια, είναι ζωή…
Πρέπει όμως σαν πράξη να είναι τεκμηριωμένη γενικά και η παρουσία της να είναι απαραίτητη σε οτιδήποτε αφορά στην υποστήριξη της ύπαρξή μας σαν άτομα, αλλά και σαν μέλη μιας κοινωνίας.
Από την άλλη όταν είναι λάθος καθοδηγούμενη μπορεί να αποτελέσει όπλο- όργανο υστερόβουλων προθέσεων.
Αντιδρούν, λοιπόν, στον εμβολιασμό, τα επιχειρήματα υποθετικά και βασισμένα σε θεωρίες συνομωσίας αναπόδεικτες.
Από την άλλη, υπάρχουν ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ καθημερινής επίδρασης, επιβολής, με τις οποίες δεν ασχολείται κανένας, παρόλο που αν τις ελέγξουμε επιστημονικά στοχεύουν σε μεταλλάξεις των χαρακτήρων της μάζας.
Ας το κουβεντιάσουμε λοιπόν.
ΠΡΩΤΟΝ (δεν θα μπορούσε να είναι άλλο) το Διαδίκτυο.
Από τότε που εμφανίστηκε και οι δυνατότητές του έγιναν γνωστές, έχει κάνει την διαβίωσή μας γενικά πιο εύκολη και κυρίως στα πεδία της ενημέρωσης, επικοινωνίας, αποτελώντας πλέον απαραίτητο στοιχείο, εφόδιο εργασίας, δημιουργίας και επομένως καλύτερης απόδοσης προσωπικής, συνολικής, παρέχοντας ταυτόχρονα και απεριόριστες δυνατότητες ελέγχου.
Προσωπικά συμμετέχω στην χρήση του, ακολουθώντας μέσου αυτού, όπως άλλωστε και εκατομμύρια άλλοι αυτόν τον νέο τρόπο, στοιχείο διαβίωσης.
ΤΡΟΠΟ που εξελίσσεται κατακυριευμένος από αυτό που επιδιώκει να γίνει επέκταση των αισθήσεών μας.
Στην αρχή δειλά, όπως κάθε καινούργιο, στην πορεία απαραίτητο και τελευταία όλο και περισσότερο με ελλοχεύοντα κίνδυνο να εξελιχθεί κάτω από υστερόβουλη διαχείριση σε παράγοντα καταδυνάστευσης.
Κατά την άποψή μου (νομίζω και του κάθε χρήστη) αυτό έχει αρχίσει…
Ένα απλό σερφάρισμα (διαδικτυακό ψάξιμο) αρκεί να το επαληθεύσει.
Για να το αποδείξω θα αναφέρω κάποιες παθητικές συνέπειες από επεμβάσεις στην λειτουργία του.
Πρώτα θα χαρακτηρίσω την προσφορά του σαν ένα παράθυρο σε ότι αφορά αυτό που λέμε ΚΟΣΜΟ και τα συν αυτώ.
Που σου προσφέρει με απίστευτη ταχύτηταειδήσεις, επιστημονικές εφαρμογές, πολιτισμό και πολιτισμικά επιτεύγματα, τέχνες ανά πάσα στιγμή, τείνοντας να γίνει άμεσο συμπλήρωμα του νου.
Χρόνια τώρα, δύσκολα στην αρχή και στην πορεία εξοικειωμένοι πλέον στην χρήση του, αποκτήσαμε μαζί του μια σχέση θετικής εξάρτησης (θα έπρεπε), σε σημείο που να γίνει ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ.
Τα ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ όμως στα πλαίσια της λανθάνουσας συνείδησης, όταν χαθεί ο έλεγχός του, μπορεί να εξελιχθεί σε ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ, πολύ δε περισσότερο στην περίπτωση υστερόβουλης (όπως ανέφερα) εκμετάλλευσης.
Τελευταία πάντα κατά την άποψή μου αυτό αρχίζει να γίνεται έκδηλα εμφανές, παρακολουθήστε:…
Βρίσκεις αυτό που σε ενδιαφέρει… και ξαφνικά η οθόνη αρχίζει να κινείται πάνω κάτω, ανακοινώσεις που καλύπτουν την οθόνη για τα cookies, κλπ., κλπ., μέχρι που να κάνει την εμφάνισή του κάποιο διαφημιστικό σποτ, δεν προλαβαίνει να σταθεροποιηθεί και ξανά πάλι, όλο αυτό σε μια εκνευριστική συνέχεια.
Άποψή μου ότι αυτή η ανέλεγκτη προσπάθεια επιβουλής είναι κόντρα στην ελευθερία του οποιουδήποτε, αυτό που έχει καθιερωθεί να λέμε «ελευθερία του ατόμου».
Είναι σαν να μιλάς και να σε διακόπτουν, να ακούς και να παρεμβάλλονται θόρυβοι, να βλέπεις και ξαφνικά να εμφανίζονται μπροστά σου εμπόδια.
ΝΑΙ!… τα cookies υπάρχουν για την προστασία των προσωπικών δεδομένων, ΣΥΜΦΩΝΩ!… ο τρόπος όμως χρησιμοποίησης της προτροπής αποδοχής τους ή ΟΧΙ πιθανόν κάτι άλλο εξυπηρετεί…
Όπως και οι ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ στις οθόνες των κομπιούτερ, των smartphone, κλπ., κλπ. πάντα προβάλλονταν, στο πλάι –κάτω- επάνω, αυτό που γίνεται όμως τελευταία και που θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί από τους παραγωγούς του, προκαλεί υποψίες σκοπιμότητας.
Τι εννοώ… Προσπάθεια επιβολής αλλά και αιτία –μέσο, εξανάγκασης προσαρμογής σε ένα νέο τρόπο ζωής.
Ποιος είναι αυτός… Μα αυτός της προσαρμογής σε μια ύπουλη καταδυνάστευση…
Μικρά καθημερινά συνεχή εκνευριστικά, αθώα δήθεν ερεθίσματα, που θα δημιουργήσουν μια ανοσία στα μεγάλα.
Προσωπικά αυτό αισθάνομαι… είναι σαν τους θορύβους… στην αρχή εκνευρίζουν… στην πορεία τους συνηθίζεις…
Εν τω μεταξύ ενώ συνέπεια είναι να φθείρεται η υγεία σου…, αυτός που τους παράγει κάνει την δουλεία του.
Άλλο σύγχρονο παράδειγμα συνηγορούντων των λοκντάουν (lockdown)… είναι οι ΟΥΡΕΣ.
Ένα καθεστώς προϋπάρχον στις εσωτερικές διαδικασίες εξυπηρέτησης στις διάφορες δημόσιες Υπηρεσίες – Τράπεζες, κλπ., κλπ. που πάντα προκαλούσε δυσφορία και αιτία ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ, τώρα πλέον έχει γίνει αγόγγυστα συνήθεια.
Άλλο: Το περιεχόμενο των ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΩΝ.
Σχετικά με τις διαφημίσεις υπάρχει ένα πλαίσιο υποτίθεται προστασίας των αποδεκτών.
Επιδίωξη μιας διαφήμισης είναι να κάνει γνωστό ένα προϊόν νέο ή υπάρχον, όπως και τις εφαρμογές του.
Επιτυχία είναι να πείσει, όχι να επιβληθεί… πράγμα όμως που γίνεται σχεδόν στο σύνολό τους, κυρίως σε ότι αφορά τον τζόγο!…
Υπάρχουν ακόμη πολλές περιπτώσεις, εγώ θα αναφέρω άλλη μία, την
πληθώρα των προϊόντων θεάματος, ριάλιτι – σειρές – κλπ., κλπ.
Ένα καθεστώς συναγωνισμού των καναλιών που, όμως, σιγά –σιγά δημιουργεί νέους τρόπου ζωής αμφιβόλου ηθικής συμπεριφοράς.
Όλα αυτά, λοιπόν, δημιουργούν αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί ηθική δυσφορία.
Η ηθική δυσφορία είναι αυτό που προκύπτει, όταν δεν τηρούμε τις αξίες μας, είτε ατομικά, είτε συλλογικά.
Ενεργούμε με γνώμονα το θυμό μας ή το φόβο ή την απογοήτευση. Με την πάροδο του χρόνου, αυτά τα συναισθήματα μπορούν να μας γεμίσουν με άγχος, εξάντληση ή κατάθλιψη.
Η έρευνα δείχνει επίσης ότι η ηθική δυσφορία έχει μακροπρόθεσμες συνέπειες, όπως εξάντληση και μειωμένη ηθική ευαισθησία.
Ποιος, λοιπόν, υποστηρίζει ακόμη πως το εμβόλιο κόντρα στην πανδημία είναι ύπουλο, όταν κάποια άλλα κρυφά εξακολουθούν να επιβάλλονται.
